Categorie archieven: kwantummechanica

Onderzoekers maken minuscuul molmotortje

Geplaatst op door
Beantwoorden

Molmotor De molmotor. De palladiumatomen zijn blauw, de galliumatomen rood. Daar bovenop ligt de ethynrotor (afb: Empa)Onderzoekers van Empa en de polytechnische hogeschool van Lausanne hebben een moleculair motortje gemaakt  dat maar bestaat uit zestien atoemen. “Dat nadert de grens van de kleinst mogelijke moleculaire motor”, zegt Empa-onderzoeker Oliver Gröning. De molmotor is nog geen nanometer (eenmiljoenste millimeter)  in doorsnee. Molmotoren zijn interessant aangezien ze bepaalde ‘werkzaamheden’ kunnen verrichten in het lichaam maar ook daarbuiten. De onderzoekers denken vooral aan kwantummechanische toepassingen… Lees verder →

Verandering kwantumtoestand in beeld gebracht (?)

Geplaatst op door
Beantwoorden
Superpositie

De hoogte van een balk geeft de mate van superpositie van een kwantumtoestand weer (afb: univ. van Sevilla)

Ik moet zeggen dat ik er zelf nog steeds weinig van snap, van kwantummechanica. Ik had altijd begrepen dat het meten van kwantumtoestanden de kwantumtoestanden verstoorde, maar moest later lezen dat dat wel degelijk mogelijk is. Nu schijnen onderzoekers van de universiteiten van Stockholm, Siegen (D) en Valencia een ‘filmpje’ te hebben gemaakt tijdens het meten van een kwantumtoestand. Het schijnt dat de overgang van de ene naar de andere toestand geleidelijk verloopt… Lees verder →

Ongehoord: een elektronspin meten zonder die te verstoren

Geplaatst op door
Beantwoorden
Elektronspinmeting zonder verstoring

Elektronspin van het ‘bitelektron’ wordt gemeten door die van een buurelektron (rood) te meten (afb: RIKEN)

Een groep RIKEN-onderzoekers in Japan hebben een huzarenstukje uitgehaald. Ze hebben de elektronspin van een kwantumstip gemeten zonder die te verstoren. Dat is zo bijzonder omdat in die rare kwantumwereld de meting van een toestand die kwantumtoestand verandert. Die prestatie zou de komst van het kwantumrekentuig weer een stap dichterbij brengen, dunkt me.Helemaal begrijpen doe ik het overigens niet. Ik waarschuw je maar vast. Lees verder →

Elektronen kunnen ook gezellig samen reizen

Geplaatst op door
Beantwoorden
Elektronen reizen in groepen

Elektronen samen op reis (afb: Yun-Yi Pai)

Het lijkt er op alsof elektronen ook gezamenlijk op kunnen trekken. Onderzoekers van de universiteit van Pittsburgh denken een nieuwe elektronentoestand, nieuwe deeltjes te hebben ontdekt. Normaal gesproken stoten elektronen elkaar af.
Lees verder →

De natuurkunde heeft onbepaaldheid nodig

Geplaatst op door
Beantwoorden
Nicolas Gisin pleit voor toeval

Nicolas Gisin (afb: univ. van Genève)

In de klassieke natuurkunde ligt eigenlijk alles vast, waarbij vergelijkingen (wetten) de richting van de ontwikkeling aangeven. Toch hebben wij simpele aardlingen het idee dat er zoiets bestaat als toeval dat niet noodzakelijkerwijs het vervolg is op het voorafgaande. Nicolas Gisin van de universiteit van Genève vindt dat de klassieke natuurkunde toeval nodig heeft, onbepaaldheid. Daarmee komt die klassieke natuurkunde dichter bij de kwantummechanica, stelt de Zwitserse natuurkundige. Lees verder →

Bestaat er zoiets als negatieve energie?

