Mexico passeert VS als dikste

vetkwab
Volgens de voedsel- en landbouworganisatie van de Verenigde Naties (FAO), is Mexico de VS gepasseerd als land met de meeste zwaarlijvige mensen. Volgens de FAO is 32,8% van de Mexicaanse bevolking ernstig overwichtig, tegen 31,8% in de VS. Als alle overgewicht wordt meegerekend dan is 70% van de Mexicanen te dik. Als gevolg van dat overgewicht heeft 1 op de 6 Mexicanen suikerziekte (type 2). Daaraan sterven jaarlijks 70 000 Mexicanen. De FAO schrijft het overgewicht van de Mexicanen toe aan de geïndustrialiseerde landbouw, het grote aantal snelvoerketens als McDonalds en de goedkope slechte maaltijden. Opmerkelijk is dat de helft van de Mexicaanse bevolking tot de armen wordt gerekend, meestal een ‘argument’ voor slankheid.

Bron: De Volkskrant

Neanderthalers konden praten

Konden Neanderthalers meer dan grommen?Konden Neanderthalers meer dan grommen?

Dat beweren althans twee onderzoekers van het Max Planck-instituut voor Psycholinguistiek in Nijmegen. Niet allleen Neanderthalers konden praten, maar ook onze gemeenschappelijke voorouders (waarschijnlijk de Homo heidelbergenis). Dat zou dan betekenen dat er niet, zoals nu wordt aangenomen, er op aarde zo’n 50 tot 100 000 jaar gesproken wordt, maar zo’n 500 000 tot een miljoen jaar.
Door recente ontdekkingen, door herbeoordeling van oudere gegevens, maar vooral door de beschikbaarheid van oud DNA, is het besef gegroeid dat de Homo sapiens veel meer gemeen had met zijn, wat altijd beschouwd werd als, debiele broertje de Neanderthaler, die zich, naar onze overtuiging, slechts grommend verstaanbaar had kunnen maken. De onderzoekers, Dan Dediu and Stephen C. Levinson, hebben al die informatie doorgevlooid en zijn tot de conclusie gekomen dat taal en spraak al bestond voor het ontstaan van de moderne mens. Taal en spraak moeten zijn ontstaan na het ‘opduiken’ van de eerste mensachtige, zo’n 1,8 miljoen jaar geleden en het ontstaan van de Homo heidelbergenis, denken de twee linguïsten. Deze veronderstelling is strijdig met de tot nu toe aangehangen theorie dat taal en spraak plotseling zijn ontstaan door een enkele of een paar kleine mutaties in het erfgoed. Taal en spraak zouden zich, als de theorie van de twee waar is, langzaam (evolutionair) hebben ontwikkeld. Omdat de moderne mens DNA heeft ‘overgenomen’ van de Neanderthalers en Denisovanen (een andere uitgestorven mensensoort) – hetgeen betekent dat de soorten zich gemengd hebben- zouden we wel eens sporen van hun talen kunnen hebben overgehouden. Dat zou kunnen betekenen dat tenminste een deel van de taaldiversiteit is terug te voeren op de ontmoetingen tussen de diverse mensensoorten. Dat zou kunnen worden geverifieerd door Afrikaanse en niet-Afrikaanse talen met elkaar te vergelijken. De moderne mens komt immers uit Afrika en de Neanderthalers uit Eurazië.

