Laat kwantumcomputers verstrengeling controleren

Meting van verstrengeling

Zo (rechts) zou de kwantumverstrengeling gemeten kunnen worden zonder die te verstoren (begrijp ik=as) (afb: Le Bin Ho en Haruki Matsunaga/Physical Review Research)

Kwantumver-strengeling is de basis voor de (verwachte) superkracht die een kwantum-computer in de aanbieding heeft. Dan is het natuurlijk belangrijk om te controleren of die verstrengeling er ook wel degelijk is anders slaat zo’n kwantumcomputer ‘plat’ als een kaassoufflé. Haruki Matsunaga van de Paulusschool in Londen en Le Bin Ho van de Tohoku-universiteit (Jap) hebben een nieuw algoritme ontwikkeld waarmee kwantumcomputers de verstrengeling kunnen analyseren en beschermen. Lees verder

Het moet niet gekker worden: vast licht dat stroomt

Dimitris Trypogeorgos

Dimitris Trypogeorgos: vast licht (afb: nanotec.cnr.it)

Natuurkunde is een raar (want in wezen onbegrijpelijk) vak. Er zijn zelfs natuurkundigen die beweren dat natuurkundige wetten niet bestaan. De raarheid komt pregnant naar voren in zoiets geks als kwantummechanica, dat alles wat wij simpele wezens voor’ normaal aannemen heel anders in elkaar zit dan we ooit bedacht hadden.
Zelfs een simpele verbinding als water heeft uiterst vreemde eigenschappen en licht zou zowel een deeltje als een golf zijn.
Het wordt nog gekker (of misschien moet je zeggen normaler): licht kan vast worden (maar toch stromen als water). Dat laatste is misschien niet zo gek als je weet dat glas een vaste stof is die vloeistofeigenschappen heeft. Het moet niet gekker worden! Lees verder

Kwantumtoestand van fotoelektronen voor het eerst gemeten (?)

KRAKEN-techniek om kwantumtoestand te bepalen van fotoelektron

De opzet van KRAKEN ziet er varrassend eenvoudig uit met een magnetische fleselektronspectroscoop (MBES) uiterste snelle uv-pulsjes en infraroodpulsen (afb: David Busto et al./Nature Photonics)

Onderzoekers van, onder meer, de universiteit van Lund (Zwe) zouden er voor het eerst in geslaagd zijn de kwantumtoestand van aangeslagen elektronen (fotoelektronen genoemd) te meten. Dit zou het begrip over de wisselwerking tussen licht en materie vergroten, betogen de onderzoekers, maar ik(=as), eenvoudige ziel, had altijd begrepen dat als je de kwantumtoestand van een deeltje (in dit geval een elektron) mat, je die toestand verstoorde. Ik vrees dat mijn wankele (on)begrip van de materie hier een (grote) rol in speelt. Lees verder

Kan een ki-systeem bewustzijn krijgen?

Microtubuli

Microtubuli (-buisjes) zouden kwantumverschijnselen vertonen (afb: P.Kurian et al/ Jounral for Physical Chemistry B)

Het is wel grappig. We weten niet eens waar onze bewustzijn zetelt of hoe dat wordt gevormd, maar er gaan al speculaties over ki-systemen met bewustzijn. Suzanne Gildert, oprichtster van Nirvanic Conscousness Technologies, gelooft er heilig dat en zelfbewust ki-systeem mogelijk is en ook dat dat iets met kwantumeffecten te maken heeft. Lees verder

Kwantumeffect zou iets vertellen over hoe plantencellen communiceren

celdeling

Mitose is celdeling van eukaryote cellen zoals wij zoogdieren die hebben

Zo’n honderd jaar geleden kwam de Russische bioloog Alexander Gurwitsch tot de slotsom dat planten (ook) via lichtsignalen communiceren. Levende cellen zouden (zwakke) ultraviolette straling uitzenden om met elkaar te ‘praten’.  Hij werd voor gek verklaard, maar kwantummechanicus Nathan  Babcock van de Howarduniversiteit in Washington speculeerde dat die uv-straling wel eens een kwantummechanische oorsprong kon hebben. Het lijkt er op dat Babcock een punt heeft (zegt hij zelf). Lees verder

