Categorie archieven: ruimtevaart

Paypal zoekt de ruimte op

Geplaatst op door
Beantwoorden

Apollo 17 moon missionAstronaut Eugene Cernan op de maan (1972). Hoe gaan ruimtereizigers betalen?(foto: NASA/Harrison H. Schmitt)

 

 

 

Om de een of andere reden zijn ruimtereisjes aantrekkelijk voor veel mensen. De inschrijving voor de eerste Mars-reis is nu al vele malen overschreden. Hebben die mensen de konsekwenties van hun droomreis wel eens overdacht? Hoe moet het bijvoorbeeld met het betalen van allerlei producten en diensten die je onderweg en aangekomen op je reisdoel nodig hebt? Webbankier Paypal, voor al uw intercontinentale betalingen, heeft daar al over nagedacht. Het bedrijf wil de financiële ruimte in. Althans, het wil samen met, onder meer, de NASA en SETI (club die op zoek is naar buitenaards leven) eens breinbruisen hoe dat zou kunnen. Nu zorgt de NASA nog voor betaling als astronauten buitenaards zijn, maar hoe zal dat gaan bij commerciële toeristenvluchten naar, om te beginnen, de maan? Die hebben geen ‘grondploeg’ van 1000 man op aarde die dat allemaal regelen, zoals astronauten hebben. Er zijn communicatiesatellieten die het elektronische betalingsverkeer (mede) mogelijk maken, maar iets regelen voor ruimtereizigers schijnt nog niet zo simpel te zijn. Welke maatschappij gaat voor ons elektronische geldverkeer zorgen? Hoe zit het met de regels?, vroeg Paypal-baas David Marcus zich af.
Marcus denkt dat met de snel dalende prijzen voor ruimtereizen, ruimtetoerisme niet lang meer science-fiction zal zijn. Miljonair Dennis Tito was in 2001 nog $ 20 miljoen kwijt voor een tochtje naar het internationale ruimteschip ISS, maar Virgin vraagt voor zijn eerste ruimtereis, voorzien volgend jaar, slechts een schamele twee dollarton en uit Canada komen nog goedkopere aanbiedingen. Het Russische bedrijf  Orbital Technologies wil in 2016 een ruimtehotel openen.
Ruimtearchitect John Spencer, een van de ‘meedenkers’, is blij met het initiatief van Paypal. Hij denkt dat een regeling voor de ruimte zou moeten lijken op regelingen rond cruisevaarten, maar er zal toch ook specifiekere regelgeving moeten komen. Over cruisevaarten gesproken: Spencer denkt niet dat het ruimtetoerisme zo’n vlucht zal nemen, maar het twijfelt er niet aan dat dit type toerisme bijzonder lucratief zal zijn.

Bron: CNET

Mars is giftig

Geplaatst op door
Beantwoorden

Dat is nou toch ook lullig. Hebben zich net zo’n 80 000 mensen aangemeld voor een enkeltje Mars, blijkt die verdomde planeet giftig te zijn. Er waren veel silicaatdeeltjes op de planeet rond, die, in de longen, met water onaangename producten opleveren. Ook schijnt de planeet veel perchloraat in de aanbieding te hebben. Ook niet van die fijne stofjes. Recent heeft het Marskarretje Curiosity gips (calciumsulfaat) ontdekt. Dat is geen giftige stof, maar op den duur kan inademing leiden tot iets dat lijkt op stoflongen. Stoffige planeet
Maar wat is het probleem, zou je zeggen. Die Marsbewoners zullen toch niet onbeschermd op Mars rondlopen? De Marsatmosfeer is niet bepaald geschikt voor menselijke bewoning (geen zuurstof). Het punt waar de deskundigen bang voor zijn is dat de Marsstof aan de ruimtepakken blijft kleven. Uit de Apollovluchten naar de maan was gebleken dat maanstof bijna overal aan hecht en zie die troep er binnenshuis dan maar eens netjes af te krijgen zonder die in te ademen.
In het Apollo-programma zou $ 17 miljoen zijn gespendeerd aan het oplossen van het stofprobleem, maar het is onduidelijk of daar veel uitgekomen is. Dat heeft er mee te maken dat de proeven op aarde gedaan zijn. Desalniettemin blijft Mars de grote natte droom voor velen.

