Ik(=as) heb in dit blog al vaker mijn verbazing uitgesproken over de rare situatie dat ammoniak in boerderijen als (stikstof)vervuiling wordt gezien, terwijl elders met misbruik van veel energie ammoniak wordt geproduceerd als uitgangsproduct voor kunstmest. Waar is de rede in deze? Nu schijnen onderzoekers in China een elektrochemisch proces gebruikt te hebben om stikstofverbindingen (nitraten) om te zetten in ammoniak. Hoera! Een kind kan de was doen (alhoewel).

De nitraten zouden, met behulp van specifieke katalysatoren, ter plaatse van de vervuiling kunnen worden omgezet in ammoniak. Daarbij gebruikten de onderzoekers kathoden van, onder meer, nikkel- en koperschuim. Wel bleken calcium- en bicarbonaationen roet in het eten te kunnen/willen gooien doordat die ionen plaatsen waar de omzetting plaatsvond aan de elektrode blokkeerden door vorming van calciumcarbonaat, vooral als grondwater behandeld werd om er de nitraten uit te halen. Toch achten de onderzoekers hun proef geslaagd of althans beloftevol.
“Dit onderzoek pakt niet alleen de nitraatvervuiling aan”, zegt Yang Lei (e-@adres) van de zuidelijke universiteit voor wetenschap en technologie in Shenzhen, “maar biedt ook een haalbare mogelijkheid om ammoniak duurzaam te produceren. Deze katalysatoren openen ook nieuwe mogelijkheden om efficiënte systemen te ontwikkelen die milieuproblemen aanpakken.”
Ik(=as) zou het wel aardig gevonden hebben als de onderzoekers ook zouden hebben aangegeven hoeveel ammoniak je op zo’n wijze zou kunnen produceren. Uit het artikel kan ik ook niet goed opmaken hoe goed de methode werkt (hoeveel nitraat er wordt verwijderd en hoe zich dat verhoudt met een gezonde nitraatconcentratie).

Bron: Alpha Galileo