Die diazonamide-onderzoekers Hui Ding en Patrick Haran bij hun ‘wondermolecuul (afb: UCLA)
Met de synthetische vorm van het biomolecuul diazonamide bleek dat, iin combinatie met chemo (gemcitabine), bij proefdieren zelfs de hardnekkige alvleesklier-kanker is te bestrijden. Dat gebeurde met minder bijwerkingen dan normaal, stellen onderzoekers van de universiteit van Californië in Los Angeles. In de natuur wordt diazonamide gevonden in het zeebeestje Diazona angulata. De synthetische vorm, DZ-2384 genaamd, is stabieler en werkzamer dan de natuurlijke vorm, aldus de onderzoekers.
Diazonamide is een gif dat de celdeling voorkomt door de microtubuli aan te pakken, een onderdeel van het celskelet. Dat is natuurlijk belangrijk bij kankercellen, die zich veelvuldig delen. Die microbuisjes vormen bij de gewone celdeling (mitose) een spoelfiguur. Die trekt de chromosomen uit elkaar voor de deling.
Die spoelfiguur schijnt nogal eens het doelwit te zijn van kankeronderzoekers. Er zijn zelfs goedgekeurde kanker’medicijnen’ die daar op gericht zijn. Die antispoelfiguurmiddelen schijnen echter ook gezonde niet-delende cellen zoals hersencellen aan te vallen en dat is niet de bedoeling. DZ-2384 zou dat niet doen.
Honderden proefdieren werden met allerlei kankersoorten opgezadeld. Bij proefdieren die het wondermiddel kregen toegediend verminderden de tumoren even veel of meer dan met de goedgekeurde anti-miotische middelen, maar met veel minder bijwerkingen bij de effectieve doses. De met DZ-2384 behandelde dieren hadden ook veel minder last van perifere neuropathie (een pijnlijke zenuwaandoening), de ernstigste bijwerking van antimitotische chemotherapie. Dat doet artsen soms besluiten de behandeling te stoppen, soms tijdelijk. Dat is natuurlijk geen oplossing.
Puzzelstukjes
Onderzoeker Patrick Haran van de Californische universiteit stelt dat alles niet mogelijk was geweest zonder alle bijdragen van verschillende specialisten in de afgelopen 15 jaar. “De puzzelstukjes vielen de een na de ander op hun plaats. Nu hebben we de chemie, de biochemie, de structuurbiologie, de farmacologie en de taxocologie. We begrijpen nu heel goed wat dit middel doet.” Hij denkt dat dit middel op den duur grote aantallen mensen met kanker zou kunnen helpen. Hij verwacht dat de klinische proeven binnen twee jaar zullen beginnen.
Bron: Science Daily