Google werkt naar eigen zeggen aan de ontwikkeling van een contactlens, die automatisch het bloedsuikergehalte bepaalt en de gebruiker waarschuwt als er iets mis dreigt te gaan. De meetgegevens kunnen extern worden opgeslagen. Deze toepassing is maar een voorbeeldje van de vele mogelijkheden, denkt Google. Lees verder
De toestand van een topologisch Dirac-halfmetaal (TDS) komt voor op de overgang van normale isolator naar een topologische isolator.
Het lijkt er op of tegenwoordig alles (of althans veel) dat op het gebied van materiaal ontdekt wordt op het bord met het opschrift ‘kwantumcom-puter’ wordt gegooid. Onderzoekers van het Lawrence Berkeley-lab, onderdeel van het Amerikaanse ministerie van energie, vonden dat elektronen in natriumbismutaat, een natriumzout van bismutzuur, zich net zo gedragen als in grafeen, als een, zo als dat genoemd wordt, een driedimensionaal Dirac-halfmetaal (3DTDS). Dit is de eerste keer dat het bestaan van zogeheten 3d-Diracfermionen is aangetoond in het inwendige van een materiaal. Tot nu toe zijn die alleen waargenomen in het platte vlak in grafeen en in topologische isolatoren. Nog niet zo lang geleden is dat door theoretici voorspeld. “Stoffen met die eigenschappen zijn het driedimensionale equivalent van grafeen met eenzelfde of zelfs betere elektronmobiliteit”, zegt Yulin Chen van het lichtlab van Lawrence Berkeley, tegenwoordig werkzaam op de universiteit van het Engelse Oxford. “Vanwege de 3d-Diracfermionen vertonen deze materialen ook magnetische eigenschappen die veel beter zijn dan die van materialen die nu gebruikt worden voor harde schijven en ook zouden ze de basis kunnen vormen van efficiëntere optische sensoren.” Met andere woorden: de verkleining van geheugenopslagruimte hoeft nog niet ten einde te zijn.
Lees verder
De chip van de toekomst?
Britse, Nederlandse (TU Delft) en Japanse onderzoekers hebben in een gezamenlijk project een functioneren-de, redelijk ingewikkelde kwantum-schakeling gemaakt van silicium, waarmee zowel fotonen zijn te genereren als (dat onbegrijpelijke fenomeen) verstrengeling mogelijk is. De schakeling bestaat uit twee fotonenbronnen op een silciumchip die kwantummechanisch met elkaar wisselwerken. Volgens de onderzoekers kan het kwantumdinkske gebruikt worden voor de verwerking van informatie en voor moeilijke kwantumoptische experimenten.
Lees verder
Matthias Troyer (ETHZ)
Het blijft martelen met de computers van het Canadese bedrijf D-Wave Systems. Het bedrijf beweert dat het een kwantumcomputer is, maar er is brede twijfel. Desondanks hebben, onder meer, Google en de NASA een D-Wave-2 gekocht. Vorig jaar zou uit een proef gebleken zijn dat de D-Wave-2, met 500 kwantumbits, 3600 keer sneller was dan een bureaucomputer. Dat was een heel fout experiment uitgevoerd door Catherine McGeoch, adviseur van D-Wave. Nu heeft Matthias Troyer van ETH in Zürich de proef wat beter uitgevoerd, waarbij de klassieke machine op een geoptimaliseerd algoritme draaide. Resultaat: er was niets te bekennen van de superioriteit van de ‘kwantumcomputer’. Google maakt zich er niet druk om. Google gebruikt de machine voor andere dingen, zoals het oplossen van de vraag hoe je oogwenken vastlegt. Lees verder
Drie porfyceenmoleculen op een koperplaat. Te zien is dat de nabijheid van een koperatoom (geel) invloed heeft op de positie van de twee waterstofatomen (rood)
Stel, je hebt een een verbinding waarin twee waterstofatomen als een soort tweenheid optreden. Kom je daarbij in de buurt met een koperatoom, dan klapt de verbinding om waarmee dat duo met de rest van het molecuul verbonden is. Dat ziet er voor deze simpele ziel uit als een kandidaat voor een eenheid (0,1) van een uiterst compact computergeheugen. Die verbinding waaraan Duitse, Engelse en Poolse onderzoekers hun waarnemingen deden was porfyceen (C20H14N4), een type verbinding verwant aan porfyrine dat ook in de natuur een rol heeft.
