De ‘kat’ met zeven levens zou kwantumcomputers stabiliteit geven

De kat van Schrödinger

De kat in zijn dodelijke kistje (afb: Wiki Commons)

Het verhaal van de kat van Schrödinger die tegelijk dood en levend is, is vaak verteld om de idiotie van de kwantummechanica (in dit geval de superpositie) te verbeelden. Tegelijkertijd is instabiliteit het grote probleem voor onderzoekers om een goed werkende kwantumcomputer te bouwen. Wat er nu aan kwantumcomputers draait is voorzien van een foutcorrector die de kwantummachine op het goede spoor moet houden. Onderzoekers van, onder meer, de universiteit van Nieuw-Zuidwales (UNSW)) denken met een antimoonatoom een kat met zeven levens te hebben gecreëerd, die zeer stabiel zou zijn. Lees verder

Wordt het nog wat met die instabiele kwantumcomputer?

Kwantumprocessor IBM Eagle

De kwantumprocessor van de Eagle van IBM (afb: IBM)

Van de kwantumcomputer wordt veel verwacht, maar dat product uit de wereld van de onzekerheid staat op fragiele pijlers. De grote vraag is of die wankele pijlers de weelde kunnen dragen. Het lijkt er nu op dat een analyse van drie verschillende methodes tot stabilisering zou hebben uitgewezen dat de kwantumcomputers van IBM, Google en aanverwante ontwerpen zich op de rand bevinden van een chaotische ineenstorting. Dat zou betekenen dat we met de kwantumcomputer al gauw tegen grenzen aan lopen. Of daar een oplossing voor is? Het blijft martelen met het superrekentuig. Lees verder

Kwantumbit elektrisch te schakelen tussen opslag en bewerking

Schakelbare kwantumbits

De silicium/germaniumdraden (groen) liggen op de gouden draden die fungeren als poorten. Via elektrische pulsjes zijn de kwabits om te zitten van de stabiele opslagtoestand (blauw) naar de instabiele rekenstand (rood) (afb: Univ. van Bazel)

Het is me wat met die veelbelovende kwantum-computer. Bij stukjes en beetjes komt de echte kwantummachine tot stand, maar het zal waarschijnlijk nog wel jaren duren voor het ding werkelijk zijn fabelachtige (?) vermogens ten toon kan spreiden, zo dat al gaat gebeuren. Onderzoekers van, onder meer, de TU Eindhoven hebben nu kwantumbits gemaakt die elektrisch kunnen worden omgeschakeld van opslag- in bewerkingseenheden. Zo’n stukje, dus. Lees verder

Wordt de atoomkwantumbit het hart van de kwantumcomputer?

atoomkwantumbit

Een foto van een atoomkwantumbit (afb: Debnath&Edwards)

Het vordert met de traagheid van een slak, het onderzoek dat uiteindelijk moet leiden tot die ‘almachtige’ kwantumcomputer. Het lijkt er op dat er nu twee elkaar rivaliserende technieken naar voren komen: een die het houdt bij het ‘vangen’ van ionen, de ander gebaseerd op conventionelere techniek (waarbij ook supergeleiding wordt gebruikt). Wat ook een groot voordeel van deze ontwikkeling vergeleken bij het recente verleden is, dat in beide stromingen de kwantumcomputers programmeerbaar zijn. Het gaat dan overigens nog steeds om computers met maar weinig kwantumbits. Het grote werk moet nog beginnen. Lees verder