Bron: Science Daily

Vrouwen hebben geen verstand van politiek

Het is nu voor eens en voor al vastgesteld: vrouwen hebben geen verstand van politiek, althans minder dan mannen. Of eigenlijk is de uitkomst van een onderzoek van de Britse economische en sociale onderzoeksraad (ESRC) dat vrouwen er minder van weten. Dan zou het niet uitmaken hoe progressief of hoe democratisch het land ook is waar die vrouwen leven.
Vrouwen weten minder van politiek dan mannenZo is de kloof in politieke kennis tussen mannen en vrouwen in het egalitaire Noorwegen groter dan in het veel minder egalitaire Zuid-Korea. Het lijkt er zelfs op dat het gat in ‘gearriveerde’ democratieën als Amerika of Groot-Brittannië groter is dan in een zich ontwikkelende democratie als Colombia. Onderzoeker James Curran, directeur van het Goldsmiths Leverhulme-media-onderzoekscentrum van de universiteit van Londen, vindt de uitkomst van het onderzoek verbazingwekkend, maar je kunt er niet omheen:  in alle tien onderzochte landen  (Australia, Canada, Colombia, Griekenland, Italië, Japan, Korea, Noorwegen, Groot-Brittannië en de VS) blijken vrouwen minder van politiek te weten dan mannen.
De proefpersonen in de diverse landen werden getest op hun kennis van de binnen- en buitenlandse politiek. Om er achter te komen hoe die kloof zou kunnen zijn ontstaan bekeken de onderzoekers het nieuwsaanbod. Daaruit bleek dat het politieke nieuws heftig leunt op mannelijke bronnen, zelfs in landen met een grote vrouwelijke vertegenwoordiging onder de werkende bevolking zoals Australië en Groot-Brittannië. Zo zou maar 30% van de geïnterviewden in tv-programma’s vrouw zijn. Vrouwen zijn er meer voor de zachte onderwerpen als gezin, leefstijl of cultuur. Dat zou vrouwen ervan kunnen weerhouden zich met politiek te bemoeien, denkt Currans mede-onderzoeker Kaori Hayashi.
Het bleek de onderzoekers dat hoe meer een bevolking naar tv-nieuws keek, vooral op de publieke omroep, hoe beter de mensen over politiek geïnformeerd waren. Kranten doen er kennelijk niet toe. Nieuws is trouwens toch vooral een mannenzaak. In Canada, Noorwegen en het Verenigd Koninkrijk denken mannen dat ze dat veel meer tot zich nemen dan vrouwen. In die landen is de kenniskloof ook het grootst.
Blootstelling aan nieuws zou die kenniskloof hebben doen ontstaan, maar dat zegt natuurlijk helemaal niks over waarom vrouwen minder belangstelling hebben voor (politiek) nieuws. Vrouwen zouden minder tijd hebben en nog last hebben van oude normen en verwachtingen, zo slaan de onderzoekers er een slag naar. “Hoe dan ook, ons onderzoek toont aan dat over de hele wereld in de 21ste eeuw degenen met de meeste kennis over politiek oudere mannen in de ontwikkelde landen zijn.”

Bron: Eurekalert

Agent (=mens) is informatie rap kwijt

Agenten zijn al snel een groot deel van de gepresenteerde informatie en opdrachten vergeten die ze bij een briefing hebben gekregen. Dit blijkt uit een onderzoek van het Crisislab van de Radboud-universiteit.
De briefing is voor veel agenten het begin van hun dienst. Ze horen daar wat ze moeten doen en waar ze op moeten letten. In het rapport – gemaakt in opdracht van het programma Politie & Wetenschap – legt een agent uit wat er mis kan gaan als de informatie niet blijft hangen. Bij een aanhouding verzuimde hij een gevaarlijke inbraakverdachte direct in de boeien te slaan. De agent was de informatie diezelfde ochtend bij de briefing ( ‘zeer agressief en vuurwapengevaarlijk’)  straal vergeten.
De onderzoekers hielden geheugentests vlak na politiebriefings in de regio’s Brabant Zuid-Oost, Gelderland-Zuid en Drente. Ze concluderen dat de informatieoverdracht ‘zeer onbetrouwbaar’ is en doen aanbevelingen, zoals het gebruik van minder dia’s bij de presentaties. Ook aantekenboekjes kunnen helpen. Agenten die notities maakten – een minderheid – scoorden het best op de geheugentest.
Toch wil de politie niet af van de briefings. Alleen al het maken van aantekeningen helpt. Ook zijn er dit jaar informatiecentra ingericht, waarbij de agent mobiel alle relevante gegevens kan opvragen.

