De nanodraden van de Eindhovense GaP-zonnecel (foto: TU Eindhoven)
Onderzoekers van de TU Eindhoven hebben een zonnecel ontwikkeld, die geen stroom genereert maar waterststof, een zonnebrandstof cel, zou je zeggen. Het gebruikte materiaal is galliumofsfide. Nanodraadjes zouden de brandstofcel zijn een voor galliumfosfide extra hoge efficiëntie geven van 2,9%.
De e-Genius van de universiteit van Stuttgart boven de Alpen (afb: univ.v,Stuttgart)
Terwijl het ene elektrische vliegtuig, het zonnevliegtuig Solar Impulse 2, een wekenlange vlucht rond de wereld maakt, trekt het andere, de e-Genius van de universiteit van Stuttgart, de Alpen over. Toegegeven, de 320 km van Stuttgart naar Calcinate del Pesce bij het meer van Varese in Noord-Italië is heel wat minder indrukwekkend dan wat de Solar Impulse 2 presteert, maar het zou toch maar de eerste keer zijn dat een E-vliegtuig de Alpen overvliegt op een (maximale) hoogte van 4000 m. De heenreis duurde ongeveer twee uur.
Lees verder
Ik weet niet of het wat is, maar het Duitse technologische instituut KIT produceert meestal geen rommel. Dat instituut heeft een nieuw materiaal geconstrueerd, bestaand uit metallorgaanverbindingen, voor zonnecellen. Het materiaal is buigzaam. Volgens Christof Wöll van het instituut voor functionele grensvlakken van het KIT is er een deur geopend naar een nieuwe wereld. “Dit is het begin en we zijn nog lang niet aan het einde.” Over het rendement van de cellen hebben de onderzoekers het niet in de openbare stukken. Wel over een opmerkelijk rendement. Bluf?
Lees verder
China’s stroomopwekking leunt nog sterk op steenkool. Hier een kolencentrale in Hengshui in de provincie Hebei province. (foto: AFP)
Volgens het Internationale energieagentschap (IEA) is het mogelijk dat over 15 jaar 60% van de stroom groen is. De uitstoot van broeikasgassen zou op zijn laatst binnen vijf jaar op zijn maximum (moeten) zijn. Lees verder
Anders Bo Korv de zonnevanger (afb: univ. van Kopenhagen)
Schematische weergave van het fotosynthesesysteem (afb: Nanoletters)
De industrie is wereldwijd goed voor de helft van alle energie die er jaarlijks verbruikt wordt en dus hoogstwaar-schijnlijk ook wat er aan kooldioxide de atmosfeer in wordt gestuurd. Planten en sommige bacteriën zoals blauwalgen hebben een methode om zonlicht direct om te zetten in bruikbare energie: de fotosynthese. Er is geprobeerd die na te maken, maar ik ken weinig of eigenlijk geen succesvoorbeelden. Nu beweren onderzoekers in Amerika een kunstmatige fotosynthese met een bacteriële connectie te hebben ontwikkeld, waarmee de verslaving van de industrie aan fossiele brandstoffen sterk zou kunnen worden verminderd. Met deze techniek zou zonlicht, net als bij planten, kunnen worden gebruikt om kooldioxide en water om te zetten in zaken die wij mensen nuttig vinden. Lees verder
Van de nood een deugd maken, daar lijkt het op bij het idee vanTom Buscheck en collega’s van het Lawrence Livermore-lab in Californië om kooldioxide te gebruiken als, ondergrondse, energiebron. Buscheck ontvouwde zijn idee voor een gehoor van geologen in Wenen. Gebruik overtollige energie om kooldioxide af te vangen en op te bergen, waar het die overtollige energie bewaart in de vorm van (over)druk en warmte.
Lees verder
Frankrijk haalt een groot deel van zijn stroom uit kernenergie. Op dat terrein zijn de Fransen waarschijnlijk wereldkampioen. Dan lijkt het toch, dacht ik, vloeken in de kern als een Franse overheids-organisatie, Ademe, een rapport naar buiten brengt dat in 2050 alle elektriciteit in Frankrijk van hernieuwbare bronnen afkomstig kan zijn, terwijl dat niet duurder zou hoeven zijn dan met kernenergie. Lees verder
Een schema van het ‘kunstblad’ van Nocera, dat hij in 2011 ontwikkelde, waarbij water wordt gesplitst in waterstof en zuurstof.
Het lijkt een leuk idee, maar of het erg praktisch wordt waag ik te betwijfelen. Aan de Havard-universiteit (VS) hebben onderzoekers een systeempje in elkaar geknutseld, waarmee ze, aangedreven door zonlicht, met behulp van een bacterie en een kunstmatig blad 2-propanol (iso-propanol) maken. In feite wordt in deze opzet het door het kunstblad gegenereerde waterstof omgezet in een handzamere brandstof. Leuk, zei ik al, maar bacteriën zijn in dit soort systemen meestal lastposten en het rendement is nog erg laag (rond 1%). Lees verder
Een plasmonische structuur voor zonnecellen (afb: AMOLF)
Of het wat wordt is nog maar de vraag, maar het lijkt er op dat silicium als basismateriaal voor zonnecellen ernstige concurrentie krijgt. Van plasmonen. Plasmonen? Een plasmon is te beschouwen als een trilling van een vrij elektron in een metaal. Onder invloed van licht kunnen die effecten ook optreden, waardoor met licht spanningsverschillen in plasmonische materialen kunnen worden verwezenlijkt. Een concurrent voor de silicium-zonnecel, lijkt het, maar de onderzoekers denken meer aan een aanvulling op.
Lees verder