Eerste boek door machine geschreven

Boek geheel door machine 'geschreven'Uitgeverij Springer Nature heeft voor het eerst een boek gepubliceerd dat is geschreven door een machine of eigenlijk een algoritme. Dat werd ontwikkeld door onderzoekers van de Goethe-universiteit in Frankfurt. Het boek biedt een overzicht van onderzoek op het gebied van lithiumionbatterijen. De Duitse uitgever denkt hiermee een methode te hebben om de immer wassende informatiestroom de baas te kunnen. Het boek is gratis binnen te halen. Lees verder

Zijn gaten in boornitride de gedroomde stabiele kwantumbits?

Kunstmatige atomen als kwabits?

Laserlicht (groen) genereert aan de rand van de gaten afzonderlijke fotonen (paars) (afb: Joshua Ziegler)

Door met een ionenbundel gaatjes te boren in tweedimensionaal boornitride ontstaan er kunstmatige atomen die onder normale omstandigheden afzonderlijke fotonen genereren. Hebben we dan eindelijk de stabiele kwantumbits die we nodig hebben voor het nog steeds (al jaren) veelbelovende kwantumrekentuig? De tijd zal het leren. Lees verder

Een machine ‘vertaalt’ informatiebits in stukjes DNA

DNA-coderingsmachine

Het ‘machientje’ voor het omzetten van digitale code in DNA-code (afb: MIcrosoft)

DNA is geweldig opslagmateriaal en al langer wordt er gewerkt aan DNA-computers of, minder futuristisch, DNA-opslagsystmen. Je kunt enorm veel informatie kwijt op een petieterig kommetje met DNA. Probleem is alleen hoe je die informatie handzaam omzet in DNA-strengen. Bij Microsoft en de universiteit van Washington schijnen ze een machientje te hebben ontwikkeld  dat automatisch numerieke bits ombreit tot DNA-strengen met die numerieke informatie voor nog geen 10 000 euro. Vooralsnog uiterst traag… Lees verder

Ic’s maken voor lichtcomputer stuk simpeler geworden

Ontnatting gebruikt voor het maken van licht-ic's

Zo zou je je het proces ongeveer moeten voorstellen (afb: EPFL)

Optische schakelingen, ik heb het dan maar even voor het gemak over lichtcomputers waarbij niet de elektronen maar lichtdeeltjes (fotonen) de informatiedragers zijn,  zouden de wereld van de rekentuigen drastisch veranderen. Lichtdeeltjes bewegen veel sneller dan elektronen en zo’n lichtcomputer, is de verwachting kost heel wat minder energie dan de elektronische. Dat was het goede (?) nieuws. Licht is echter ook veel minder makkelijk in de hand te houden dan elektronen en daar beginnen de problemen. Het schijnt inmiddels wel gelukt te zijn geïntegreerde schakelingen (oftewel ic’s) voor licht te maken, maar dat  gaat moeizaam. Onderzoekers van de polytechnische hogeschool in Lausanne (Zwi) zouden een goedkope en simpele methode hebben gevonden om die kostbare licht-ic’s en onder meer ook sensoren te fabriceren. Lees verder

In een virtueel lab op zoek naar onbekende medicijnen

Brian Shoichett mede ontwikkelaar van de virtuele farmacologie

Brian Shoichet (afb: UCSF)

Scheikunde en in het verlengde daarvan artsenijkunde (farmacologie) zijn moeizame vakken, waarin met vallen en opstaan wordt gezocht naar veelbelovende verbindingen. In de farmacologie gaat het dan om medicijnen en farmabedrijven rechtvaardigen hun vaak extreem hoge prijzen met de moeizaamheid van de zoektocht naar werkzame geneesmiddelen. Dat moet beter kunnen dachten wetenschappers van de universiteiten van Californië en Noord-Carolina in de VS. We maken een bibliotheek van honderden miljoenen verbindingen, ook nog nooit gesynthetiseerde, en kijken dan met behulp van het rekentuig naar de geneeskundige mogelijkheden van die stoffen. Dat zou de ontwikkeling van nieuwe geneesmiddelen aanzienlijk kunnen versnellen, denken ze. Lees verder

Spelen met licht op een chip brengt lichtcomputer dichterbij (?)