Bron: De Volkskrant

Is het hoofd- of lichaamstransplantatie?

Al in de jaren '70 werd bij Rhesusaapjes een hoofd getransplanteerd (beeld uit YouTube-filmpje)
Het zal niet meer zo lang duren eer de eerste hoofd(of lichaams-)transplantatie een feit zal zijn. Dat beweert althans de Italiaanse neuroloog Sergio Canavero in het blad Surgical Neurology International. Het zou dan gaan om mensen met een ziek lichaam (bijvoorbeeld aangetast door kanker) maar een gezond hoofd. De romp van de ‘donor’ (wie doneeert er aan wie?) moet, uiteraard, gezond zijn.
Bij de operatie luistert alles zeer nauw. Het hoofd en de romp moeten met een uiterst scherp mes van elkaar gescheiden worden, schrijft de Britse krant The Independent beeldend. Het hoofd zal dan met een polymere lijm (een mengsel van polyetheenglycol en chitosan) aan de nieuwe romp moeten worden vastgemaakt; eerst wordt het ruggenmerg weer verbonden en vervolgens de andere ‘banen’ (spieren, bloedvaten, zenuwbanen e.d.). Het verbinden van hoofd en romp zou ook kunnen gebeuren met behulp van elektrofusie, een techniek die lijkt op die die werd toegepast bij het tot leven brengen van het monster van Frankenstein in het boek van Mary Shelley, stelt de Britse krant fijntjes. Zo’n transplantatie is niet goedkoop. Die zou zo’n € 10 miljoen  kosten.
Al vele jaren geleden zijn er bij dieren hoofdtransplantaties uitgevoerd. In de jaren ’70 werd bij Rhesus-aapjes zo’n transplantatie uitgevoerd. De aapjes bleven in leven, maar doordat de zenuwbanen niet konden worden verbonden was het alsof die een dwarslaesie hadden: ze waren vanaf de schouders naar beneden geheel verlamd. Met de lijmmethode (GEMINI genaamd) zou dat obstakel de wereld uit zijn, maar perfect is die niet. Voor Canavera is dat geen probleem: “Als maar 10% verbonden is dan is dat voldoende om de beheersing te hebben over het bewegingsapparaat in de mens.” Voor hij de operatie bij mensen gaat uitvoeren, zal hij eerst oefenen met apen en lijken, zo meldt Futura-Sciences. Of het ook daadwerkelijk zo ver komt is nog maar de vraag, stelt dat webblad. Er zitten natuurlijk nogal wat ethische haken en ogen aan deze transplantatie. Zo kan de receptor (of is het toch de donor?) na ontvangst van een nieuw lichaam in principe wel kinderen krijgen, maar die hebben het erfgoed van de rompdonor (hoofdreceptor?). En dan spelen er natuurlijk ook nog andere hachelijke zaken zoals die bij andere transplantaties spelen, nog eens extra pregnant, want de een zijn/haar dood is leven voor een ander. En waarom, vraagt Futura-Sciences zich af, wordt zoiets niet in een belangwekkend blad als Nature of Science geplaatst?

Bron: Futura-Sciences (foto uit YouTube-filmpje)

Kan economie toch een wetenschap worden?

