Het Zwitserse satelietje dat vernietigd wordt (foto: 3S)
Die Zwitsers zijn altijd al, zo komt het me voor, een opruimerig volkje geweest. Ziet er daar altijd netjes uit (te netjes, denk ik wel eens). Nu gaan de keurige Zwitsers hun eigen rotzooi opruimen. Dat doen ze om te laten zien dat het heus wel mogelijk die troep die rond de aarde slingert op te ruimen. Ze, die keurige Zwitsers, willen daar wel geld mee verdienen. De vraag is alleen: Wie wil daar voor betalen? Lees verder
India heeft een raket gelanceerd met ruimtesonde Mangalyaan die uiteindelijk in een baan rond Mars terecht moet komen. Over bijna een jaar (september 2014) moet die sonde van zo’n 1,3 ton op Mars aankomen. De lancering van de Marssonde is het grootste project uit het Indiase ruimtevaartprogramma, dat al loopt sedert 1963. India steekt met deze lancering China als ruimtevaartnatie naar de kroon.
Bron: Le Monde.fr (foto: beeld uit video)
Verouderen ruimtevaarders sneller dan aardbewoners? (foto: NASA)
Menselijke cellen die blootgesteld worden aan gewichtsloosheid (mikro-zwaartekracht) verouderen sneller dan op aarde. Dat blijkt uit onderzoek aan endotheelcellen in het internationale ruimtestation ISS die en op aarde. Het, nagenoeg, ontbreken van zwaartekracht lijkt de biologische klok van cellen te ontregelen.
Het lijkt een verhaal uit een jongensboek: morgen stappen we in het ruimteschip en gaan naar Mars. Het wordt niet morgen maar 2016 en voorlopig gaan er nog geen mensen mee op de eerste missie van Mars One . Ongeduldigen moeten nog tot 2023 wachten. Wel enkele reis. Dat heeft tienduizenden er niet van weerhouden zich als kandidaat voor de eerste Mars-reis te melden.
Lees verder
Eén week voor het verstrijken van de aanmeldingsperiode hebben al bijna 165.000 mensen zich kandidaat gesteld voor een enkele reis naar Mars. Dat maakte de organisatie <a href=”http://applicants.mars-one.com/”>Mars One</a> bekend. De Nederlandse organisatie wil in 2023 vier mensen naar Mars brengen.
De aanvragen zijn afkomstig uit meer dan 120 landen. De meeste aanvragen komen uit de VS, maar ook Chinezen en Brazilianen hebben belangstelling voor de ruimtereis. Het bedrijf wil een en ander financieren met de opbrengst van tv-rechten.
Op 1 september gaat het bedrijf beginnen met de selectieprocedure. Die zal verfilmd worden en moet in 2014 uitmonden in een definitieve keuze. De geselecteerden zullen vervolgens een opleiding van acht jaar moeten doorlopen. In 2022 zou dan een raket klaar moeten staan om hen naar Mars te vliegen. Kandidaten die nog meewillen moeten snel zijn: de termijn sluit op 31 augustus.
<em>Bron: <a href=”http://www.standaard.be/cnt/dmf20130823_00704836″>De Standaard</a></em>
Kirobo
Het wordt steeds koddiger met dat Internationale ruimtestation ISS dat al jaren in een baantje om de aarde cirkelt. Namens Japan gaat Koichi Wakata in november een kijkje in dat vrij onnutte prestigeproject nemen en hij treft daar het gezelschap van de sprekende, 34 cm grote (of kleine) robot Kirobo. Kirobo, van het bedrijf Robo Garage zou een goede ‘luisteraar’ zijn en prettig mee kunnen babbelen. Het robotje is het evenbeeld van de Japanse populaire striprobot Tetsuwan Atomu. De proef met het robotje moet duidelijk maken of mensen baat hebben bij hun gezelschap op lange ruimtereizen. Niet Japanstalige astronauten in het ruimtestation zullen niet veel aan het robotje hebben. Kirobo zou alleen Japans spreken.
Bron: Der Spiegel
Astronaut Eugene Cernan op de maan (1972). Hoe gaan ruimtereizigers betalen?(foto: NASA/Harrison H. Schmitt)
Om de een of andere reden zijn ruimtereisjes aantrekkelijk voor veel mensen. De inschrijving voor de eerste Mars-reis is nu al vele malen overschreden. Hebben die mensen de konsekwenties van hun droomreis wel eens overdacht? Hoe moet het bijvoorbeeld met het betalen van allerlei producten en diensten die je onderweg en aangekomen op je reisdoel nodig hebt? Webbankier Paypal, voor al uw intercontinentale betalingen, heeft daar al over nagedacht. Het bedrijf wil de financiële ruimte in. Althans, het wil samen met, onder meer, de NASA en SETI (club die op zoek is naar buitenaards leven) eens breinbruisen hoe dat zou kunnen. Nu zorgt de NASA nog voor betaling als astronauten buitenaards zijn, maar hoe zal dat gaan bij commerciële toeristenvluchten naar, om te beginnen, de maan? Die hebben geen ‘grondploeg’ van 1000 man op aarde die dat allemaal regelen, zoals astronauten hebben. Er zijn communicatiesatellieten die het elektronische betalingsverkeer (mede) mogelijk maken, maar iets regelen voor ruimtereizigers schijnt nog niet zo simpel te zijn. Welke maatschappij gaat voor ons elektronische geldverkeer zorgen? Hoe zit het met de regels?, vroeg Paypal-baas David Marcus zich af.
