Soms lijkt het er op of we, natuurkundig bekeken, in twee werelden leven (dan gaat het nog niet eens over dimensies): de macro- en de microwereld. In die eerste ‘heerst’ de klassieke natuurkunde zoals de thermodynamica in die tweede de kwantummechanica. In die laatste wereld bestaat zoiets als verstrengeling, deeltjes of systemen die, onafhankelijk van de afstand, met elkaar ‘verbonden’ zijn. Hebben die werelden (zienswijzen?) met elkaar te maken of zijn ze onderscheiden? We hebben een wet, de tweede, in de thermodynamica die zegt dat, plat gezegd, de chaos alleen maar groter kan worden. Is er dan een tweede wet van de verstrengeling? Nee, zeggen geleerden nu. Lees verder
Tag archieven: klassieke natuurkunde
Chaos geeft de kwantumwereld ‘warmte’
De kwantumwereld is (ons) zo vreemd dat het lijkt over er, ten minste, twee verschillende werelden bestaan: de echte, direct waarneembare en de kwantumwereld. Toch moeten die elkaar ergens ontmoeten. Hoe kunnen de thermodynamicawetten (of ik zou eigenlijk regels moeten zeggen) ontstaan uit de kwantumregels? Nu zouden onderzoeksters hebben uitgevogeld dat alleen waar chaos heerst de thermodynamicaregels voortkomen uit de kwantumregels. Lees verder
De natuurkunde heeft onbepaaldheid nodig
In de klassieke natuurkunde ligt eigenlijk alles vast, waarbij vergelijkingen (wetten) de richting van de ontwikkeling aangeven. Toch hebben wij simpele aardlingen het idee dat er zoiets bestaat als toeval dat niet noodzakelijkerwijs het vervolg is op het voorafgaande. Nicolas Gisin van de universiteit van Genève vindt dat de klassieke natuurkunde toeval nodig heeft, onbepaaldheid. Daarmee komt die klassieke natuurkunde dichter bij de kwantummechanica, stelt de Zwitserse natuurkundige. Lees verder