Kwantumlichtcomputer?

De basis voor een (kwantum)lichtcomputer? (afb: Harvarduniversiteit)

De mogelijkheid te spelen met elektronen heeft ons het rekentuig gebracht, maar elektronen hebben zo hun beperkingen. Licht zou een sneller alternatief zijn en in op vele plaatsen in een communicatie-systeem wordt al volop met licht gewerkt, maar spelen met licht is niet zo simpel als spelen met elektronen. Nu schijnen onderzoekers van Harvard toch een manier te hebben gevonden om dat voor elkaar te krijgen. Ze hebben componenten ontwikkeld om licht op te slaan en om de frekwentie van het licht in geïntegreerde schakelingen te manipuleren. Deze ontwikkeling lijkt (mij;as) een ferme stap in de richting van een lichtcomputer. Lees verder

Googles ki-systeem leert zichzelf schaken, go-en e.d.

Schaken (tekening)

Al in de jaren 80 werd wild gespeculeerd over kunstmatige intelligentie, maar veel werd daar vervolgens niet meer van vernomen. Sedert schaakwereldkampioen Garri Kasparov in mei 1997 verloor van de IBM-computer Deep Blue leek er een kentering zijn gekomen, maar Deep Blue was allesbehalve ‘intelligent’. Het rekentuig won slechts door domme, brute rekenkracht. Inmiddels heeft Google zijn zinnen gezet op ki en presenteren DeepMind-onderzoekers nu AlphaZero. Dat systeem leert zichzelf in een paar uur schaken, shogi of go spelen en doet dat dan beter dan menselijke spelers. Dat begint er een beetje op te lijken. Lees verder

Computers worden zuiniger door sturen van magnetisme

Spintronisch geheugenelement

Met behulp van een kleine stroomstoot kunnen de waterstofionen in het geheugenelement (rood) – en daarmee de magnetiseringsrichting van het geheugenelement – gestuurd worden (afb: MIT)

Onderzoekers van, onder meer, MIT in Cambridge (VS) hebben een methode ontwikkeld om magnetisme te sturen. Daarmee zouden computers en sensoren kunnen worden gebouwd die veel minder energie vergen dan de huidige, is de (hoopvolle) voorspelling van diezelfde onderzoekers. Lees verder

Het kwantumweb schijnt in aantocht te zijn

Stephanie Wehner, kwantumonderzoekster

Stephanie Wehner van de TU Delft (afb: TU Delft)

Er wordt veel geschreven en gedelibereerd over kwantumcomputers en de grote ‘zegeningen’ die die apparaten ons zouden kunnen brengen. Die ‘zegeningen’ zitten nog, maar intussen hebben kwantumonderzoekers van de TU Delft alvast eens de contouren van een kwantumweb omschreven.  Die zou er wel eens eerder kunnen zijn dan de kwantumcomputer. De onderzoekers hebben het over enkele jaren. Lees verder

Trillende kiezelstaafjes als onderdeel van een computer(?)

Reservoircomputer meet en rekent

Het trillende siliciumstaafje (rood) is het hart van de reservoircomputer. De aandrijving geel en rood en blauw zijn de meetonderdelen (afb: Guillaume Dion)

Onderzoekers in Canada hebben een computerachtig systeem ontwikkeld waarbij de niet-lineaire dynamica van trillende kiezelstaafjes onderdeel uit maakt. Dit huwelijk van elektronica en mechanica (MEMS gedoopt), door de bedenkers reservoirrekenen genoemd, maakt het mogelijk om neurale netwerken te bouwen die kunnen omgaan met ki-toepassingen zoals patroon- en woordherkenning. Die reservoircomputers zouden veel minder energie nodig hebben dan de traditionele elektronische rekentuigen. Lees verder