Bron: New Scientist

Inschrijving Mars-vlucht geopend

Geplaatst op door
Beantwoorden

De inschrijving op de eerste Mars-vlucht is geopend, zo meldt New Scientist. De eerste kandidaten hebben zich al gemeld bij Mars One, een Nederlands initiatief. “We zoeken een bijna onmogelijke combinatie van eigenschappen”, zegt Gerard van ’t Hooft, Nobelprijswinnaar en ambassadeur van het project. Je moet kunnen overleven in een vijandige omgeving en bereid zijn om drie maanden opgesloten te zitten in een conservenblik, waar je gangen bijna 24 uur per dag in de gaten worden gehouden. Geen vlees, geen vis: eet je groenten op.
Enkeltje Mars (foto Mars One) De organisatie wil zo’n 6 miljard dollar, die voor het project nodig is, ophalen door de vlucht te verkopen als reality-tv. Uit de kandidaten worden 20 tot 40 mensen gekozen die, vanaf 2015, een gedegen zeven jaar durende opleiding zullen krijgen. Elk jaar zullen ze drie maanden, de verwachte duur van de Mars-reis, in een Mars-vluchtsimulator moeten doorbrengen. En dat in de wetenschap dat åls je wordt uitverkoren voor de Mars One-vlucht, je de aarde hoogstwaarschijnlijk nooit meer zult terugzien en de rest van je leven moet doorbrengen op een kale, rode planeet. De aanmelding verloopt voorspoedig. Daar zitten overigens ontzettend weinig vrouwen tussen.

Bron: New Scientist (foto Mars One)

Wageningen waagt zich aan Mars

Geplaatst op door
Beantwoorden

Mars Vroeger hadden we Landbouwhogeschool in Wageningen. Daar werd zonder veel flauwekul onderzoek gedaan waar boeren (hier en in de tropen) wat aan hadden. Sinds hogescholen zich universiteiten zijn gaan noemen (en tegenwoordig universities) is het met Wageningen behoorlijk misgegaan. Universiteiten zijn bedrijven geworden en je moet zorgen dat je ‘in beeld’ blijft, anders kun je naar je geld fluiten.
Wat, dacht ik, tegenwoordig Wageningen UR heet (de R staat voor Research, alsof een universiteit (de U) geen onderzoek doet) gaat zich bezighouden met voedselproductie op Mars.
Op Mars komen is nog wel te doen, maar de Marsgangers moeten er erg rekening mee houden dat ze niet meer terug kunnen, dus zal er ginder voedsel verbouwd moeten worden.
Mars is wat ver weg om dat uit te proberen, realiseerde Wieger Wamelink van Alterra zich. Eerst gaat Wamelink, aan de hand van een databank, bepalen of een plant levensvatbaar is in maan- en Marsgrond. Vervolgens zullen die kandidaten dan worden uitgeprobeerd in maan- en Marsaarde, samengesteld op basis van gegevens van de NASA, en vergeleken met het resultaat van dezelfde planten in Aarde-aarde. Wamelink: “We gaan er van uit dat gebouwen en afgescheiden ruimtes er een atmosfeer hebben. De planten produceren zuurstof en verbruiken kooldioxide en zo ontstaat er een soort ecosysteem.” De eerste planten zullen op 2 april (nee, geen grap) de grond in gaan.

VS gaan weer plutonium maken

Geplaatst op door
Beantwoorden

Zo’n 25 jaar lang heeft Amerika zelf geen plutonium meer geproduceerd, maar aan die onthouding is nu een eind gekomen. Reden daarvoor is dat de NASA deze uiterst giftige, radioactieve brandstof nodig heeft voor zijn ruimtevaartprogramma, zo meldt Der Spiegel online op gezag van de Duitse uitgave van New Scientist.
De Amerikanen zweren bij kernenergie als het om de energievoorziening van ruimtevaartuigen gaat. De laatste 25 jaar kochten de Amerikanen de brandstof elders in, onder meer in Rusland. In het Nationale Energielab in Oak Ridge, Tennessee, is nu al een paar gram geproduceerd van de gewenste isotoop plutonium-238. De capaciteit is zo’n 1,5 kilo per jaar, volgens Der Spiegel genoeg om alle NASA-plannen te kunnen uitvoeren. Slechts op weinig plaatsen in de ruimte is er voldoende zonlicht om dat, via zonnecellen, als energiebron te kunnen gebruiken. Het Mars-karretje Curiosity heeft zo’n 4 kilo plutonium bij zich. Volgens de NASA is er weinig weinig kans dat het gevaarlijke plutonium voor problemen zou kunnen zorgen.
Greenpeace is er niet gerust op. Niet alleen bestaat er kans op verspreiding bij een calamiteit op of in de buurt van de aarde, maar bij de productie van de raketbrandstof ontstaat ook plutonium-239, een isotoop dat een veel langere halfwaardetijd heeft dan plutonium-238 (24 000 jaar tegen 88 jaar). Dat betekent dat dat isotoop duizenden jaren achter slot-en-grendel zou moeten worden opgeslagen en bewaakt. Plutonium-isotopen kunnen gebruikt worden voor de aanmaak van kernwapens. De vraag is wat Amerika zou doen als Iran besluit plutonium te gaan produceren voor het eigen ruimtevaartprogramma…
Bron: Der Spiegel Online

