Regent het diamanten op Saturnus en Jupiter?

Saturnus gezien door Cassini

Saturnus gefotografeerd door Amerikaanse ruimtesonde Cassini (2007; foto: planetweb.nl)

De grootste diamanten die op Saturnus en Jupiter, twee reusachtige gasplaneten, neerhagelen zijn gauw een centimeter in doorsnee, stelt Kevin Baines van de universiteit van Wisonsin-Madison en van de NASA. Hij maakte dat bekend op de jaarlijkse bijeenkomst van de afdeling planeten van de Amerikaanse astronomische vereniging  in Denver. Wie nu meteen een retourtje Jupiter of Saturnus wil kopen, kan beter nog maar even wachten. Uiteindelijk ‘verdwijnen’ de diamanten in de hete kern van de planeten. De conclusie van Baines is niet onomstreden onder planetologen. Lees verder

Wageningen waagt zich aan Mars

Mars Vroeger hadden we Landbouwhogeschool in Wageningen. Daar werd zonder veel flauwekul onderzoek gedaan waar boeren (hier en in de tropen) wat aan hadden. Sinds hogescholen zich universiteiten zijn gaan noemen (en tegenwoordig universities) is het met Wageningen behoorlijk misgegaan. Universiteiten zijn bedrijven geworden en je moet zorgen dat je ‘in beeld’ blijft, anders kun je naar je geld fluiten.
Wat, dacht ik, tegenwoordig Wageningen UR heet (de R staat voor Research, alsof een universiteit (de U) geen onderzoek doet) gaat zich bezighouden met voedselproductie op Mars.
Op Mars komen is nog wel te doen, maar de Marsgangers moeten er erg rekening mee houden dat ze niet meer terug kunnen, dus zal er ginder voedsel verbouwd moeten worden.
Mars is wat ver weg om dat uit te proberen, realiseerde Wieger Wamelink van Alterra zich. Eerst gaat Wamelink, aan de hand van een databank, bepalen of een plant levensvatbaar is in maan- en Marsgrond. Vervolgens zullen die kandidaten dan worden uitgeprobeerd in maan- en Marsaarde, samengesteld op basis van gegevens van de NASA, en vergeleken met het resultaat van dezelfde planten in Aarde-aarde. Wamelink: “We gaan er van uit dat gebouwen en afgescheiden ruimtes er een atmosfeer hebben. De planten produceren zuurstof en verbruiken kooldioxide en zo ontstaat er een soort ecosysteem.” De eerste planten zullen op 2 april (nee, geen grap) de grond in gaan.

VS gaan weer plutonium maken

Zo’n 25 jaar lang heeft Amerika zelf geen plutonium meer geproduceerd, maar aan die onthouding is nu een eind gekomen. Reden daarvoor is dat de NASA deze uiterst giftige, radioactieve brandstof nodig heeft voor zijn ruimtevaartprogramma, zo meldt Der Spiegel online op gezag van de Duitse uitgave van New Scientist.
De Amerikanen zweren bij kernenergie als het om de energievoorziening van ruimtevaartuigen gaat. De laatste 25 jaar kochten de Amerikanen de brandstof elders in, onder meer in Rusland. In het Nationale Energielab in Oak Ridge, Tennessee, is nu al een paar gram geproduceerd van de gewenste isotoop plutonium-238. De capaciteit is zo’n 1,5 kilo per jaar, volgens Der Spiegel genoeg om alle NASA-plannen te kunnen uitvoeren. Slechts op weinig plaatsen in de ruimte is er voldoende zonlicht om dat, via zonnecellen, als energiebron te kunnen gebruiken. Het Mars-karretje Curiosity heeft zo’n 4 kilo plutonium bij zich. Volgens de NASA is er weinig weinig kans dat het gevaarlijke plutonium voor problemen zou kunnen zorgen.
Greenpeace is er niet gerust op. Niet alleen bestaat er kans op verspreiding bij een calamiteit op of in de buurt van de aarde, maar bij de productie van de raketbrandstof ontstaat ook plutonium-239, een isotoop dat een veel langere halfwaardetijd heeft dan plutonium-238 (24 000 jaar tegen 88 jaar). Dat betekent dat dat isotoop duizenden jaren achter slot-en-grendel zou moeten worden opgeslagen en bewaakt. Plutonium-isotopen kunnen gebruikt worden voor de aanmaak van kernwapens. De vraag is wat Amerika zou doen als Iran besluit plutonium te gaan produceren voor het eigen ruimtevaartprogramma…
Bron: Der Spiegel Online

Dure zelfmoord

Er zijn mensen die zich anderhalf jaar hebben laten opsluiten om uit te vinden hoe het is om een reisje naar Mars te maken. Wat moeten mensen toch op die kale planeet? Ergens in, ik geloof, Arizona, is er een woestijn die ‘sprekend’ op Mars lijkt. Gezellig. Voor je er bent (ik bedoel Mars, niet Arizona) zit je driekwart jaar in een eng klein huisje, waar bovendien nog anderen op je lip zitten. Samen op vakantie gaan is een goede test voor een relatie. Dan mag zo’n Marsreis een extreme test heten.
De NASA is driftig op zoek naar water op Mars. Ja en wat als je dat vindt? Aan het Marsoppervlak vervliegt het waar je bij staat. Wat eten we daar, trouwens? Zelfgekweekte worteltjes en aardappelen? Lachen. Dus moet het voer worden meegenomen. Voor vele jaren. Er zijn mensen die dat spannend vinden. Er zijn goedkopere manieren om zelfmoord te plegen….Gale-krater op Mars, landingsplaats Discovery