De Amerikaanse minister John Kerry spreekt de vergadering in Kigali (Rwanda) toe

Cfk‘s, chloorfluorkool-waterstoffen, zijn in de meeste industrielanden al twintig jaar als drijfgassen en koelmiddelen verboden vanwege de schade die ze aan de ozonlaag toebrengen. De alternatieve stoffen, hfk’s en hcfk’s blijken niet zozeer de ozonlaag aan te tasten, maar het klimaat op te warmen. Broeikasgassen dus en dus kwam de wereld deze week in Kigali (Rwanda) bijeen om een akkoord te sluiten. Deze broeikasgassen zullen aan banden worden gelegd, spraken meer dan 150 landen met elkaar af.
Het ging in Rwanda in feite om de uitbreiding van het protocol van Montréal (Can), waarmee in ’87 (op termijn) een eind werd gemaakt aan het gebruik van cfk’s. De alternatieve fluorkoolwaterstoffen waren geen bedreiging voor de ozonlaag, maar voor het klimaat. Ze zouden aanzienlijk bijdragen aan de aardopwarming en het vervelende van deze stoffen is dat ze vrij resistent zijn, zich dus lang in de atmosfeer zullen ophouden. Andere broeikasgassen als kooldioxide en methaan reageren vrij vlot verder en worden zo aan het ‘broeikasgasarsenaal’ onttrokken. Zo niet de hfk’s.
De meeste landen zijn voor een verbod vanaf 2021, maar enkele armere landen, waaronder ook India met zijn reusachtige bevolking opteren voor een latere datum. Ze wijzen op de hoge kosten van de noodzakelijke omschakeling.
Het akkoord voorziet in de stapsgewijze afschaffing van de fluorkoolwaterstoffen. De VS en de meeste Europese landen mikken op een reductie van 10% in 2019, die moet oplopen tot 85% in 2036. In verschillende, rijkere landen wordt al langer gewerkt aan het terugdringen van het gebruiken van FKW’s.
Armere landen moeten tussen 2024 en 2028 een terugdringen bewerkstelligen. Dan hebben we het over India, Iran, Irak en Pakistan, maar, vreemd genoeg, ook over de rijke Golfstaten. Het protocol van Montéal was zeer succesvol en sedert het CFK-verbod lijkt de ozonlaag zich weer langzaam te herstellen.

Bron: der Spiegel