Pauli verdwaalt in blauwe bos

Gunter Pauli (Antwerpen, 1956) was eigenaar van Ecover, een bedrijf dat afbreekbare zeep verkocht (en nog verkoopt). Heel groen, maar Pauli ontdekte dat voor zijn milieuvriendelijke zeep palmolie werd gebruikt en juist palmplantages vormden een bedreiging van het nog resterende tropisch oerwoud in Zuid-Oost-Azie. Pauli viel van zijn groene geloof en richtte in 1994 ZERI (Zero Emission Research and Initiatives) op. Pauli werd blauw. De basis van zijn ‘geloof’ is dat de natuurkunde (soms natuur genoemd) ons de weg wijst naar een afvalvrije kringlooptoekomst. Afval bestaat niet meer (ook emissies zijn afval) of eigenlijk bestaat het nog wel, maar het is grondstof geworden. Kijk verder dan je neus lang is, is zijn credo. Afbreekbare zeep is mooi, maar is een slecht product als daarvoor kostbaar regenwoud moet worden gekapt. Een gezond milieu in Nederland ten koste van het milieu in Indonesie; dat kan de bedoeling niet zijn. Pauli schreef er een boek over, maar maakt er nogal een potje van.
(lees het hele artikel)

Hoera, Japan stopt met kernenergie

De centrale in Tomari is laatste Japanse kerncentrale die sluitTerwijl hier Verhagen roept dat kernenergie moet (hij is niet de enige) stoppen ze in Japan rigoureus met kernenergie na de ramp vorig jaar met de kerncentrales in Fukusjima. Japan had heeft zo’n 54 kerncentrales die rond 30% van de E-productie in het Land van de Rijzende Zon verzorgen. Conventionele centrales moeten dat gat opvangen. Mij benieuwen of die Japanners voet bij stuk houden. In Duitsland zijn ze op dat terrein ook erg zwabberig geweest. Eerst de Ausstieg, toen weer niet of later en toen, met Fukusjima als afschrikwekkend voorbeeld, toch maar weer wel. Nederland is wat dat betreft steeds vaker achterblijvend gebied.
Overigens wordt in nogal wat kranten elektriciteitsproductie gelijk gesteld aan energieproductie. Daar zit een levensgroot ‘gat’ tussen: warmte. Het E-verbruik is zo’n kwart tot een derde van het totale energieverbruik.

Zonneverf (2)

Ik heb de cijfertjes nog eens opgezocht, maar er klopt geen deuk van. Corus Colors produceert per jaar 100 miljoen vierkante meter plaatstaal. Als je al die vierkante meters met zonneverf zou besmeren, dan zou dat, bij een rendement van 11% en een vermogensopbrengst van 1kW per vierkante meter, een piekvermogen van 11 GW opleveren en niet 9000, zoals, onder meer, Energiegids.nl meldt. En dan mogen er geen wolken voor de zon schuiven. En ’s nachts is het natuurlijk ook gewoon donker. Jammer. Het leek zo’n prachtig plan, maar alle beetjes helpen.

Zonneverf

Ik heb het vast eerder gelezen, maar ik weet alleen even niet waar. Dat je staal besmeert met verf en dat je daar energie mee kunt opwekken. Ik las vandaag in de e-energiegids dat Corus met een ander bedrijf, dat blijkt het Engelse Dyesol te zijn, een systeem hadden ontwikkeld, waarmee, als je alle beschikbare staalconstructies met zonneverf besmeerde je zo’n driekwart van de wereldelektricteitsbehoefte kon dekken. Zooo, dat is niet mis. Kwasten maar, dacht ik eerst.
Maar toen sloeg de twijfel toe. Is het niet zo dat heel wat staal wordt bedekt door gevelplaten, dakbedekkingen en andere barrières die het de zon moeilijk maken zijn stralende werk te doen? Het zal toch niet zo zijn dat Corus en Dyesol mikken op de Panamarenko-oplossing: die ontwierp een zonneauto met zonnecellen in de achterbak die door gasbranders of andere lampen worden beschenen. Heel zuinig, maar wat onpraktisch…