Marcus denkt dat met de snel dalende prijzen voor ruimtereizen, ruimtetoerisme niet lang meer science-fiction zal zijn. Miljonair Dennis Tito was in 2001 nog $ 20 miljoen kwijt voor een tochtje naar het internationale ruimteschip ISS, maar Virgin vraagt voor zijn eerste ruimtereis, voorzien volgend jaar, slechts een schamele twee dollarton en uit Canada komen nog goedkopere aanbiedingen. Het Russische bedrijf Orbital Technologies wil in 2016 een ruimtehotel openen.
Ruimtearchitect John Spencer, een van de ‘meedenkers’, is blij met het initiatief van Paypal. Hij denkt dat een regeling voor de ruimte zou moeten lijken op regelingen rond cruisevaarten, maar er zal toch ook specifiekere regelgeving moeten komen. Over cruisevaarten gesproken: Spencer denkt niet dat het ruimtetoerisme zo’n vlucht zal nemen, maar het twijfelt er niet aan dat dit type toerisme bijzonder lucratief zal zijn.
Bron: CNET
Dat is nou toch ook lullig. Hebben zich net zo’n 80 000 mensen aangemeld voor een enkeltje Mars, blijkt die verdomde planeet giftig te zijn. Er waren veel silicaatdeeltjes op de planeet rond, die, in de longen, met water onaangename producten opleveren. Ook schijnt de planeet veel perchloraat in de aanbieding te hebben. Ook niet van die fijne stofjes. Recent heeft het Marskarretje Curiosity gips (calciumsulfaat) ontdekt. Dat is geen giftige stof, maar op den duur kan inademing leiden tot iets dat lijkt op stoflongen. 
Maar wat is het probleem, zou je zeggen. Die Marsbewoners zullen toch niet onbeschermd op Mars rondlopen? De Marsatmosfeer is niet bepaald geschikt voor menselijke bewoning (geen zuurstof). Het punt waar de deskundigen bang voor zijn is dat de Marsstof aan de ruimtepakken blijft kleven. Uit de Apollovluchten naar de maan was gebleken dat maanstof bijna overal aan hecht en zie die troep er binnenshuis dan maar eens netjes af te krijgen zonder die in te ademen.
In het Apollo-programma zou $ 17 miljoen zijn gespendeerd aan het oplossen van het stofprobleem, maar het is onduidelijk of daar veel uitgekomen is. Dat heeft er mee te maken dat de proeven op aarde gedaan zijn. Desalniettemin blijft Mars de grote natte droom voor velen.
Bron: New Scientist
De inschrijving op de eerste Mars-vlucht is geopend, zo meldt New Scientist. De eerste kandidaten hebben zich al gemeld bij Mars One, een Nederlands initiatief. “We zoeken een bijna onmogelijke combinatie van eigenschappen”, zegt Gerard van ’t Hooft, Nobelprijswinnaar en ambassadeur van het project. Je moet kunnen overleven in een vijandige omgeving en bereid zijn om drie maanden opgesloten te zitten in een conservenblik, waar je gangen bijna 24 uur per dag in de gaten worden gehouden. Geen vlees, geen vis: eet je groenten op.
De organisatie wil zo’n 6 miljard dollar, die voor het project nodig is, ophalen door de vlucht te verkopen als reality-tv. Uit de kandidaten worden 20 tot 40 mensen gekozen die, vanaf 2015, een gedegen zeven jaar durende opleiding zullen krijgen. Elk jaar zullen ze drie maanden, de verwachte duur van de Mars-reis, in een Mars-vluchtsimulator moeten doorbrengen. En dat in de wetenschap dat åls je wordt uitverkoren voor de Mars One-vlucht, je de aarde hoogstwaarschijnlijk nooit meer zult terugzien en de rest van je leven moet doorbrengen op een kale, rode planeet. De aanmelding verloopt voorspoedig. Daar zitten overigens ontzettend weinig vrouwen tussen.
Bron: New Scientist (foto Mars One)
Vroeger hadden we Landbouwhogeschool in Wageningen. Daar werd zonder veel flauwekul onderzoek gedaan waar boeren (hier en in de tropen) wat aan hadden. Sinds hogescholen zich universiteiten zijn gaan noemen (en tegenwoordig universities) is het met Wageningen behoorlijk misgegaan. Universiteiten zijn bedrijven geworden en je moet zorgen dat je ‘in beeld’ blijft, anders kun je naar je geld fluiten.
Wat, dacht ik, tegenwoordig Wageningen UR heet (de R staat voor Research, alsof een universiteit (de U) geen onderzoek doet) gaat zich bezighouden met voedselproductie op Mars.
Op Mars komen is nog wel te doen, maar de Marsgangers moeten er erg rekening mee houden dat ze niet meer terug kunnen, dus zal er ginder voedsel verbouwd moeten worden.
Mars is wat ver weg om dat uit te proberen, realiseerde Wieger Wamelink van Alterra zich. Eerst gaat Wamelink, aan de hand van een databank, bepalen of een plant levensvatbaar is in maan- en Marsgrond. Vervolgens zullen die kandidaten dan worden uitgeprobeerd in maan- en Marsaarde, samengesteld op basis van gegevens van de NASA, en vergeleken met het resultaat van dezelfde planten in Aarde-aarde. Wamelink: “We gaan er van uit dat gebouwen en afgescheiden ruimtes er een atmosfeer hebben. De planten produceren zuurstof en verbruiken kooldioxide en zo ontstaat er een soort ecosysteem.” De eerste planten zullen op 2 april (nee, geen grap) de grond in gaan.