De Stoppelden met maar liefst 72 kwabits (afb: Google)
Kwantumcomputers zouden wat kunnen, maar voorlopig is het nog alleen maar martelen met die dingen. Het aantal kwantumbits op een processor is nog steeds heel bescheiden en daarmee de prestaties. Google schijnt nu een chip ontwikkeld te hebben met maar liefst 72 kwantumbits. Tot nu beschikte het bedrijf over een kwantumcomputer met maar liefst negen kwabits. Lees verder
Wiskundige Gil Kalai
Twee in serie geschakelde kwantumcomputers, waarvan een van IBM, hebben de bindingsenergie van een deuteriumkern berekend. Deuterium is zwaar waterstof met in de kern naast de gebruikelijke proton ook nog een neutron (vandaar zwaar). Wordt het dan wat met die kwantumcomputer, die door nogal wat mensen wat gezien als een magistrale alleskunner waarbij de huidige binaire computers geheel in het niet vallen? Wiskundige Gil Kalai van de Hebreeuwse universiteit in Jeruzalem gelooft er niet in. De instabiliteit van de kwantumbits blijft volgens hem de Achilleshiel van de kwantumcomputer. Kwantumcomputers kunnen niet, zelfs niet in principe, denkt hij. Als ze werken zullen ze nauwelijks beter zijn dan de klassieke binaire rekentuigen.
Lees verder
Een siliciumchip met twee supergeleidende kwantumbits (afb: Aalto-univ.)
Het Canadese bedrijf D-Wave Systems beweert al jaren kwantumcomputers te bouwen, maar in wetenschappelijke kring is dat nog lang geen uitgemaakte zaak. Nu gaat de Fin Mikko Möttönen van de Aalto-universiteit in Helsinki (Fin) met collega’s een echte (?) kwantumcomputer bouwen, althans ontwikkelen. Hij heeft daar bijna € 1 miljoen voor gekregen. Dat lijkt me wat aan de krappe kant, maar ik heb geen flauw idee wat daar bij komt kijken. Misschien bouwt hij dat ding wel van eierdozen. Lees verder
Het majoranahekje (afb: TU Delft)
Nederlandse natuurkundigen denken de komst van de kwantum-computer een stuk dichterbij te hebben gebracht. Ze hebben een geheugenelement voor kwantumcom-puters ontwikkeld dat in zichzelf bestand is tegen verstoringen, een groot probleem voor kwantumcomputers. Lees verder
Een kwantumprocessor met meet- en gegevenskwantumbits (afb: Science)
Onderzoekers van, onder meer, de universiteit van Sussex (Eng) hebben een ontwerp voor een echte kwantumcomputer beschreven. Gaat die langverwachte ‘supercomputer’ er dan toch eindelijk komen of zijn dit weer wat vingeroefeningen voor kwantum-mechanici? Lees verder
Harry Shum kan nu nog lachen (afb: Microsoft)
De Amerikaanse onderneming gaat serieus aan het werk met het ontwikkelen van een werkende kwantumcomputer. De Delftse expert in kwantumcomputers Leo Kouwenhoven gaat aan de slag bij het bedrijf. “2017 wordt een belangrijk jaar voor de kwantumcomputer”, zegt hij in de Volkskrant. Kouwenhoven is, overigens, niet de enige de Microsofts droom moet waarmaken. Lees verder
Lieven Vandersypen (TU Delft)
Instabiliteit kan een computer niet gebruiken. Ook een kwantumcomputer heeft een zekere mate van stabiliteit nodig. Stabiliteit is een van de vele problemen die de kwantumcomputer aankleven. Soms zijn er verbeteringen te melden. Zo komt uit Delft het bericht dat onderzoekers van de plaatselijk TU een kwantumbit hebben gemaakt die stabiel genoemd zou mogen worden. En dat met gewoon silicium. Volgens onderzoeker Lieven Vandersypen van de TU zouden de siliciumkwantumbits 100 maal stabieler zijn dan de exotischer galliumarsenidekwantumbits. Onderzoekers in Australië hebben de lat nog weer wat hoger gelegd: 2,4 ms. Ze gebruikten magneetvelden om de kwantumbit (de spin van een enkel elektron) te stabiliseren. Lees verder
Het kwantumresultaat (l) lijkt sterk op het resultaat van de klassieke dynamica
Onderzoekers van, onder meer, de universiteit van Californië in Santa Barbara en van Google hebben de scheiding tussen de klassieke en kwantumwereld wat diffuser gemaakt. Volgens hen is er een verband tussen het klassieke fenomeen chaos en en het rare kwantumverschijnsel verstrengeling. Op basis van die redenering zou het mogelijk moeten zijn om met (stuurbare) kwantumsystemen fundamentele aspecten van de natuur te onderzoeken die met de huidige computers onhaalbaar zijn. Lees verder
De kat in zijn dodelijke kistje (afb: Wiki Commons)
Om het fenomeen superpositie uit te leggen verzon de Duitse natuurkundige Erwin Schrödinger het verhaal van de kat in een kist met radioactieve stof die bij verval van een atoom zorgt voor de vergiftiging van de kat. Zo lang de kist gesloten is kan de kat zowel dood als levend zijn. Pas bij waarneming (het openen van de kist) is er achter te komen of de kat dood of levend is, maar de superpositie (dood en levend) vervalt met die waarneming. Dupliceer die kist en zaag die combinatie doormidden en de kat is zowel dood als levend, lieten onderzoekers rond Chen Wang van de Yale-universiteit (VS) zien. Dat idee zou gebruikt kunnen worden voor stabielere kwantumbits, denken de onderzoekers. De al lang in het voorzicht gestelde kwantumcomputer zou met die wetenschap weer een stukje dichterbij verwerkelijking zijn gekomen. Lees verder
Ik wist niet dat IBM een kwantumcomputer had. De kwantumcomputer is, dacht ik, nog vooral fictie, maar ik lees nu bij physicsworld.com dat IBM zijn kwantumcomputer openstelt voor het gewone publiek. IBM Quantumdat zou vijf supergeleidende kwantumbits hebben. Lees verder