In de jaren ’80 maakte de kritische temperatuur waar beneden supergeleiding heerst een ‘sprong’ tot boven het kookpunt van stikstof (80 K).

Het blijft een beetje martelen met de supergeleiding. Er zijn hogetemperatuursupergeleiders, maar dan praten we wel over een temperatuur rond het kookpunt van stikstof (-196 °C = 77 K) en wat hoger. Onlangs werd supergeleiding bij veel hogere temperatuur gemeld, maar dat fenomeen deed zich slechts een onwaarschijnlijk korte periode voor. Nu melden onderzoekers van het Duitse Max Planck-instituut voor chemie in Mainz dat ze een stof hebben gevonden die supergeleidend is bij -83°C (190 K). Minpuntje is dat daarbij wel een superdruk van 1,8 miljoen bar voor nodig is (iets minder dan 1,8 miljoen maal de atmosferische druk).

Het absolute record voor supergeleiding ligt veel hoger: er is minstens één verbinding bekend die pas supergeleidend wordt bij 110°C, boven nul wel ter verstaan. Een koperoxide met nog wat andere atomen. Waarom ik dat nieuws niet wereldwijd verspreid heb gezien weet ik niet. Waterstofsulfide vormt voor supergeleiding noodzakelijke Cooperparen onder extreem hoge druk. Mikhail Erements en en medeonderzoekers van het Max-Planck-instituut voor chemie persten een H₂S-monster met een diameter van eenhonderdste millimeter tussen twee diamanten ‘aambeelden’ samen tot 1,8 miljoen bar terwijl ze het afkoelden. Bij min 83 graden zagen ze de elektrische weerstand verdwijnen. Supergeleiding, dus. De theorie voorspelde -193°C. Vermoed wordt dat bij deze hoge druk zwavelwaterstof ontleedt en in H_nS-moleculen (n groter dan 2). En hoe meer waterstof per molecuul, des te hoger zou de maximumtemperatuur voor supergeleiding moeten worden. Het lijkt me overigens een supergeleider van weinig praktisch belang. Eens kijken hoe het verhaal van dat koperoxide zich ontwikkelt.

bron: c2w