Zie je nou wel, het is nu ook wetenschappelijk bewezen, zal (bijna) iedereen zeggen: de cultuur bij banken bevordert oneerlijkheid. Tenminste dat is de uitkomst van een onderzoek van wetenschappers van de universiteit van Zürich (Zwit). Ze blijken oneerlijker dan mensen in andere bedrijfstakken of dan studenten, denken de Zwitserse onderzoekers te weten.
Lees verder
Spelen met RNA, de gang van het ontwerpproces in EteRNA (afb: PNAS)
Volgens Adrien Treuille van de Carnegie Mellon-universiteit en Rhiju Das van de Stanford-universiteit (beide in de VS), kunnen massale ‘weblabs’ met behulp van video-spellen fouten en fraude in de bioweten-schappen of zelfs de hele wetenschap zo veel mogelijk uitbannen. Aan die weblabs zouden dan vele niet-professionele onderzoekers kunnen deelnemen. Volgens het tweetal is die spelachtige benadering wetenschappelijk deugdelijker dat de gebruikelijke praktijk in de wetenschappen waarbij er eerst een mogelijke verklaring voor een verschijnsel wordt geopperd, waarna wetenschapper die hypothese proefondervindelijk probeert te bewijzen. Ze publiceerden hun bevindingen op de webpagina’s van het blad Trends in Biochemical Sciences (waar ik het niet kan vinden). Eerder dit jaar schreven ze een soortgelijk artikel over hun RNA-massaproject EteRNA. Lees verder
Diederik Stapel, de Liegende Hollander
Diederik Stapel, de Liegende Hollander, die fraude in tientallen artikelen heeft toegegeven, zou zich onbedoeld in die artikelen verraden hebben door zijn taalgebruik. Onderzoekers van de Amerikaanse Coronell-universiteit constateerden na bestudering van zijn artikelen dat hij meer wetenschappelijke termen gebruikte om de methoden te beschrijven als hij knoeide met gegevens of die verzonnen had dan als hij echte resultaten beschreef. Volgens de onderzoekers waren ze zo in 70% van de gevallen in staat een juiste voorspelling te doen over de frauduleusheid van artikelen. De onderzoekers gaan nu meer artikelen van wetenschappelijke fraudeurs onderzoeken. Lees verder
Vooral medisch onderzoek kan verwachtingen bij mensen wekken die, achteraf gezien, niet waargemaakt kunnen worden of zelfs helemaal onterecht waren, omdat het niet deugde. Dan heb ik het niet eens over fraude. Het komt nogal eens voor dat de onderzoekers door de bomen het bos niet zien of dat ze verkeerde conclusies trekken omdat ze statistisch maar matig onderlegd zijn. Als ik zes keer zes gooi met een dobbelsteen, hoe groot is dat kans dat ik de zevende keer weer zes gooi? Volgens een artikel van de BBC stijgt het aantal teruggetrokken medische artikelen in wetenschappelijke bladen sterk: van 30 in 2000 naar 400 in 2010, terwijl het aantal geschreven artikelen in die periode maar met 44% steeg. De cijfers zouden van het wetenschapsblad Nature komen. Lees verder
Ooit werd Tamiflu geïntroduceerd als wondermiddel.
Ik dacht eerlijk gezegd dat er op zijn minst al grote twijfels waren aan de werking van het griep’medicijn’ Tamiflu, maar moet vandaag uit the Guardian vernemen dat het nu kennelijk ‘officieel’ is. De Cochrane Collaboration, een wereldwijde organisatie van 14 000 wetenschappers, schijnt het voor elkaar gekregen te hebben om alle uitkomsten van klinische proeven met Tamiflu bijeen te garen. Alles optellend en aftrekkend zijn de academische speurneuzen tot de conclusie gekomen dat Tamiflu weinig of geen invloed heeft op griep of longontsteking. Lees verder
Noten van een SCigen-artikel
Geen schoner vermaak dan leedvermaak. Aan de andere kant is het natuurlijk pijnlijk (weer) te moeten constateren dat een belangrijke pijler onder de wetenschap, namelijk het openbaar maken van onderzoeks-gegevens, zo wankel blijkt te zijn. Al eerder is gebleken dat diverse wetenschappelijk tijdschriften zonder al te veel problemen onzinartikelen opnamen. Nu kondigen uitgeverijen Springer en IEEE aan hun archieven van meer dan 120 onzinartikelen te schonen. Lees verder
Het rijwiel van Fabian Cancellara dat een verborgen motortje zou hebben.
