Andrew Wakefield is in 2010 uit het Britse artsenregister geschrapt (afb: WikiMedia Commons)
Op het gevaar af de mening te onderschrijven/uit te dragen dat wetenschap ook maar een mening is meld ik toch maar dat onderzoek(st)ers hebben geconcludeerd dat wetenschapsartikelen die het minst betrouwbaar zijn de grootste kans hebben het meest geciteerd te worden. Concreter: artikelen waarvan het onderzoek niet kon worden gerepliceerd zouden maar liefst 153 keer vaker geciteerd worden. Lees verder
MIT-onderzoeker Alessandro Bonatti (afb: Alessandro Bonatti)
Biowetenschappers waarvan artikelen zijn teruggetrokken ondervinden daar aanzienlijke hinder van. Ze worden met hun overig werk 10% minder vaak geciteerd dan in dit opzicht ‘schone’ onderzoekers, zo becijferden medewerkers van het MIT in Cambridge (VS). Persoonlijk vind ik dat wel meevallen, want bij het terugtrekken van artikelen wordt toch vaak aan gesjoemel gedacht, al hoeft dat niet per se de reden van terugtrekking zijn. Ik waag hier de stelling te poneren dat iets soortgelijksook speelt bij andere disciplines. Lees verder
Zijn onderzoekers bang voor formules?
In 2012 maakten Tim Fawcett en Andrew Higginson van de universiteit van Exeter (GB) aannemelijk dat artikelen in de ecologie en evolutionaire biologie minder worden aangehaald als ze meer formules bevatten In 2012. In 2015 publiceerde natuurkundige Jonathan Kollmer van de Friedrich-Alexander-universiteit in Erlangen (D) een artikel in Physical Review Letters, waarbij hij, op basis van de citaties van duizend artikelen, geen verband had gevonden. Ook trokken Kollmer en zijn medeauteurs de resultaten van het Exetertweetal in twijfel. Die slaan nu hard terug. Kollmer en medeauteurs hadden geen statistische analyse toegepast. Als je dat wel doet, dan gelden de resultaten voor de biologie ook voor de natuurkunde, stellen ze. Het zou wel eens een probleem van de hele wetenschap kunnen zijn, veronderstellen de twee. Lees verder