Vleermuizen en vliegenden honden worden beschouwd als de belangrijkste ‘leveranciers van gevaarlijke virussen (foto: Colombusmagazine.nl)

Vleermuizen zijn bronnen van akelige ziekteverwekkers zoals het ebola- en marburgvirus, maar zelf schijnen ze daar helemaal weinig last van te hebben. De vleermuizen hebben zelfs hun virusverdediging, de STING-route, op een laag pitje gezet, maar hebben kennelijk voldoende bescherming zonder het afweersysteem al teveel te belasten. “Het lijkt er op dat om zich te beschermen tegen virussen bij vleermuizen bepaalde signaalroutes zijn afgeremd”, zegt onderzoeker Peng Zhou van de universiteit van de Chinese academie van wetenschappen in Peking.
Bij mensen en andere zoogdieren kan een overreactie van het afweersysteem tot nare en zelfs dodelijke ziektes leiden. Bij mensen is dat waarschuwingssysteem, die STING-route, in verband gebracht met verschillende autoimmuunziektes. Zhou: “In de loop van de geschiedenis hebben mensen op het ene na het andere virus gejaagd, maar lijken vleermuizen superzoogdierlijk te zijn voor virussen.” Het bleek dus dat de vleermuizen die STING-route niet geheel uitgeschakeld hadden, maar wel danig verzwakt. Een onderkoelde reactie is, in ieder geval in deze, de beste.

Virusarsenaal

De onderzoekers denken dat die verdedigings’strategie’ te maken heeft met drie vleermuiseigenschappen: het zijn vliegende zoogdieren, ze leven lang en ze hebben een aanzienlijk virusarsenaal. Zhou: “Aanpassing aan vliegen leidde tot verandering in genen die verband houden met de afweer en het DNA-herstel.” Kennelijk, maar wat is nou die andere verdedigingslinie als die niet het afweersysteem is? In evolutionaire zin vraag ik me dan af waarom dat afweersysteem er ūberhaupt is gekomen, in ieder geval in deze vorm. Minder blijkt (ook hier) beter te zijn.
Afijn, en dat is natuurlijk het leuke, levert dit onderzoek meer vragen op dan dat het antwoorden geeft.

Bron: Science Daily