Op dit (slechte) plaatje is goed te zien dat West-Europa en de VS het meeste boter op hun klimaathoofd hebben. Japan is, zijn geluk, weggevallen.
Nog voor het als wezenlijk voor de beteugeling van de aardopwarming omschreven klimaatcongres in Parijs in de december a.s. is begonnen , hebben de Verenigde Naties al laten weten dat de 2°-doelstelling niet meer haalbaar is. De organisatie mikt er nu op de aardopwarming binnen de 3°C te houden, zo verklaarde Christiana Figueres, topvrouw van het VN-Klimaatpanel dinsdag in Brussel.
De grens van 2 graden wordt al langer gehanteerd door wetenschappers. Als de aarde met meer dan 2 graden opwarmt zijn de resultaten niet meer te overzien, aldus hun redenering. De Verenigde Naties houden echter geen rekening meer met een akkoord dat de opwarming tot 2 graden kan beperken. “Van een opwarming van 4 tot 5 graden kan absoluut geen sprake zijn”, zei Christiana Figueres dinsdag in een voorbeschouwing. “Is 3 graden aanvaardbaar? Nee. Maar met wat er nu op tafel ligt, vormt dat de basis. De eerste collectieve inspanning om, per land, de eerste steen te leggen.”
In Parijs moet midden december een akkoord worden gesloten tussen 195 landen, maar de landen zijn moeilijk te verplichten zich aan de afspraken te houden (als die al gemaakt worden). Elk land moet aangeven welke inspanningen het zal leveren aan de beperking van de aardopwarming. Europa heeft zich uitgesproken om in 2030 40% minder kooldioxide uit te stoten dan in 1990 (het peiljaar van het Kyoto-protocol), maar ook dat is nog lang geen gelopen race.
De VN hebben goede hoop dat de overeenkomst van Parijs slechts een opstapje zal zijn naar de echte strijd tegen de aardopwarming. “De technologie evolueert zo snel dat die strijd in de toekomst niet meer zoveel inspanning zal vragen”, maakte Figueres zichzelf wijs. “Landen beseffen bovendien steeds meer dat hun nationaal belang overlapt met de strijd tegen klimaatopwarming. Dat is een ontwikkeling van de laatste twee, drie jaar. Regeringen zien in dat minder uitstoot ook meer bevoorradingszekerheid, meer voedselzekerheid, betere gezondheid en beter transport inhoudt.”
Bij de volledig mislukte klimaattop in Kopenhagen, in 2009, was dat besef er nog niet, stelde een hoopvolle Figueres.
Bron : de Standaard