De cel op een zeepbel
Als gewicht van belang is dan is het natuurlijk mooi dat je zonnecellen kunt maken die nauwelijks wat wegen. Aan het MIT in Cambridge (VS) hebben onderzoekers dat kennelijk voor elkaar gekregen. Die cel is zo licht dat, op een zeepbel gelegd, die intact blijft. De zonnecellen zijn niet efficiënter dan normale cellen, maar hebben een hoog vermogen per gewichtseenheid. Lees verder
De Shuty MP1
Dat je werkende vuurwapens kan maken met 3d-printers is geen nieuws meer, maar dat waren relatief simpele dingen en soms maar een keer te gebruiken (wat fataal fagenoeg kan zijn). Ook een wat ingewikkelder en vervaarlijker wapen als een halfautomatische schetijzer (waar veel kunststof aan zit) schijnt nu bijna helemaal met een printer te maken te zijn, zo bewees volgens het Amerikaanse webblad Wired een 47-jarige timmerman uit West-Virginia. Volgens de man, die zich de schuilnaam Derwood heeft aangemeten, is het wapen, dat 9 mm kogels verspuit, grotendeels met een printer gemaakt. 95% van het geweer bestaat uit kunststof. Het ijzerwerk kwam echter wel uit de winkel. Door het wapen thuis te maken omzeilde hij wel alle wapenwetten. Lees verder
De stijve kern (groen en geel) met in de ‘oksels’ de supramoleculaire ‘lading’ (afb: Mark E. Seniw, Northwestern-universiteit)
Er schijnt een nieuw (?) wondermateriaal te zijn ontwikkeld in de VS dat zowel een rol kan spelen bij de gerichte afgifte van medicijnen als bij het maken van kunstspieren. In feite gaat het over een klasse materialen: een combinatie van de ‘aloude’ polymeren en de recenter ontwikkelde supramoleculaire polymeren. Dat materiaal, een hybride polymeer dus, schijnt ook zichzelf te kunnen herstellen. Lees verder
De spinnendraaddetector in simpele vorm
De kartelige nikkeldeeltje ingebed in polyetheen (afb: Zhen Cheng)
Na is het natuurlijk niet zo dat een lithiumionbatterij om de haverklap in de fik vliegt of ontploft, maar het schijnt toch nog wel eens te gebeuren. Onderzoekers van de Amerikaanse Stanford-universiteit hebben een manier bedacht om die oververhitting tegen te gaan. Als die batterij te warm wordt, dan schakelt de Stanford-vinding de batterij uit. Zodra die weer is afgekoeld kan hij/zij weer stroom leveren. De truc zit ‘m in een kunststoflaag met nikkeldeeltjes. Lees verder
De Carbon3D-printer trekt het voorwerp als het ware uit de vloeibare hars (onder) (afb: Carbon3D)
De grote hausse lijkt al weer voorbij. Hij verbaast niet meer, de 3d-printer, maar dit plaatje vond ik mooi. Dit schijnt de Carbon3D-printer te zijn van Joseph DeSimone, een hoogleraar aan de universiteit van Noord-Carolina. Hij gebruikte een techniek die al in de jaren 70 was ontwikkeld, de stereolithografie, om ruimtelijke objecten te maken uit vloeistof, die hardt onder invloed van ultraviolet licht. Normaal gesproken bouwen materiaalprinters de voorwerpen laag voor laag op, maar de Carbon3D trekt het voorwerp als het ware uit de vloeibare hars in een listig spel met uv-licht en zuurstof. Strikt genomen is het ding ook helemaal geen printer. De CLIP-techniek maakt de Carbon3D honderd keer sneller dan de laag-voor-laag-3D-printers. Bovendien zouden de materiaaleigenschappen van de door die ‘printer’ gemaakte voorwerpen minstens zo goed zijn als bij spuitgieten. Ford schijnt enthousiast te zijn…
Bron: Wired
Een fraai maar voor mij mysterieuze verbeelding (?) van kernspinmagnetische resonantie van het Pines-lab (afb: Pines-lab)
De NMR-techniek (in medische toepassing MRI genoemd) zou wel eens een grote stap vooruit kunnen maken door toepassing van diamanten. Het signaal en, neem ik het, het oplossend vermogen, van kernspinmagnetische resonantie bleek aanzienlijk vergroot te worden door de hyperpolarisering van 13C-kernen (een koolstofisotoop) in diamant bij het gebruik van microgolven, zo vonden onderzoekers van, onder meer, het Pines-lab in Berkeley (Cal). Die vondst zou toekomstige NMR- en MRI-machines wel eens een stuk nauwkeuriger kunnen maken, denken ze. Lees verder
Vlnr: Perz-Gracia, Wolf en Cubitt
Een wiskundig probleem dat aan de basis ligt van veel fundamentele vragen in de deeltjes- en kwantumfysica is onoplosbaar. Dat schijnen onderzoekers van de TU München, het University College in Londen en de Complutense-universiteit in Madrid te hebben bewezen. Het zou het eerste belangrijke vraagstuk in de natuurkunde zijn, dat te kampen heeft met zo’n ernstige beperking. Daardoor zou zelfs een volmaakte en volledige beschrijving van de microscopische eigenschappen van een materiaal niet kunnen voorspellen hoe dat materiaal zich in de macrowereld zal gedragen. Lees verder
De elektrische roos
Onderzoekers van de universiteit van Linköping hebben een roos gekweekt voorzien vaninwendige analoge en digitale elektronische schakelingen. Daarbij maakten ze gebruik van het vatenstelsel van de planten. De onderzoekers rond Magnus Berggren denken dat hun onderzoek een bijdrage levert aan de ontwikkeling van organische elektronica en voor onderzoek in de plantkunde. Lees verder
Een schematische voorstelling van de hybride natrium/magnesiumbatterij (afb: Chemistry of Materials)
Lithiumbatterijen (lithiumionbatterijen) vormen momenteel de top van de batterijwereld. Minpunt is dat lithium een lichtelijk schaars materiaal is en er wordt alom gezocht naar een in dat opzicht beter scorende opvolger, die ook qua prestaties van wanten weet. Onderzoekers van het Zwitserse instituut Empa en van de technische hogeschool in Zürich (ETH) hebben een batterij ontwikkeld die bestaat uit ruim voorhanden materialen als ijzer, zwavel, natrium en magnesium. Daar schijnen voor weinig geld grote energieopslagsystemen mee te bouwen zijn.Voor aandrijving is de klatergoud-batterij niet geschikt. Lees verder