Cellen helpen adenovirus (per ongeluk) de cel binnen te komen

Binnendringen adenovirus in een cel

Adenovirussen komen via een ’truc’ de cel binnen (afb: Cell Host & MIcrobe)

Adenovirussen kunnen vele ziektes veroorzaken zoals buikgriep of longontsteking. Virussen kunnen hun destructieve werk alleen doen als ze er in slagen de cel binnen te komen om zich daar te reproduceren. Vreemd genoeg helpen cellen, uiteraard niet met opzet, de virusdeeltjes om binnen te komen, ontdekten onderzoekers van de universiteit van Zürich (Zwi), door lipiden aan te maken die bedoeld zijn voor het herstel aan de schade aan het celmembraan. Lees verder

Spin (man) paart met gevoel

Mannetjesspin met geslachtsorganen

De geslachtsorganen van de mannetjesspin zitten in de zwarte klompjes onderaan (afb: Wiki Commons)

Gelukkig voor mannetjesspinnen paren ze niet zonder ‘beloning’. Ze schijnen wat te voelen bij de paring, in ieder geval zijn de geslachtsorganen van de mannetjesspin (de pedipalpen, een soort pootjes met verdikking) voorzien van zintuigen en zenuwen. Dat zou ook verklaren hoe de mannetjesspinnen er in slagen hun ‘paarpootjes’ in het ingewikkelde geslachtsorgaan van het vrouwtje te manoeuvreren. Wat die mannetjes bij de paring voelen moet nog uitgevist worden.

Bron: bdw

Tijdstip van overlijden dagenlang nauwkeurig te meten

LijkZe komen in bijna alle politieseries voor, de politieartsen, die het tijdstip van overlijden zo nauwkeurig mogelijk moeten vaststellen. Dat scheelt in het aantal verdachten. Dat schijnt niet heel nauwkeurig te zijn, want afhankelijk van tal van factoren en 36 uur na het overlijden wordt de marge zo groot dat een dobbelsteen het werk ook af zou kunnen doen. Voor desperate rechercheurs lijkt zich nu een oplossing aan te dienen. Onderzoekers van de universiteit van Salzburg (Oost) hebben een methode ontwikkeld, waarmee, aan de hand van de ontbinding van spiereiwitten, tot ten minste 10 dagen na het overlijden het tijdstip van heengaan nauwkeurig is vast te leggen.   Lees verder

Een gen zou basis meercelligen kunnen zijn

Algengroepjes

Eencellige algen vormen in de nabijheid van een ‘roofdier’, een protozoa, mooie meercellige systeempjes, die ze beschermen tegen de protozoa (afb: Jack Boswell)

De sprong van eencellig leven naar meercellige organismen zou wel eens simpelweg door toedoen van een gen (ACE2) kunnen zijn gemaakt, zo betoogde de Amerikaanse evolutiebioloog William Ratcliff onlangs op een astrobiologiecongres in Chicago (VS). Dat zou betekenen dat die geweldige sprong in complexiteit evolutionair niet zo bijzonder lastige stap zou (kunnen) zijn geweest. Dat zit nog, want die celklontering kent geen arbeidsverdeling, zoals in echte meercellige organismen. Lees verder

Evolutie E. coli al ruim 25 jaar in lab gevolgd

E. coli-bacterie

E. coli’s passen zich makkelijk aan hun omgeving aan

In 1988 begon Richard Lenski van de staatsuniversiteit van Michigan met zijn langdurige evolutieproject    Escherichia coli-bacteriën. Hij startte met twaalf kweken. Inmiddels zijn we, in E. coli-bacterietermen, zo’n 60 000 generaties verder. De onderzoekers houden nauwkeurig bij hoe de bacteriën zich genetisch ontwikkelen en beschrijven die ontwikkeling in een artikel (pdf-bestand) Lees verder

Oceaan vol met grote onbekenden uit de plankton-wereld

Plankton opgevist met de 'Tara'

Plankton verzameld in de Stille Oceaan, een mengsel van meercellige organismen, zoöplankton, larven en eencelligen

Drieënhalf jaar hebben onderzoekers met het zeilschip ‘Tara’ op de zeven wereldzeeën gevist naar micro-organismen en vonden vele tot nu toe nog onontdekte ‘beestjes’, aangeduid met de verzamelnaam plankton.  Ze zijn van groot belang voor het welzijn van de wereld en zijn bewoners. Plankton zou verantwoordelijk zijn voor de helft van de zuurstofproductie op aarde. Over die speurtocht in een onbekende wereld zijn vijf artikelen in het blad Science verschenen ((1, 2, 3, 4, 5).> Lees verder

CLAIRE maakt zacht zichtbaar voor elektronenmicroscoop

Met CLAIRE is zacht weefsel met elektronenmicroscoop te bekijken

De crux van CLAIRE is een flinterdunne, paarse, laag van yttriumaluminiumperovskiet die met cerium is gedoteerd (afb: Nano Letters)

Onderzoekers van, onder meer, het Amerikaanse Lawrence Berkeley-lab hebben een techniek ontwikkeld, CLAIRE gedoopt, waarmee met elektronenmicroscopen ook zacht weefsel is waar te nemen op nanoschaal. Dat is handig voor het afbeelden van allerlei biologisch materiaal, maar ook van polymeren, gels en schuimen. Lees verder

Een simpel molecuul lijkt stamcellen tot leven te wekken

Het eiwit TGF-β1 (rood) komt nauwelijks voor in jong weefsel

Het eiwit TGF-β1 (rood) komt nauwelijks voor in jong weefsel

In het leven moet je ten minste een ding wantrouwen: de suggestie dat dingen simpel zijn. Dan hebben we het over het ingewikkelde systeem dat leven heet. Een gen voor een ziekte, een eiwit voor oplossing. Meestal blijken de zaken ingewikkelder in elkaar te steken, maar we mogen het natuurlijk wel proberen. In dit geval gaat het om een nieuw ‘levenselixer’ dat ons jeugdig zou houden en bovendien nog in de strijd tegen kanker te gebruiken is ook. Dat bereik je door het eiwit TGF-β1  te blokkeren, dat op zijn beurt weer de activiteit van stamcellen blokkeert. Dat middel, aangeduid met Alk5i, wordt beproefd als (weer een nieuw) kankermedicijn, maar zou ook ons systeem jong kunnen houden, denken de Californische onderzoekers.  Lees verder

Olifanten hebben inderdaad een olifantengeheugen

Olifanten in de savanneOoit was er dat reclamespotje van een olifant die jaren na dato zijn menselijke belager terugbetaalde. Hoe het precies zat, ben ik vergeten. Olifanten kunnen dingen lang onthouden, is het volksgeloof, vandaar dat olifantengeheugen. Dat volksgeloof klopt inderdaad, hebben Amerikaanse onderzoekers vastgesteld. De dikhuiden waren in staat om nog jaren later drenkplaatsen in de savanne terug te vinden over afstanden tot 50 km. Lees verder

‘Chemisch pincet’ is heel specifiek

Chemisch pincet

Het plaatje is bedoeld om te laten zien hoe een aptameer (een stukje DNA of RNA) het molecuul trombine oppakt en weer loslaat (afb: univ.v.Arizona)

Onderzoekers van de universiteit van Arizona hebben een methode ontwikkeld, waarbij, met behulp van een geleiachtige stof, moleculen bij ‘kop en kont’ worden gepakt en op de juiste plaats weer worden afgeleverd, je zou kunnen zeggen een chemische sorteermachine of beter gezegd scheikundige molecuulbezorging, die zijn/haar nut zou kunnen hebben in de (bio)chemische analyse.
Lees verder