Zodra ie haar heeft of zij hem, hoeft het niet meer…

Misschien heb je je wel eens afgevraagd, waarom gevestigde stelletjes zo hangen aan huisje/boompje/ beestje en de buitenboel vaak de buitenboel laten. Nu weten we het antwoord op die vraag: het is de (goede) relatie. Je sport, zo is de redenering, is er om aantrekkelijk voor het andere (of hetzelfde) geslacht te zijn, dus om een man of vrouw aan de haak te slaan. Als dat gelukt is dan hoeven we niet meer, hebben Ingmar Rapp en Björn Schneider van de universiteit van Heidelberg geconcludeerd op basis van een onderzoek onder 11 000 proefpersonen. Ik ben zo eigenwijs te zeggen dat dat lariekoek is. En Nee, ik heb geen wetenschappelijk bewijs voor mijn uitspraak, maar wil de zaak omdraaien: Hebben alle actieve sporters een slechte relatie?

Ik weet het: absoluutheden bestaan niet in de menswetenschappen. Er zijn altijd mensen die het anders doen. Gelukkig, zou je bijna zeggen. Schneider en Rapp beweren ook niet dat de in de relatie gelukkigen niet meer sporten, maar dat ze meer de neiging hebben sport er aan te geven als ze die mooie relatie hebben dan als ze die niet hebben. Sportclubs een relatiemarkt? Natuurlijk is dat zo. Net als de kerk de AA-club en de kroeg op de hoek, om maar wat ouderwetse voorbeelden te noemen. Het tweetal heeft zich er niet met een Jantje van leiden van af gemaakt. Van 1992 tot 2011 hebben ze ruim 11 000 mannen en vrouwen relationeel gevolgd in het kader van het langlopende Duitse SOEP-project (Sozio-oekonomischen Panel).
Samen sporten in relaties is kennelijk uitzonderlijk, zo blijkt. Voor stellen gold dat of ze nu samenwoonden of niet, of ze getrouwd waren of niet, ze deden minder aan sport dan toen ze nog alleen waren. Vooral bij echtparen was dat sterk. Dan is het weer logisch dat stellen die niet bij elkaar wonen daar het minst ‘last’ van hadden in sportief opzicht.
Bij mannen is vanaf vijftig jaar, als ze hun jeugd voelen verglijden, het huwelijk geen rem meer op het bedrijven van sport. Een andere verklaring, die de onderzoekers geven, is dat hun vrouwen dan vinden dat ze wel wat om hun gezondheid mogen denken willen ze niet voortijdig overlijden aan longkanker en vetzucht. Bij vrouwen doet zich niet iets soortgelijks voor.
Rapp en Schneider hebben ook naar andere mogelijke verklaringen gekeken. Door een relatie krijgen mensen minder vrij beschikbare tijd. Dat zou ook een verklaring kunnen zijn. Daar geloven de twee niet in. “Mannen en vrouwen in een stabiele relatie hoeven hun aantrekkingskracht niet meer op de relatiemarkt te bewijzen”, zegt Rapp. Er hoeft niet meer gebaltst te worden op de sportvelden. Tja, maar er zijn toch ook mensen die sport leuk vinden, onafhankelijk van hun kansen op een aantrekkelijke partner? Of is dat een naïef, romantisch idee?

Bron: bdw