Begin deze week scheurde zo’n 12% ijsoppervlak los van Larsen C, de grootste ijsplaat van Antarctische schiereiland. De ijsschol zou ongeveer de grootte hebben van de provincie Noord-Brabant, zo’n 5000 km2 en is een van de grootste ooit gemeten. Hoewel ijsonderzoekers niet kunnen zeggen of het losscheuren van een deel van Larsen C het directe gevolg is van aardopwarming, zijn ze bang dat dit het ‘laatste uur’ voor de ijsplaat zou kunnen inluiden. Larsen A en B verdwenen achtereenvolgens in 1995 en 2002.
Britse onderzoekers houden de ijsplaat al jaren nauwlettend in de gaten in het kader van het MIDAS-project. Ze constateerden dat de ijsplaat steeds dunner werd en scheuren ging vertonen. In 2013 doorkruiste een scheur de ‘hechtzones’, onregelmatig gevormde delen van de plaat, gevormd door ijs van land, die normaal moeilijk scheuren. De laatste jaren ging het snel verder met de barsten. “We verwachten dit al maanden. Het heeft ons verbaasd hoe lang het nog heeft geduurd door de laatste kilometers ijs”, zegt Adrian Luckman van de universiteit van Swansea
Zeespiegelstijging
Het is helemaal nog niet gezegd dat de hele ijsplaat het zal begeven. De spanningen die het gevolg zijn van de vorming van de ijsschol zou het hele systeem kunnen doen instorten . Het kan ook zo maar zijn dat de ijsplaat nu beter bestand is tegen afkalving.
Als de ijsplaats verdwijnt, dan verdwijnt er wel een barrière voor het landijs die voorkomt dat dat in zee schuift. Of Larsen C instort valt dus niet met zekerheid te zeggen, maar het afbreken van zo’n groot deel wijst er wel op dat de instabiliteit van de ijsplaten zich naar het zuiden verplaatst naar het landijs.
Zeespiegelstijging krijg je als landijs in de zee terechtkomt. We hebben het dan over meters. Sommigen hebben het zelfs over tientallen meters…
Bron: Science