De driedimensionale printer maakt momenteel grote furore en er wordt al gespeculeerd over het drukken van hele organen. Zo ver is het allemaal nog (lang?) niet. Op de komende Biotechnica-beurs in Hannover laat het Fraunhoferinstituut IGB een printer zien waarmee levende weefsels, zoals een huid, zijn te drukken. Het lijkt allemaal heel erg op de printer die bij, nagenoeg, iedereen in huis staat, met dat verschil dat er in de patronen geen inkt maar een gelatine-oplossing van levende cellen zit. Gelatine is een afbraakproduct van collageen, het hoofdbestanddeel van natuurlijke weefsels.
Zolang de ‘bio-inkt’ in de patroon zit blijft die vloeibaar. Eenmaal gedrukt wordt er, met behulp van uv-licht, een gelei van gemaakt zoals sommigen misschien die misschien nog van vroeger kennen als hun moeder jam maakte met behulp van gelatine (de dril of drel). De samenstelling van die gelei (of hydrogel) is zo te sturen dat het uiteindelijk weefsel de juiste vastheid en soepelheid heeft: van kraakbeen tot vetweefsel. “Momenteel richten we ons op de natuurlijke varianten van weefsels en blijven zo dicht mogelijk bij het originele weefsel. Ook al zijn de mogelijkheden van deze technologie groot, toch moeten we eerst nog de wisselwerking onderzoeken tussen kunstmatig en natuurlijk weefsel. Onze varianten geven de cellen een natuurlijke omgeving en bevorderen zo de zelforganisatie om tot functionele weefsels uit te groeien”, zegt onderzoekster Kirsten Borchers. Samen met andere Fraunhofer-instituten en met het bedrijfsleven wil Borchers een wat ingewikkelder weefselprinter ontwikkelen waarmee gelijktijdig diverse ‘bio-inkten’ zijn te drukken, net als bij een kleurenprinter. “Dan benaderen we de aanmaak van complexere structuren en verschillende weefsels”, stelt ze. De grote uitdaging is weefsel te maken met ‘ingebouwde’ bloedvaten. Ook daar werkt het instituut aan binnen het Europese project ArtiVasc 3D. Wezenlijk in deze ontwikkeling is de synthetisering van kleine bloedvaten van synthetisch materiaal, die dienst doen in huidweefsel met bijbehorend vetweefsel. Pas als weefsels kunnen worden voorzien van bloedvaten wordt het mogelijk echt natuurlijke weefsels te drukkenprinten, met als doel het printen van volslagen organen.
Bron: idw-on line