Rijstbouw

Meer kooldioxide in de atmosfeer, zoals verwacht wordt, zou kunnen leiden tot eiwittekort in bij een aanzienlijk deel van de wereldbevolking, zo verwachten onderzoekers. Door die stijgende CO₂-concentratie zou de eiwitinhoud van belangrijke voedingsgewassen als rijst en tarwe met meer dan 5% dalen. De onderzoekers schatten dat die daling bij zo’n kwartmiljard aardbewoners kan leiden tot eiwittekort.
“In deze studie wijzen we landen aan die het meest in de gevarenzone zitten zodat de overheid daar de ontwikkeling in de gaten kan houden en, wezenlijker, zal werken aan het terugdringen van CO₂ emissies”, zegt onderzoeker Samuel Myers van de Harvarduniversiteit. Wereldwijd is iets meer dan driekwart van de bevolking voor haar eiwitbehoefte aangewezen op plantaardige voeding.
Om een schatting te kunnen maken van het risico op een eiwittekort, combineerden de onderzoekers gegevens over de invloed van kooldioxide op oogstgewassen met het voedselpatroon van de diverse volkeren en de maatregelen op het gebied van inkomensongelijkheid en demografie. Ze vonden dat hogere CO₂-concentraties in de atmosfeer de eiwitinhoud van rijst, tarwe, gerst en aardappelen vermindert met, respectievelijk, 7,6%, 7,8%, 14,1% en 6,4%.

Een ander onderzoek, waaraan Myers ook heeft meegedaan, wees uit dat de ijzerinhoud in voedingsgewassen geringer wordt door stijgende CO₂-concentraties. Dat terwijl er toch al problemen zijn met de ijzerinname van mensen wereldwijd. Het kwetsbaarst voor ijzertekort zijn de 350 miljoen kinderen onder de vijf en de ruim eenmiljard vruchtbare vrouwen, met name in Zuid-Azië en Noord-Afrika. In die landen komt ijzertekort toch al vaak voor. De stijgende kooldioxideconcentratie zou tot een verlaging van 3% van de ijzerinhoud van voedingsgewassen leiden.

Zinktekort

Al eerder (2015) constateerden onderzoekers, waaronder weer Myers, dat stijgende kooldioxideconcentraties zal leiden tot minder zink in voedingsgewassen. Daardoor zouden zo’n 200 miljoen mensen te weinig zink binnenkrijgen.
“Strategieën gericht op een gezond voedingspatroon zouden zich moeten richten op de kwetsbaarste landen. Er zal moeten worden bedacht hoe we die tekorten kunnen compenseren door, onder meer, gewassen te telen die minder gevoelig zijn zijn voor kooldioxideveranderingen. Natuurlijk moeten we ook de CO₂-uitstoot wereldwijd zo snel mogelijk terugdringen”, stelt Myers.

Bron: Science Daily