Geplaatst op door
Beantwoorden

Negatieve energie

Dat ergens negatieve energie kan bestaan betekent niet dat een perpetuum mobile mogelijk is (afb: TU Wenen)

Energie moet altijd positief zijn, zo lijkt het ons. Als je een ruimte hebt waar je het laatste deeltje uit hebt verwijderrd, dan heb je de ondergrens bereikt, toch? In de kwantumruimte zijn rare (contra-intuïtieve) dingen mogelijk. Dus? Ja, maar binnen nauwe grenzen. Lees verder →

Een kwantumcomputer is geen superieure alleskunner

Geplaatst op door
Beantwoorden
De 19 bits-kwantumprocessor van Rigetti Computing

De 19 bits-kwantumprocessor van Rigetti (afb: Rigetti)

Onderzoekers in Australië rond Michelle Simons hebben de communicatie tussen kwantumbits, die tezamen een logische poort vormden, 200 keer versneld. In dit blog kom je met enige regelmaat berichten over de (in mijn ogen erg trage) ontwikkeling van kwantumcomputers tegen. Als het over dat type rekentuigen gaat wordt er vaak in superlatieven gesproken, maar ik heb (op gezag van mensen die er echt verstand van hebben) steeds de nadruk op gelegd dat kwantumrekentuigen geen superieure alleskunners zijn. Hoe het wel zit vertelt Kevin Hartnett in Quanta Magazine. Lees verder →

Is kwantumrekenen wel zo superieur? Wellicht

Geplaatst op door
Beantwoorden

Het n-koninginnenprobleem

Het konininginnenprobleem met aan bord van 5×5 en (dus) vijf koninginnen met rechts het gebruikte model (afb: univ.van Innsbruck)

Als je in kranten verhalen leest over de kwantumcomputer dan wordt daar vaak bij verteld dat die verregaand superieur is aan de bestaande binaire rekentechniek. Voorlopig moet dat nog maar bewezen worden. Sommige deskundigen houden het er op dat dat alleen geldt voor bepaalde gebieden. Onderzoekers van de universiteit van Innsbruck hebben een model gebruikt om die superioriteit te bewijzen op het gebied van optimaliseringsproblemen. Met een paar kwantumdeeltjes zou een lastig ‘schaakprobleem’ zijn op te lossen waar (binaire) supercomputers hun tanden op stukbijten. Lees verder →

Zijn gaten in boornitride de gedroomde stabiele kwantumbits?

Geplaatst op door
Beantwoorden
Kunstmatige atomen als kwabits?

Laserlicht (groen) genereert aan de rand van de gaten afzonderlijke fotonen (paars) (afb: Joshua Ziegler)

Door met een ionenbundel gaatjes te boren in tweedimensionaal boornitride ontstaan er kunstmatige atomen die onder normale omstandigheden afzonderlijke fotonen genereren. Hebben we dan eindelijk de stabiele kwantumbits die we nodig hebben voor het nog steeds (al jaren) veelbelovende kwantumrekentuig? De tijd zal het leren. Lees verder →

De doodlevende kat van Schrödinger eindelijk betrapt (?)

Geplaatst op door
Beantwoorden
Opzet optische Schrödingerproef

De proefopzet met links de resonator met daarin opgesloten een rubidiumatoom dat zich verstrengeld met een lichtpuls (afb: MPI)

Iedereen die weet heeft van het bestaan van de kwantummechanica kent vast ook wel het verhaal van de doodlevende kat van Schrödinger dat moet duidelijk maken (nou ja, duidelijk; as) wat superpositie is, het zich tegelijkertijd bevinden in twee toestanden. Ik heb altijd gedacht dat dat verhaal ook vertelt dat het meten aan een superpositiesysteem die superpositie ook meteen verstoord (maar zoals al vaker hier gezegd en getoond: ik ben een leek op alle gebied). Dat zou dan betekenen dat je dat gedachtenexperiment van Schödinger nooit zou kunnen uitvoeren, maar nu lees ik dat onderzoekers van het Max Planck-instituut voor kwantumoptica het (dat) toch geflikt hebben. Lees verder →