Economie is geen wetenschap, maar een bezigheid die ernstig overschat wordt. Ondanks al dat gestudeer van economen zijn die er nog niet in geslaagd om, om maar wat te noemen, een recept te bedenken voor de bestrijding van recessies. Het is in de economie niet zo dat als je dít doet, dat er dan dát gebeurt. Daarvoor zijn economische processen nog (?) te ingewikkeld voor de economische ‘geleerden’. Zou er geen hulp van natuurwetenschappelijke kant kunnen komen? Er zijn tenslotte natuurwetenschappers die zich bezig houden met wat zij ‘complexe systemen’ noemen.
Een van die complexe wetenschappers is Michael Harré van de universiteit van Sydney. Hij en enkelen van zijn collega’s denken dat je economie wel degelijk om de grote, gevaarlijke klippen heen kunt laten zeilen, door aan de macro-economische knoppen te draaien. Net als bij een echte wetenschap. Ze hebben hun ideeën opgeschreven in het wetenschapsblad European Physical Journal B.
Natuurkundigen hebben een lange ervaring met statistische mechanica bij het bestuderen van kleine fluctuaties rond evenwichtspunten van grote aantallen wisselwerkende deeltjes bij veranderlijke druk en temperatuur. Door die principes toe te passen in de economische speltheorie zou het mogelijk moeten zijn om, bijvoorbeeld, wisselwerkingen tussen beschrijven te beschrijven afhankelijk van de eigen strategische keuzes of die van derde bedrijven. Eerder onderzoek had al aannemelijk gemaakt dat als een macro-economische grootheid, bijvoorbeeld belastingdruk, verandert, bedrijven een klein beetje bewegen, niet te veel. Door de veranderingen bij bedrijven kan de economie een omkeerpunt bereiken waardoor de hele economie in elkaar klapt, rekenen Harré en zijn medewerkers voor. Het is, denken de onderzoekers, mogelijk een stabiele toestand te vinden waarbij de bijdragen van bedrijven aan de economie in financiële termen worden gemaximaliseerd. En áls de economie dreigt af te glijden naar een ineenstorting, zou door kleine veranderingen een katastrofe zijn te voorkomen, schrijven ze.
Dat alles valt en staat natuurlijk met de mogelijkheid om ook echt aan die knoppen (=economische parameters) te kunnen draaien en of je daadwerkelijk weet waar je economisch ten opzichte van die ‘omkeerpunten’ staat. Dat lijkt nog (?) niet het geval te zijn. Dus? Ik houd er voorlopig nog maar op dat economie geen wetenschap, al die mooie economische formules ten spijt.

Bron: Eurekalert

Hersens haarscherp in beeld

De hersens werden in 7400 flinterdunne plakjes gesneden.

De hersens werden in 7400 flinterdunne plakjes gesneden.

In het onderzoekscentrum Jülich in Duitsland is opname van hersenen gemaakt die zo’n 50 keer gedetailleerder zou zijn dan nu voorhanden hersenplaatjes. De hersens van een 65-jarige (uiteraard overleden) werden daartoe in 7400 van 20 micrometer (1 µm = 0,001 mm) flinterdunne plakjes gesneden. Die werden elk afzonderlijk gescand en uit die 7400 beelden werd een ruimtelijk plaatje gemaakt.

Bron: Der Spiegel

Lelijkers zouden meer getreiterd worden

Soms kom je dingen tegen waarbij je denkt: Het zal wel. Neem nou de uitspraak dat lelijke mensen op hun werk vaker getreiterde worden dan minder lelijke mensen. Dat zou onderzoek van een assistent-hoogleraar Brenn Scott van de staatsuniversiteit van Michigan hebben uitgewezen. Scott heeft dat onderzocht bij 114 mensen die werken op een instituut in de gezondheidszorg in het zuidoosten van de VS. Volgens de assistent-hoogleraar, die het verhaal heeft opgeschreven in het blad Human Performance is dat de ‘lelijke waarheid’. Dan vraag je natuurlijk af: wie bepaalt of iemand mooi of lelijk is? zijn daar normen voor?. Wat pesten is kun je misschien nog wel definiëren, maar dat staat of valt toch met de ideeën van de persoon in kwestie: Was sich liebt dass neckt sich (oder so etwas).
ScienceDaily die, onder veel meer, dit nieuws verspreidde, zet daar heel vroom onder dat met deze kennis gewapend de leiding van bedrijven getreiter kan voorkomen of dat die de getreiterden op zijn minst geestelijk kan bijstaan. Ach ja, er wordt wat afgehobbyd in de (mens)wetenschap.

