Men neme een ‘zonneverf’, hebbe vochtdruppels en zie het wonder geschiedt: water splitst zich in waterstof en zuurstof. Onderzoekers gebruikten voor hun ‘zonneverf’ molybdeensulfide. Die stof is zowel een halfgeleider als katalysator. ’s Nachts vergaart de verf water en als de zon schijnt wordt het water gesplitst. Zijn we nu van al onze energiezorgen verlost? Laten we het nog even afwachten…
De molybdeensulfideverf werkt een beetje als silicagel, het materiaal dat gebruikt wordt om zaken droog te houden: het absorbeert vocht. Daarnaast fungeert molybdeensulfide zowel als halfgeleider als katalysator. “We ontdekten dat als we die verbinding mengden met titaanoxide je een zonlichtabsorberende substantie krijgt die onder invloed van zonlicht water in waterstof en zuurstof splitst”, zegt onderzoeker Torben Daeneke van de universiteit van Melbourne.
“Titaanoxide is een wit pigment, dat gewoonlijk in muurverven wordt gebruikt”, gaat hij verder. “Dat zou betekenen dat door een simpele toevoeging die muur energie (in de vorm van waterstof; as) kan voortbrengen.”
Hij stelt dat de verf als ‘energieproducent’ een groot aantal voordelen heeft. “Je hebt geen
schoon en gefilterd water nodig en overal waar water in de lucht zit kun je brandstof produceren, zelfs op afgelegen plaatsen.” Dat klinkt allemaal prachtig. De moeilijkheid van dit soort fraaie systemen zit vaak in de praktikaliteiten. Hoe vang je, om maar wat te vragen, de ontstane waterstof op en waar berg je dat explosieve gas veilig op? Wordt, hopelijk, vervolgd.
Bron: EurekAlert