Het zeeijs op de Noordpool krimpt al jaren in omvang en dikte
Het smelten van het zee-ijs op de Noordpool is de laatste decennia aanzienlijk versneld door de veranderde luchtcirculatie die warme lucht naar de Noordpool voert. Volgens Amerikaanse aardwetenschappers kan 60% van de gemeten afname van het Arctische zomerijs sinds 1979 volledig worden toegeschreven aan de klimaatopwarmende activiteiten van de mens. De rest, de veranderde luchtcirculatie, is de ‘schuld’ van de natuur. Lees verder
Vier satellietfoto’s tonen de afslag: linksboven 20 augustus, rechtsboven 22 juli, linksonder 14 augustus en rechtsonder 3 september (afb: Landsat)
De afgelopen maanden werden keer op keer temperatuurrecords gemeten. Dat heeft op het Noordpoolijs, dat het toch al zwaar te verduren heeft, een zeer negatieve uitwerking. Uit satellietbeelden blijkt dat er van een Groenlandse gletsjer een reusachtig brok is afgebroken. Lees verder
Het ijs op Noordoost-Groenland
Het is tot nu toe erg lastig geweest om de hoeveelheid ijs te schatten die op Groenland jaarlijks smelt. De schattingen zijn gebaseerd op computermodellen. Nu hebben, onder meer, Deense klimaatonderzoekers schattingen gemaakt op basis van waarnemingen van de ijssmelt op Groenland. De resultaten moeten een duidelijker beeld scheppen van de bijdrage van de ijssmelt op Groenland aan de zeespiegelstijging. “Als we niet weten welke bronnen bijdragen aan de zeespiegelstijging, dan is het ook moeilijk die te voorspellen”, zegt onderzoeker Kristian Kjeldsen van de universiteit van Kopenhagen. Tussen 1900 en 2010 zou Groenland 9 miljard ton ijs hebben verloren (± 3,4 mrd ton).
Lees verder
Door het smelten van het landijs op Groenland wordt de aantrekkingskracht van het ijs op het omliggende water, de zelfgravitatie, kleiner en komt de landmassa omhoog, met als gevolg een dalende zeespiegel rond Groenland (afb: Grinsted, Jevrejeva, Riva, and Dahl-Jensen)
De stijging van de zeepspiegel in Noordwest-Europa door het smelten van poolijs en gletsjers als gevolg van de aardopwarming zou wel eens groter kunnen zijn dat tot nu toe aangenomen, zo hebben onderzoekers van, onder meer, het Niels Bohr-instituut (Den) becijferd. De stijging van de Noordzee zou deze eeuw heel goed de 1,5 m of meer kunnen bereiken, denken ze. Overigens lopen de diverse voorspellingen over de zeespiegelstijging nogal uiteen. Lees verder
Het schemerbord
De Noormannen hadden geen kompas. Dat betekent dat ze op zicht moesten varen of op de zon en de sterren. Op zicht betekent dat je de kust niet uit het oog mag verliezen en de zon schijnt ook niet altijd. Een aantal jaren geleden dook er dingetje op dat een hulpmiddel voor die stoere zeevaarders was, de zonnesteen. Daarmee konden ze ook de zon ‘zien’ als die achter de wolken was verdwenen. Die zonnesteen bestaat uit kalkspaat (calciet) of eigenlijk de zeer zuiver vorm dubbelspaat. Volgens Balázs Bernáth van de Eötvös-universiteit in Boedapest (Hon) beschikten de Vikingen ook over een ‘schemerbord’, dat als een soort kompas zou hebben gediend bij schemering en bewolkte lucht. Het bleek met dat bord goed mogelijk de richting te bepalen, ook al was de zon al onder of achter de wolken verdwenen, eventueel samen met de zonnesteen. Lees verder
Tot voor kort bleef de ijslaag in het noordoosten van Groenland relatief onaangetast. De afgelopen vierhonderd jaar veranderden de vele gletsjers die hier zijn nauwelijks, maar dat schijnt nu te veranderen en nog behoorlijk drastisch ook. Sinds 2003 verliest deze gigantische ijskorst elk jaar 10 miljard ton ijs, zo hebben Deense onderzoekers becijferd. Dat is zo’n 10 km3, een behoorlijke plas. Daarmee is ook het laatste, tot nu toe stabiele deel van de Groenlandse ijsmassa aan het smelten. Lees verder
Gletsjers leggen het af. Dat baart velen zorgen, die de snelle teruggang wijten aan de (mede) door de mens veroorzaakte aardopwarming. In 2007 besloot de Amerikaanse fotograaf James Balog dat proces vast te leggen door met diverse camera’s een keer per uur de situatie te fotograferen van de West-Groenlandse gletsjer Sermeq Kujalleq. Documentairemaker Jeff Orlowski maakte een film waarop te zien is hoe een gigantisch plak van 7,3 vierkante kilometer afbreekt en via een fjord in zee verdwijnt. Onderstaand is een stuk uit die documentaire te zien.
Bron: futura-sciences.com