Bron: Science Daily

We klappen omdat anderen het doen

Applaus heeft meer te maken met het gehoorde dan het getoonde of ten gehore gebrachte, zo heeft Brits/Zweeds onderzoek aannemelijk gemaakt. Applaus heeft iets van een epidemie: je raakt er door aangestoken. De Zweedse wiskundige Richard Mann van de universiteit van Uppsala filmde studenten bij voorstellingen van medestudenten. Uit bestudering van de beelden bleek dat mensen gaan klappen als anderen dat ook doen: hoe meer hoe groter de ‘klapdwang’ is. AIs de helft van het gehoor klapt, dan is de neiging van de niet-klappers om ook te beginnen tien zo groot dan als maar 5% van de aanwezigen klapt. Het applaus houdt op als er veel mensen ophouden met applaudisseren. Al dat geklap heeft niks met de kwaliteit van de voorstelling te maken, zo bleek uit het onderzoek. De duur van een applaus voor een slechte voorstelling kon even lang duren als voor een goede. Hoe Mann c.s. de kwaliteit van het gebodene hebben bepaald, weet ik niet. Volgens de onderzoekers zou er, anders dan bij het uitjouwen, geen minimum aantal zijn dat een applaus kan uithalen. Dat waag ik te betwijfelen.

Bron: Science

Itskov voorziet robot met ‘mensenbrein’

Internetmiljonair Dimitri ItskovDe Russische internetmiljonair Dmitri Itskov wil robots maken met een, digitale, menselijke geest. Op een symposium in New York presenteerde hij zijn avatarplan dat dat doel zou moeten verwezenlijken.
Aan het symposium, een initiatief van Itskov, werd deelgenomen door een groot aantal wetenschappers en een paar robots. Vooral de presentatie van de Japanse onderzoeker Hiroshi Ishiguro, die een levensechte kopie van zichzelf op het podium het woord liet doen, dwong bewondering af. Hij vroeg zich af of onsterfelijkheid wenselijk is en, als het antwoord ‘ja’ is, wat de beste manier is om dat doel te bereiken.
Itskov (32) vindt verrichtingen van wetenschappers als Ishiguro niet ver genoeg gaan. Hij wil een beweging tot stand brengen die eendrachtig werkt aan een gemeenschappelijk doel, gesteund door overheden en de Verenigde Naties. “We bevinden ons in een tijd waarin technologie de menselijke evolutie kan beïnvloeden. Ik wil dat we de toekomst vormgeven, ter discussie stellen en scenario’s vermijden die de mensheid zouden kunnen schaden.”, zei hij volgens de Volkskrant.
In 2020 moeten mensen in staat zijn robots van afstand, met behulp van gedachten, te besturen. Onlangs heeft een experiment van de universiteit van Minnesota laten zien dat een vliegtuigje met gedachten is te besturen. In 2025 zou het menselijk brein moeten worden getransplanteerd naar een kunstmatige omgeving, een soort robotprothese ter vervanging van een stervend lichaam. In 2035 zou de techniek dan zo ver moeten zijn dat de menselijke geest een op een is om te zetten in een digitaal equivalent. In 2045 zouden kunstmatige breinen onstoffelijke, holografische lichamen moeten kunnen besturen.
Niet iedereen op de conferentie slikte het verhaal van Itskov als zoete koek.
Aartsbisschop Lazar Puhalo van de Orthodoxe Kerk in Amerika, die een wetenschappelijke achtergrond heeft in neurobiologie en natuurkunde, had grote twijfels. “Veel van wat we hier bespreken, is onmogelijk.”
Itskov erkent dat zijn ideeën een deel van het menselijke wezen in de weg staan, maar volgens hem is het dat waard. ‘Bij alles wat we ondernemen, raken we altijd iets kwijt’, zei hij. ‘We moeten altijd een prijs betalen.’

Bron: De Volkskrant