Ik geloof dat het in 2000 was, toen ik Google leerde kennen. Op een congres in de RAI. Geen reclame. Een verademing bij al die zoekmachines die er toen waren en vol reclame waren geplempt. Google is een tikje beperkt. Ik kwam nu achter de ‘zoekverbeelder’. Die laat je zien waar en hoe vaak de zoektermen in de gevonden documenten voorkomen. Als je op die puntjes klikt krijg je ook meteen de tekstpassage te lezen waarin de zoekterm staat.
Het hoofdkantoor van de CIA in Langley (Virginia)
Als het aan president Obama ligt krijgen de Amerikaanse veiligheidsdiensten de mogelijkheid om in de (elektronische) bankafschriften van de Amerikanen te grasduinen. Financiële instellingen in Amerika zijn al verplicht verdachte financiële handelingen te melden aan de overheid. De gegevens worden opgeslagen in een enorme databank van de Amerikaanse overheid: FinCen. Dan gaat het over het overmaken van grote bedragen, stortingen van meer dan 10 000 dollar en ‘ongebruikelijke’ rekeningen. We praten we dan over jaarlijks zo’n 15 miljoen handelingen. Als Obama zijn zin krijgt, wordt de databank gekoppeld aan het Joint Worldwide Intelligence Communications System waarin Amerikaanse defensie- en justitieinstellingen gevoelige informatie verzamelen. Dit alles staat in het teken van de bestrijding van het terrorisme, oftewel hoe een open en democratische samenleving afglijdt naar een Big-Brotherstaat.
Bron: Wire
Ik zal wel een gebrek aan fantasie hebben, maar ik begrijp die jubel over het webgewolk niet zo erg. Voor een paar centen koop je tegenwoordig een harde schijf waar je niet eens zo heel lang geleden een supercomputer voor nodig had en vervolgens wil de een na de ander je in de wolken hebben, waarbij je je bestanden ‘elders’ parkeert. Laatst kwam Apple aankakken met zijn iWolk. De ‘analisten’ waren laaiend enthousiast.
Zo handig, hoor je dan. Handig? Weet je wat handig is? Als je vast in je kist gaat liggen. Dan hoeven die lijkverzorgers niet zo veel moeite te doen om je er knap uit te laten zien, als het eenmaal zo ver is….
Kijk eens bij sync.nl. In die omgeving ben je natuurlijk een kneus als je niet in de wolken wil. 
Laten we dat twitteren leuteren noemen, dan hebben we de essentie ook meteen omschreven…
Het heeft even geduurd maar daar zijn we dan. Het moet toch mogelijk zijn zo’n weblogger wat minder indrukwekkend in elkaar te steken?