Dure zelfmoord

Geplaatst op door
Beantwoorden

Er zijn mensen die zich anderhalf jaar hebben laten opsluiten om uit te vinden hoe het is om een reisje naar Mars te maken. Wat moeten mensen toch op die kale planeet? Ergens in, ik geloof, Arizona, is er een woestijn die ‘sprekend’ op Mars lijkt. Gezellig. Voor je er bent (ik bedoel Mars, niet Arizona) zit je driekwart jaar in een eng klein huisje, waar bovendien nog anderen op je lip zitten. Samen op vakantie gaan is een goede test voor een relatie. Dan mag zo’n Marsreis een extreme test heten.
De NASA is driftig op zoek naar water op Mars. Ja en wat als je dat vindt? Aan het Marsoppervlak vervliegt het waar je bij staat. Wat eten we daar, trouwens? Zelfgekweekte worteltjes en aardappelen? Lachen. Dus moet het voer worden meegenomen. Voor vele jaren. Er zijn mensen die dat spannend vinden. Er zijn goedkopere manieren om zelfmoord te plegen….Gale-krater op Mars, landingsplaats Discovery

André Kuipers gaat weer naar boven

Geplaatst op door
Beantwoorden

Je kunt natuurlijk stellen dat vroeger ook een hoop tijd en geld verspild is met geloof, maar dat wil toch niet zeggen dat we daarin moeten volharden? Zit er een stijgende lijn in? Ik bedoel in de ontwikkeling van de mens. Ik geloof er niks van. We modderen gewoon door op technisch wat hoger (?) niveau.
Neem nou dat internationale ruimteschip. André Kuipers gaat er weer heen. Om wat te doen? Het er uithouden. Wat kost dat en wat levert dat op? Veel en weinig. We modderen gewoon door in een hogere baan.
En de Russen slagen er maar niet in een wagentje op Mars af te leveren. Ook zo’n verspilling. Vraag aan de Amerikanen of je wat instrumenten op hun karretje mag zetten of verlies je dan je gezicht? Zoals ik al zei: we modderen, soms letterlijk, door en veel slimmer worden we niet (ondanks al die hoogopgeleiden onder ons). André Kuipers maakt zinloos ruimtesprongetje

Water brandt (volgens NASA-man)

Geplaatst op door
1

Bob Park is hoogleraar aan de universiteit van Maryland (VS). Bob is een leuke professor en blogde al voordat iemand daar ooit van gehoord had. De creationisten moeten het vaak ontgelden bij Bob, maar ook de NASA kan weinig goed doen en als je Bob mag geloven – ik doe dat maar al te graag – is dat ook een erg klungelige organisatie. Nu hebben die Amerikaanse ruimtevorsers een satelliet naar de maan gestuurd om te kijken of daar water is. Nogal duur water, vond Bob. Hij bood zijn eigen kraanwater aan, maar daar had de NASA geen behoefte aan. Wat moeten jullie met dat water, vroeg Bob. De raketten bijtanken. De raketten bijtanken? Is water dan een brandstof, vroeg hij. Nee, zei de NASA-meneer, maar daar zit waterstof in en dat is een bestanddeel van raketbrandstof. Maar dan zal je het water toch eerst moeten splitsen en dat kost toch energie, vroeg Bob verbaasd. Neem me niet kwalijk, zei de NASA-meneer, maar mijn mobiel gaat.
Se non è vero, è ben trovato (Als het niet waar is, is het mooi verzonnen)…