In Nederland kwantumverbinding van 25 km aangelegd

QuTechEen internationale onderzoeksgroep onder leiding van QuTech in Delft , een samenwerking tussen de TU Delft en onderzoeks-organisatie TNO, heeft een netwerkverbinding tussen kwantum-processoren aangelegd tussen Delft en Den Haag van 25 km. Dat wordt in Delft gezien als een belangrijke vooruitgang van vroege onderzoeksnetwerken in het lab naar een toekomstig kwantuminternet. De groep ontwikkelde volledig onafhankelijk werkende knooppunten en integreerde deze via optische vezel. Lees verder

Evolutionair ki-systeem ‘voorspelt’ eigenschappen van stoffen

Evolutionair algoritme voor moleculen

Het evolutionaire algoritme voor moleculen zou voor vele toepassingsgebieden te gebruiken zijn (afb: Frank Glorius et. al/Cell)

Een groep onderzoekers rond Frank Glorius van de universiteit van Münster (D) heeft een (evolutionair) algoritme ontwikkeld waarmee de structuur van verbindingen is te ‘voorspellen’, maar ook de kwantummechanische of therapeutische eigenschappen van een molecuul en zelfs of die stof giftig zou kunnen zijn voor de mens. Het gebruik van het systeem zou geen bijzondere vakkennis vereisen, stellen de onderzoekers. Ze zou in feite bruikbaar zijn in combinatie met vrijwel alle chemische (moleculaire) databestanden Lees verder

Kwantumeffecten waargenomen bij kamertemperatuur

Magnetisering strontiumtitanaat met gepolariseerde terahertzgolven

Magnetisering strontiumtitanaat met circulair gepolariseerde terahertzgolven (afb: Stefano Bonetti et. al/Nature)

Die magische kwantumcompu-ter lijkt maar niet echt dichterbij te komen. Een van de vele problemen van de kwantumtechniek is dat die effecten alleen te beïnvloeden lijken bij extreem lage temperaturen (dan hebben we het niet eens over de grote foutgevoeligheid van die techniek). Nu schijnt voor het eerst een kwantumeffect te zijn waargenomen dat doenlijk is bij kamertemperatuur. Onderzoekers konden met behulp van laserlicht niet-magnetisch materiaal magnetiseren. Lees verder

Kwantumrekentuigen op hun kwantumvaardigheden getoetst

kwantumrekentuigtest

De test verloopt in twee stappen ( afb: Eisert et. al./Nature)

Al jaren worden kwantumcomputers aangeprezen als magistrale rekenaars, waarbij vergeleken de digitale ‘supercomputers’ stuntelende kleuters zouden lijken, maar vooralsnog is de grote doorbraak uitgebleven (ter vergelijking: in de jaren ’80 werd al hoog opgegeven van kunstmatige intelligentie). Nu hebben onderzoekers vast een toets ontwikkeld die de kwantumvaardigheden van dat type rekentuigen zal kunnen beoordelen. Lees verder

De kat blijkt toch groter dan een kwantumdeeltje (oid)

de kat van Schrödinger

De (arme) kat van Schrödinger (afb: WikiMedia Commons)

De kat van Schrödinger is waarschijnlijk een van de bekendste gedachtenexperimenten om de rare wereld van de kwantummechanica te typeren. In die wereld kan iets dood en levend zijn. Nu lijkt het er op dat onderzoekers van de ETH in Zürich dat verhaal daadwerkelijk hebben uitgevoerd, weliswaar niet met een kat en met gif. Het ging Marius Bild en medeonderzoekers er om de grens tussen de kwantum- en de echte macroscopische wereld te onderzoeken. Waar gaat ‘gekte’ over in ‘normaal’? Ze gebruikten daarvoor een kristal van 16 µg, niet echt een kat maar voor de kwantumwereld vreselijk groot.
Lees verder