Praatjesmaker Canavero
De Italiaanse hersenchirurg en praatjesmaker Sergio Canavero zou woord gehouden hebben en een hoofd-/lichaamstransplantatie hebben uitgevoerd, zo bericht de Britse krant the Telegraph. Volgens een medewerker van een andere dagblad uit dat land, the Guardian, kan dat niet waar zijn. Neurowetenschapper Dean Burnett denkt zelfs dat zo’n transplantatie waarschijnlijk ook nooit zal gebeuren. Lees verder
Implantaten kunnen mankementen aan organen e.d. verhelpen, maar wat dat betreft hebben kinderen een probleem. Die groeien en dat doen implantaten normaal gesproken niet. Amerikaanse onderzoekers hebben nu een implantaat voor een hartklep ontwikkeld dat wel meegroeit (meerrekt, eigenlijk), zonder zijn functionaliteit te verliezen. Dan hoeft het implantaat niet tussentijds enkele keren te worden vervangen. Lees verder
Het hoge aantal vals-positieven in de analyse van functionele-MRI(fMRI)-opnames van de hersens zou wel eens kunnen betekenen dat de uitkomst van veel hersenonderzoek op losse schroeven staat, zo concludeerden vorig jaar Anders Eklund en medeonderzoekers. Recent onderzoek naar de gebruikte analysemethodes zou hebben aangetoond dat Eklund en de zijnen de zaken ernstig overdreven hebben. Paniek zou dus overbodig zijn. Lees verder
Manu Prakash met zijn bloedcentrifuge (afb: Stanforduniversiteit)
Waarschijnlijk gebruiken ze die dingen tegenwoordig niet meer in de ruimte, maar ooit hebben Amerikaanse astronauten pennen gebruikt. Dat waren heel geavanceerde dingen, want anders zou je in het ruimtevaarttuig een inktkliederboel krijgen. Toen de Amerikanen de Russen vroegen hoe ze dat probleem hadden opgelost, zouden die hebben gezegd: met een potlood. Oplossingen van problemen hoeven helemaal niet ingewikkeld te zijn. Manu Prakash van de Californische Stanforduniversiteit bedacht een bloedcentrifuge voor gebruik in het veld van nog geen 20 cent die beter werkt dan een bloedcentrifuge van € 700: twee stevig ronde papiertjes met twee gaatjes, waardoor een draadje gaat dat ritmisch aantrekt en loslaat met daartussen twee rietjes met bloed, een kinderspeeltje. Dat heeft nog een heus artikel in Nature opgeleverd. Lees verder
Hersengolven (alfa, beta, teta, delta en gamma) geven de elektrische activiteit van de hersens weer
Het is dat het verhaal staat in het serieuze blad New Scientist, anders zou je het terzijde leggen. De beruchte en de soms (?) verwoestende beta-amyloïdeplaques die bij de ziekte van Alzheimer optreden/ontstaan (?), zouden met behulp van flikkerlicht kunnen worden afgebroken. Tenminste, bij muizen werkte het, zo ontdekten Ed Boyden van het MIT in Cambridge (VS) en zijn medeonderzoekers. Dat flikkerende licht (40 Hz) zou in de hersens gammagolven teweeg brengen, een type hersenactiviteit dat zwakker is bij Alzheimerpatiënten dan bij mensen met gezonde hersens. Lees verder
Het hersenimplantaat op een siliconenmodel van de apenhersens (afb: EPFL)
Sommige dieren krijgen ‘loopopdrachten’ van hun ruggenmerg. Daarom lopen kippen nog als ze hun kop dus ook hun hersens kwijt zijn. Dit mechanisme zou er bij apen met een laesie in de ruggenmerg voor gezorgd hebben dat ze met een hersenimplantaat en een ruggenmergimplantaat na enige oefening weer konden lopen. Dat duurde twee weken. Eerder was dat ook wel gelukt bij proefdieren, maar dan duurde dat maanden. Lees verder
De nanoauto van Feringa. Leuk zo’n ding, maar wat moet je er mee?
Een hoera, er is weer eens een Nederlander die de Nobelprijs krijgt: Ben Feringa van de universiteit van Groningen. Hij moet die prijs wel delen met de Brit Fraser Stoddard en de Fransman Jean-Pierre Chauvage. Hun gemeenschappe-lijke thema is de ontwikkeling van moleculaire machines, molmachines. Daar wordt al jaren aan gewerkt en sommigen, inclusief de drie prijswinnaars, zien een grote toekomst voor molmachines weggelegd in, onder meer, gerichte medicijnafgifte maar ook in de elektronica en op energiegebied. Er zijn nog steeds sceptici die molmachines wel leuke dingetjes vinden, maar waar niet zo veel mee te doen valt. Lees verder
Als je naar het filmpje kijkt dan lijkt het net alsof een bloemknop zich opent, maar het materiaal waar die bloem uit bestaat is kunststof. Een kunststof die te ‘programmeren’ is om van vorm te veranderen. Die bloem is natuurlijk maar een geintje. De onderzoekers denken dat de programmeerbare polymeren gebruikt kunnen worden als implantaten. Lees verder
Martijn Cloos van de universiteit van New York over de pnp-mrf-scanner
Magnetische resonantie is in de gezondheidszorg een veel gebruikte fenomeen om een beeld te krijgen van ons binnenste. Anders dan röntgentechnieken kun je op een mr-afbeelding ook zachte weefsels waarnemen, maar het vervelende is dat je met de magnetische resonantietechniek ook ‘onderbelichte’ stukken krijgt. Dat heeft te maken met de techniek. Onderzoekers van de universiteit van New York zouden dat probleem nu hebben opgelost, waardoor je nu ook op/met mri (want daar hebben we het over) kunt rekenen. Het ‘ideale’ mri-apparaat moet overigens nog wel gebouwd worden. Lees verder
Een fMRI-opname (afb: Wiki Commons)
Gewone statistische methoden om de hersenactiviteit te analyseren door beelden te gebruiken van een fMRI-apparaat zijn onbetrouwbaar, vonden Anders Eklund en Hans Knutsson van de universiteit van Linköping (Zwe) en Thomas Nichols van de universiteit van Warwick. De onderzoekers beoordeelden de analysemethoden door te werken met bekende betrouwbare gegevens. Die methoden voorzagen in tot zelfs 60% van de gevallen hersenactiviteit die er in werkelijkheid niet is. 5% zou redelijk zijn. Lees verder