Bron: De Standaard
In 2005 verscheen een artikel in Nature over een onderzoek waaruit zou zijn gebleken dat symmetrische mensen, het onderzoek is gedaan in Jamaica, betere dansers zijn. Omdat symmetrie als een indicator voor genetische kwaliteit wordt gezien, zou dat betekenen dat de uitkomst van baltsgedrag gunstig is voor de soort (=mens). Stop maar weer in het mapje ‘Onzin’. Het artikel wordt namelijk teruggetrokken. Lees verder
Een Belgische hoogleraar aan het academisch ziekenhuis in Leiden (LUMC) is betrapt op knoeien met onderzoeksgegevens. De vrouw sjoemelde drie jaar lang, vooral ’s nachts, met bloedmonsters om een door haar ontworpen test als betrouwbaar voor te stellen. Begin juni werd ze op staande voet ontslagen. Minstens één wetenschappelijke publicatie is ingetrokken.
Sinds 2010 sloop de hoogleraar reumatologie regelmatig haar eigen lab binnen om onderzoeksmateriaal te manipuleren. De vrouw, die in 2002 promoveerde aan de Universiteit Antwerpen, had een test ontwikkeld waarmee de aanwezigheid van zeer specifieke antistoffen bij patiënten met reumatoïde artritis zou kunnen worden aangetoond. Haar theorie verscheen in januari 2010 in het blad van de Amerikaanse academie van wetenschappen PNAS. Bij een vervolgstudie bleek de test echter nauwelijks te werken, waardoor ze onder zware druk kwam te staan. Volgens de onderzoekscommissie van de universiteit, besloot ze daarop de test te manipuleren. ’s Avonds en ’s nachts maakte ze negatieve bloedmonsters toch positief door ze te mengen met andere monsters, of door er de antistoffen van muizen aan toe te voegen. In maart roken medewerkers echter onraad, waarop de zaak aan het licht kwam.Tegen de onderzoekscommissie heeft de reumatologe de feiten meteen toegegeven. Ze zei daarbij alleen te hebben gehandeld. De veertiger is ondertussen nog steeds als gasthoogleraar aan de Universiteit Antwerpen, maar het dagelijks bestuur van de faculteit zal zich maandag over haar toekomst buigen, zo meldt De Standaard
Bron : De Standaard
Publiceer het of wij doen het. Dat schrijven Peter Doshi van de Amerikaanse John Hopkins-universiteit en medestanders in het vakblad British Medical Journal en het open tijdschrift PLOS Medicine. De oproep is gericht aan farmaceutische bedrijven. Doshi en zijn medestanders hebben er genoeg van dat een groot deel (rond de helft) van de resultaten van klinische proeven niet wordt gepubliceerd. Zij willen met die oproep ook bereiken dat onderzoekers en tijdschriften actief meewerken aan de publicatie van niet geopenbaarde resultaten. Er zijn mogelijkheden die gegevens los te krijgen middels rechtszaken of via een beroep op de wet openbaarheid van informatie. Ook onderzoekers die meewerken aan de klinische proeven kunnen staan op de publicatie van de resultaten.
Doshi kwam op het idee van de oproep toen een collega de zaak rond het medicijn Gabapentine van Pfizer onderzocht. Het bleek dat Pfizer slechts van 12 van de 20 klinische proeven de uitslagen had gepubliceerd. Doshi’s instituut had echter ook de andere acht verslagen. “Waarom publiceren we die niet zelf?”. Doshi weet niet hoeveel niet gepubliceerd materiaal ook beschikbaar is, maar volgens hem zijn die hoeveelheden aanzienlijk. Een oproep van het Europese Geneesmiddelenbureau zou een oogst van 1,9 miljoen pagina’s hebben opgeleverd. Het Hopkins-instituut van Doshi heeft zelf zo’n 178 000 pagina’s aan ongepubliceerde resultaten.
Zijn collega’s kunnen wat doen, maar het hele idee valt of staat met de medewerking van tijdschriften en Doshi en medestanders hopen dat meer tijdschriften dit initiatief omarmen. De twee aan de oproep meewerkende tijdschriften noemen in een commentaar het initiatief ‘moedig’ (wat weinig goeds voorspelt) en ‘een stap in de richting van een onbevooroordeelde en volledige verantwoording van de effectiviteit en veiligheid van medische (uit)vindingen’.
Bron: Science