‘Bietenkleurstof’ zou waterbeertjes ‘ongevoelig’ voor radioactiviteit maken

Stralingstolerantie waterbeertjes

In rood de genen van Hypsibius henanensis die de onderzoekers wat beter hebben bekeken (afb: Lei Li et al./Science)

Waterbeertjes hebben verschillende eigenschappen die maar weinig andere levende organismen hebben. Zo zijn ze vrij goed bestand tegen radioactiviteit. Chinese onderzoekers hebben nu uitgezocht welke genen van de Hypsibius henanensis daarvoor verantwoordelijk zijn en denken al aan het (genetisch?) veranderen van astronauten om die bestand te maken tegen de straling in de ruimte. Tja. Lees verder

Kanker is zou ‘onverslaanbaar’ zijn

Borstkankeronderzoek

Borstkankeronderzoek

De Bulgaarse onderzoekers Rumena Petkova and Stoyan Chakarov denken te weten waarom kanker zo’n moeilijk bestrijdbare ziekte is. Volgens het tweetal is kanker een evolutionair mechanisme dat er op gericht is het leven te bewaren. Daar volgt dan uit dat kanker nooit radicaal te genezen zal zijn, denken de onderzoekers. Lees verder

Nobelprijzen van 2015 toegekend

Winnaars Nobelprijs scheikunde 2015

De drie winnaars van de Nobelprijs voor scheikunde, Tomas Lindahl, Paul Modrich en Aziz Sancar (vlnr) (afb: Nobelprize.org)

Deze week zijn de drie door Alfred Nobel ingestelde Nobelprijzen toegekend. De prijs voor geneeskunde ging naar de Chinees Tu Youyou, naar de Japanner Satoshi Omura en naar de geboren Ier William Campbell. De prijs voor de natuurkunde ging naar de Japanner Takaaki Kajita en de Canadees Arthur McDonald. De Nobelprijs voor de scheikunde werd gedeeld door her drietal Tomas Lindahl (Zwe), Paul Modrich (VS) en de in Turkije geboren Amerikaan Aziz Sancar. De prijzen zullen op 10 december in Stockholm worden uitgereikt (Nobels verjaardag). Lees verder

Meer eiwitten tegelijk in de gaten houden helpt kankeronderzoek

Chromass, massaspectrometrie aan chromatine

Het blijkt dat bij het herstellen van de schade door replicatie aan DNA tientallen eiwitten betrokken zijn (afb: Science)

Als DNA beschadigd wordt, dan wordt dat, normaal gesproken, gerepareerd. Daaraan werken verschillende eiwitten mee. Meestal kijken onderzoekers wat een eiwit ‘uitvreet’, maar het probleem met het systeem dat leven heet is wat ingewikkelder. Daarom zou het zinniger zijn om meer eiwitten tegelijk in de gaten te kunnen houden. Dat zouden er bij DNA-reparatie alles bij elkaar zo’n 90 zijn. Het schijnt dat Deense onderzoekers dat hebben gedaan met behulp van een speciale vorm massaspectrometrie, een spectrometrische methode om moleculen te onderscheiden op basis van hun massa: Chromass (waarbij de chro staat voor chromatine, het DNA-molecuul met zijn verpakking). Lees verder