Onderzoekers bepleiten proeven met het, mogelijk, levensverlengende sirolimus (rapamycine) bij honden als voorfase op klinische proeven met mensen.
Bij muizen schijnt het effect te hebben gehad. Die kregen rapamycine toegediend, dat normaal gesproken gebruikt wordt om afstotingsverschijnselen van donororganen tegen te gaan. Dat was in 2009. Nu roepen twee moleculair biologen op de proef te herhalen met honden alvorens een, uit de aard der zaak, langlopend onderzoek bij mensen te beginnen. In Nederland schijnt rapamycine bekend te zijn als sirolimus
Het lijkt een beetje een trend te worden: medicijnen die voor bepaalde ziektes zijn ontwikkeld ook bij andere ziektes uit te proberen. Sirolimus is (ook) geen nieuw medicijn. Het is een antibioticum dat als onderdrukker van het afweersysteem wordt gebruikt om afstoting van donororganen tegen te gaan. Het ‘doelwit’ van sirolimus bij veroudering is het eiwit TOR, dat naar zijn ‘belager’ rapamycine (de R in TOR) is vernoemd. Dat eiwit speelt een rol in de celgroei. Daardoor zou de veroudering kunnen worden vertraagd evenals de ouderdomsziektes.
Het eeuwige leven (al weer?)? Daar zullen we nog even op moeten wachten, want proeven met mensen, staan voorlopig nog niet op de rol. Dit soort onderzoek heeft een lange adem en is daarom duur. Een ander punt van aandacht is dat het middel bijwerkingen zou kunnen hebben. Zo zou een studie uit 2008 sirolimus in verband hebben gebracht met suikerziekte bij ontvangers van donornieren.
De studie met muizen dateert al weer uit 2009. Sirolimus zou het leven van muizenvrouwtjes met 13% hebben verlengd en van mannetjes met 9%. Om een goede inschatting te kunnen maken of dat ook zo werkt bij mensen, stellen de onderzoekers voor eerst een onderzoek bij honden te doen. Twee moleculair biologen, Matthew Kaeberlein en Daniel Promislow van de universiteit van Washington (Seattle), hebben op het onlangs gehouden congres Healthy Aging in people and their pets collega’s uitgenodigd de handschoen op te pakken. Ze stellen voor grote honden, als herders, een lage dosis sirolimus te geven gedurende hun hele leven van gemiddeld acht tot tien jaar. Het zou moeten gaan om 30 honden, waarvan de helft het middel zou krijgen. Daarbij zou niet alleen naar de verlenging van de levensduur gekeken moeten worden, maar ook naar de effecten op de algemene gezondheid van de honden. Wat dat betreft lijken honden meer op mensen dan muizen, zo schijnt het. Overigens, vind ik die 13% levensverlenging nou ook weer niet zo schokkend, maar de mens blijft op zoek naar het eeuwige eleven.
Bron: Futura Sciences