Wateroplosbare fullerenen uitstekende virusremmers (?)

Virusremmende fullerenen

De omgekeerde Arboesovreactie met virusremmende fullerenen als product (afb: Skoltech-centrum)

Buckyballen of fullerenen vormen een bijzondere structuurvorm van koolstof, waarbij 60 koolstofatomen een bal vormen bestaand uit vijf- en zesvlakken net als een echte voetbal. Russische onderzoekers hebben een synthese ontwikkeld waardoor de koolstofatomen zich verbinden met andere elementen, waardoor de fullerenen wateroplosbaar worden. Die aangepaste ‘voetballen’ zouden uitstekend werken tegen linke virussen zoals hiv of het griepvirus, beweren de Russische onderzoekers. Lees verder

Een ‘nieuwe’ kunststof: spindraden en houtvezels

Synthetische spinzijde

Spinzijde hoeft niet per se door spinnen of zijderupsen te worden geproduceerd (afb: Eeva Suorlahti)

Kunststoffen (polymere materialen) zitten in het verdomhoekje. Niet omdat het slechte materialen zijn, maar juist omdat ze te goed zijn. Dat heeft met het domme gebruik van die materialen te maken: je moet geen duurzame (= moeilijk afbreekbare) materialen gebruiken voor wegwerpproducten zoals verpakkingsmaterialen. In Finland aan de Aalto-universiteit en bij onderzoeksorganisatie VTT denken ze een goed alternatief voor synthetische materialen gevonden te hebben: zijdedraad van spinnen en berkenhoutvezels. Die ‘nieuwe’ kunststof zou sterk, stijf  en taai zijn. Grote vraag is natuurlijk: wat doe je er mee? De onderzoekers zien toepassingen in de medische, de textiel- maar ook in de verpakkingssector. Tja. Lees verder

Het wordt wel wat met die organische zonnecellen

Organische zonnecellenZo lees je er maanden niks over, zo zie je twee dagen achter elkaar een interessant bericht over organische zonnecellen. Gister meldde de universiteit van Michigan dat ze uiterst stabiele organische zonnecellen hebben gemaakt, tot nu toe was stabiliteit een zwak punt, vandaag lees ik dat onderzoekers van de universiteit van Warwick (GB) organische zonnecellen op de rand van marktintroductie hebben gebracht. Ze ontdekten dat maar een klein deel van het elektrodeoppervlak elektrisch geleidend hoeft te zijn om toch volledig functioneel te zijn. Dat opent de mogelijkheid een hele reeks composietmaterialen te gebruiken en dat kan weer goed zijn voor het rendement en voor de kostprijs van organische zonnecellen. Lees verder

Stabiele organische zonnecellen ontwikkeld (?)

Organische zonnecel

Een organische zonnecel heeft voordelen boven een zonnecel van silicium

Organische zonnecellen staan op het punt om de markt te betreden, maar voordat dat zover is moet toch nog wel even een minpuntje worden weggewerkt. Organische zonnecellen hebben een zeer beperkte levensduur van maar een paar jaar. Nu denken onderzoekers van de universiteit van Michigan in Ann Arbor de oplossing gevonden te hebben op stabiele organische zonnecellen te maken. Lees verder

Grootste processor van koolstofnanobuisjes gemaakt

Komt het kiezeltijdperk in de computerwereld langzaam aan zijn eind? Er wordt al enige tijd geëxperimenteerd met koolstofverbindingen als chipmateriaal. Nu hebben onderzoekers van het MIT in Cambridge (VS) de grootste geïntegreerde schakeling gemaakt van koolstofnanobuisjes (knb) tot toe. Onderzoekers zien in koolstofchips een goed alternatief voor kiezelchips aangezien die stroom efficiënter en sneller geleiden dan siliciumchips. Dat ‘mankement’ van silicumchips is tot nut toe opgelost door de de afmetingen van de transistoren daarop steeds kleiner te maken, maar aan die wedloop zit een vrij harde ondergrens. Lees verder

Klimaatverandering slecht voor rendement zonnecellen

Daling rendement zonncellen door aardopwarming

Het effect van een aardopwarming met 1,8°C op het rendement van zonnecellen (afb: MIT)

Zonne-energie, vooral de fotovoltaïsche, wordt gezien als adekwaat middel tegen de aardopwarming, maar juist die steeds hogere temperaturen op aarde drukken het rendement van zonnecellen. Lees verder

Koolstofnanobuisjes helpen bij aangroei zenuwcellen

Zenuwcellen groeien op koolstofnanobuisjes

Dit zouden zenuwcellen zijn die op koolstofnanobuisjes groeien (afb: Rossana Rauti)

Zenuwweefsel van het centrale zenuwstelsel (hersens, ruggenmerg) herstelt nauwelijks tot niet, terwijl in het perifere zenuwstelsel (de verbinding met de rest van het lichaam) daar geen problemen mee heeft. Al tientallen jaren worden er pogingen in het werk gesteld om daar een mouw aan te passen, maar een doorslaand succes is dat, voor zover ik weet, tot op heden niet geworden. Nu schijnen onderzoekers rond Laura Ballerini van, onder meer, de internationale hogeschool in Triëst (SISSA) enig succes behaald te hebben met koolstofnanobuisjes. Lees verder

Kun je niet-magnetische metalen magnetiseren met licht?

Licht maakt metaal magnetisch(?)

Justin Song:…plasmonen… (afb (NTU, Singapore)

Sommige metalen kun je magnetiseren door ze bloot te stellen aan een elektromagnetisch veld. Onderzoekers van de technische universiteit van Nanjang (China) in Singapore (kennelijk een dependance) en het Niels Bohrinstituut in Kopenhagen denken dat niet-magnetische metalen kunnen worden gemagnetiseerd met behulp van (laser)licht. Lees verder

Vloeibare magneetjes

vloeibare magneetjes

Diverse druppeltjes met en zonder (groen) ‘membraan’. De bruine druppeltjes in het midden zijn permanent ferromagnetisch (afb: Lawrence-Berkeleylab)

Het zou niet eerder vertoond zijn, maar nu zijn onderzoekers van het Lawrence-Berkeleylab er in geslaagd vloeibare kristallen te produceren met behulp van 3d-printers. Gedacht wordt die materialen te gebruiken voor nanorobotjes of voor de gerichte medicijnafgifte in het lichaam. Lees verder

Drielaags grafeen vertoont supergeleiding

Supergeleiders

De ontwikkeling van hogetemperatuursupergeleiders (afb: WikiMedia Commons)

Vorig jaar werd gemeld dat tweelaags grafeen supergeleidend wordt bij 1,7 K (-271,3°C). Dat is opmerkelijk, maar weinig praktisch. Grafeen is wel een mooi materiaal om het nog steeds niet begrepen fenomeen van de weerstandsloze geleiding te doorgronden. Nu blijkt dat ook drielaags grafeen supergeleiding vertoont en de onderzoekers hebben hoop daarmee de geheimen van dit verschijnsel te kunnen ontrafelen. Er zijn tegenwoordig zogeheten hogetemperatuursupergeleiders die die eigenschappen vertonen bij veel hogere temperaturen (altijd nog zo’n -100°C), maar met een dieper inzicht in het fenomeen zou wel eens de droom van een supergeleider bij kamertemperatuur kunnen uitkomen. Nu zijn die hoge(re) temperaturen alleen mogelijk onder weinig praktische omstandigheden. Lees verder