Lees verder
De donkere, rechte sporen vormen de grenzen tussen diverse kristallijne gebieden.
Op jacht naar technieken die het mogelijk maken steeds meer gegevens op steeds kleinere ruimte op te slaan, stootten onderzoekers van het Duitse onderzoekscentrum in Jülich op de domeinranden van bepaalde antiferroelektrische (niet-polaire) kristallijne materialen. Die materialen zijn in feite ongeschikt voor het opslaan van informatie. Die gebieden, die domeinen in kristallijne structuren begrenzen, zijn echter gepolariseerd, waardoor ze, in aanleg, gebruikt kunnen worden voor de opslag van gegevens in uiterst kleine gebiedjes. Dat spaart niet alleen opslagruimte, maar ook energie. Lees verder
Conor Russomanno (links) met het nieuwste model. Joel Murphy draagt nog het prototype.
Je kunt je natuurlijk afvragen waarom je dat zou willen doen maar Conor Russomanno en Joel Murphy zien er wel brood in. Dat brood zit in hun ‘afdrukbare’ hersenscanner OpenBCI, waarmee je elektroencefalogrammen kunt maken. Overigens is het hart van het systeem, een mikrocomputer en de 16 opnemers, niet printbaar. Lees verder
Computers die we gebruiken zijn ‘domme’ dingen. Ze voeren uit wat de gebruiker en, vooral, de programmeur ze opdraagt en dat is het dan. Je zou kunnen zeggen dat dat wel handig is: je weet wat je kan verwachten. Toch hebben we allemaal wel onze momenten dat we zouden willen dat dat domme ding zou leren van zijn ‘fouten’. Volgens het Amerikaanse dagblad the New York Times gaan die wensen binnen niet al te lange tijd in vervulling. De denkende computer zou dit jaar zijn entree op de consumentenmarkt (kunnen) maken. Dat is leuk, maar het is best mogelijk dat we over een tijdje weer terugverlangen naar die goede ouwe domme computer die niet ‘denkt’, maar gewoon uitvoert wat er van hem/haar gevraagd wordt. Lees verder
Het principe van een rastertunnelmicroscoop
Onderzoekers uit Spanje, Portugal, Engeland en Duitsland hebben een manier ontwikkeld om de magnetische oriëntatie van afzonderlijke atomen te veranderen. Die oriëntatie wordt veranderd door de elektrische koppeling met naburige atomen te veranderen, waarmee je een soort aan/uit- of 0/1-toestand kan creëren. Deze ontwikkeling biedt zicht op uiterst verfijnde structuren en systemen voor de opslag en verwerking van gegevens. Lees verder
Onverwacht, chaotisch gedrag van ferroelektrische materialen voedt het idee voor een nieuw type computers.
Ferroelektriciteit is een eigenschap van bepaalde materialen, waarbij, even losjes gezegd, losse elektronen dezelfde kant op bewegen. Het materiaal is ‘polair’. Die ‘polariteit’ kan worden omgezet met behulp van een elektrisch veld. Onderzoekers van het Oak Ridge-lab (ORNL) van het Amerikaanse ministerie van energie, in samenwerking met Russische en Oekraïnse wetenschappers, hebben dat effect onderzocht en zien mogelijkheden ferroelektriciteit (dat eigenlijk niets met ferro=ijzer te maken heeft) te gebruiken voor het opslaan en, tegelijkertijd, verwerken van informatie zoals in feite ook in de hersens gebeurt. Lees verder