139 landen met 99% van de wereldkooldioxideuitstoot in 2050 100% duurzaam (afb: Joule)
100% duurzaam lijkt een hele klus, maar onderzoekers in Amerika rond Mark Jacobson van Stanford hebben becijferd dat in 2050 139 landen geheel kunnen teren op water, wind en zon (80% in 2030). Of dat allemaal op tijd is is me, hier, nog niet duidelijk (de wereld telt zo’n 200 landen), maar het klinkt in ieder geval indrukwekkend. De 139 stoten bij elkaar 99% van alle kooldioxide uit. Lees verder
Het aandeel niet-fossiele energie is al 25 jaar nauwelijks veranderd (afb: climategamble.net)
Het gebruik van niet-fossiele energie stagneert al 25 jaar, stelt New Scientist-analist Michael Le Page. Grote landen snijden in de subsidies voor zonne- en windenergie, maar die zouden ze volgens hem juist moeten verhogen om te voorkomen dat overgang naar een duurzame energievoorziening mislukt. Lees verder
Een koperprofyrine zou de oplaadsnelheid van lithiumionbatterijen aanzienlijk bekorten (afb:KIT)
Porfyrinen, stoffen die de chemische basis vormen van chlorofyl (bladgroen) en van vitamine B12, laten accu’s beter presteren, ontdekten onderzoekers van het technologisch instituut in Karlsruhe (D), het KIT. De oplaadsnelheid komt in de buurt van minuten als de natuurlijke stof aan het elektrodemateriaal wordt toegevoegd. Ook de opslagdichtheid wordt groter. De onderzoekers hebben een ontwerp gemaakt van wat de basis zou kunnen worden van betere batterijen/accu’s en supercondensatoren (een andere techniek op energie op te slaan). Lees verder
Zonnepanelen leveren bij hogere temperaturen minder rendement
Grafeen met rutheniumatomen, elk omringd door vier stikstofatomen (blauw), zou prima elektrodemateriaal zijn voor brandstofcellen (afb: Chris Zhang)
Zonnecollectoren op een dak van een huis in Helsinki
Volgens onderzoekers van de universiteit van Aalto (Fin) kan tot 80% van de warmtebehoefte van Finse huishoudens direct worden geput uit zonnewarmte. “In principe is dat resultaat ook geldig voor Zweden, Noorwegen en andere plaatsen op dezelfde breedtegraad. Natuurlijk hebben plaatselijke omstandigheden invloed”, zegt onderzoeker Hassam ur Rehman. Lees verder
Vermengd met titaanoxide levert molybdeensulfide verf je schone waterstof (afb:
Men neme een ‘zonneverf’, hebbe vochtdruppels en zie het wonder geschiedt: water splitst zich in waterstof en zuurstof. Onderzoekers gebruikten voor hun ‘zonneverf’ molybdeensulfide. Die stof is zowel een halfgeleider als katalysator. ’s Nachts vergaart de verf water en als de zon schijnt wordt het water gesplitst. Zijn we nu van al onze energiezorgen verlost? Laten we het nog even afwachten… Lees verder
Ryan Gelfand: —duizend keer sneller en honderd keer efficiënter… (afb: univ. van Midden-Florida)
Grappig. Al jaren wordt voorspeld dat de nog steeds voortvliedende ontwikkeling van het rekentuig tegen grenzen zal aanlopen van natuurkundige wetten (nee, niet de ‘wet’ van Moore). Er lijkt inderdaad enige stagnatie in de kloksnelheden van processoren te zien. Sinds een aantal jaren kennen we het ‘wondermateriaal’ grafeen. Onderzoekers durven de voorspelling aan dat grafeentransistors de computer duizend keer sneller zullen maken met honderd keer zo weinig energie en nog meer moois. Lees verder
Met zonlicht en met nikkel bedekte koperoxideelektroden is koolmonide te maken, grondstof voor koolwaterstoffen (afb: Science)
Kooldioxide en water omzetten in allerlei organische verbindingen is iets wat planten allang onder de knie hebben, de fotosynthese, maar wat mensen toch niet echt goed lukt. Dat heeft natuurlijk veel te maken met rendement en kosten. Het schijnt dat een leerling van Michael Graetzel, de uitvinder van de organische zonnecel, nu een betaalbare katalysator heeft gevonden om die kunstmatige fotosynthese ook economisch aantrekkelijk(er) te maken. Daarbij wordt energie van een zonnecel gebruikt om CO2 om te zetten in koolmonoxide en zuurstof. Vooralsnog val nog niet te concurreren met aardolieproducten, maar de methode heeft natuurlijk een prë: die ‘verstookt’ het broeikasgas kooldioxide. Lees verder
Wetenschap is voor het overgrote deel hard werken en veel mislukkingen incasseren. Al tijden worden perovskieten de hemel in geprezen als hét materiaal waarmee zonnecellen ‘buitenaardse’ rendementen zullen gaan opleveren. Het materiaal heeft echter nogal wat manco’s. Zo is het vrij instabiel en daar hebben we natuurlijk niks aan. Onderzoekers van de polytechnische school in Lausanne (EPFL, Zwi) denken nu een methode gevonden te hebben perovskiet te stabiliseren. Tja. Lees verder