Harry Shum kan nu nog lachen (afb: Microsoft)

De Amerikaanse onderneming gaat serieus aan het werk met het ontwikkelen van een werkende kwantumcomputer. De Delftse expert in kwantumcomputers Leo Kouwenhoven gaat aan de slag bij het bedrijf. “2017 wordt een belangrijk jaar voor de kwantumcomputer”, zegt hij in de Volkskrant. Kouwenhoven is, overigens, niet de enige de Microsofts droom moet waarmaken.

Microsoft gaat er fiks tegenaan. Er lijkt steeds meer geloof te ontstaan dat die kwantumcomputer er nu eindelijk toch gaat komen. Daarvan wordt verwacht dat die een geweldige opstoot geeft aan zaken als kunstmatige intelligentie en het ontwikkelen van geneesmiddelen.
Het lijkt alsof er een wedren ontstaan is tussen grote techbedrijven, want ook Google en IBM interesseren zich heftig in deze gedachte wondermachine (we zullen het er maar niet over hebben dat dat wonder nog behoorlijk kan tegenvallen). Microsoft schijnt een ander ontwikkelingspad te hebben uitgestippeld dan zijn mededingers. Het bedrijf denkt aan het ‘vlechten’ van (quasi)deeltjes (anyonen), die uit slechts twee dimensies zouden bestaan. Die anyonen (niet te verwarren met anionen, negatieve ionen) zouden de bouwstenen van een supercomputer moeten worden die gebruik maakt van de ongewone eigenschappen van subatomaire deeltjes.

Er zijn nog steeds grote problemen van allerlei aard op te lossen alvorens een kwantumcomputer in elkaar kan worden gestoken. Niet de minste daarvan is zo’n kwantumcomputer iets nuttigs te laten doen. Heel snel onzin produceren heeft weinig nut.

Begin

Het bedrijf begon in 2005 met het opzetten van Station Q onder leiding van Michael Freedman, een wiskundige. Nu denkt Microsoft zover te zijn dat het langzamerhand tijd wordt om een basisbouwsteen voor de kwantumbit te ontwerpen en te beginnen met de ontwikkeling van een heuse kwantumcomputer, stelt ‘veteraan’ Todd Holmdahl die de operatie gaat leiden.
“Als we eenmaal de eerste kwantumbit hebben uitgedacht, dan hebben we een beginpunt dat vrij rechtstreeks moet leiden tot duizenden kwantumbits.”

Microsoft lijkt te gokken op die tweedimensionale quasideeltjes. De Nobelprijs voor de natuurkunde ging dit jaar naar drie geleerden die zich bezighouden met materie in twee dimensies. Naast Kouwenhoven, trekt Microsoft Charles Marcus van de universiteit van Kopenhagen, David Reilly van de universiteit van Sydney en Matthias Troyer van ETHZ in Zwitserland aan. Ze zullen allen een bijdrage gaan leveren aan de nieuwe onderzoeksgroep die onder leiding staat van Harry Shum.

Vorderingen

Volgens de nieuwelingen heeft het onderzoek op het gebied van kwantumcomputers de laatste twee jaar zulke wetenschappelijke vorderingen gemaakt dat ze het vertrouwen hebben om stabielere kwantumbits te maken, nu nog steeds een groot probleem. Marcus: “Het magische recept is een combinatie van halfgeleiders en supergeleiders.”
Wat de kwantumcomputer precies kan blijft nog steeds een grote vraag. Er zijn weinig algoritmes voor kwantumcomputers waarvan bewezen is dat ze sneller zullen werken dan de hedendaagse digitale supercomputers. Grappig is dat Kouwenhoven, die overigens gewoon in Delft blijft werken, hoopt met kwantumcomputers problemen met de kwantumfysica te kunnen oplossen.

Bron: New York Times