Geheugen en verwerking gecombineerd voor ‘hersencomputer’

Memristor/oscillator

De drie gekleurde lagen onderin stellen de oscillator voor. De halfdoorzichtige laag daarboven is de isolatielaag. Rood en zwart zijn contacten waarmee ionen (grijze bolletjes) de weerstand van die laag kunnen regelen. Dat is de memristor en zorgt voor geheugen. Die memristor zou overigens ook zelf kunnen rekenen (afb: univ. van Gothenburg)

Wat mensen maken moet het vrijwel altijd afleggen tegen wat de natuur ‘bedacht’ heeft. Een rekentuig heeft een geheugen en een aparte verwerker van gegevens (processor), terwijl de hersens die functies hebben gecombineerd. Hoe dat werkt is nog nauwelijks bekend, maar wat hersens doen kost heel wat minder energie dan de computers gebruiken (zeker de ki-systemen). In Zweden schijnen ze nu elementen gemaakt te hebben die zowel opslaan als verwerken en dus wat meer gaan lijken op onze hersens (of althans zoals we denken dat die werken). Lees verder

Kleinste geheugeneenheid tot nu toe gemaakt

atoomklein geheugenelement

Memristor als atoomklein geheugenelement (afb: univ. van Texas)

Alles in de elektronica moet kleiner en sneller worden en als het even kan ook zuiniger in energieverbruik. Het vervelende is natuurlijk dat dat een eeuwigdurende strijd is: hoe sneller hoe meer gegevens en gebruik hoe groter de behoefte aan nog kleiner en nog sneller. Af e toe denk ik nog wel eens aan de tijden van het megachip-project in de jaren 80 toen Philips en Siemens zich inspanden voor een krachttoer die nu lachwekkend lijkt. Over tien jaar zal dat petieterige dinkske van de universiteit van Texas ook vast weer goed zijn voor een weemoedige glimlach. Voorlopig schijnt het de kleinste geheugeneenheid ter wereld te zijn: een memristor op atoomschaal. Lees verder