Mars wordt de rode planeet genoemd, maar ooit was die blauw als de aarde nu, de waterplaneet. Dat er ooit water op Mars was lijkt een vaststaand feit, maar hoeveel is/was (?) nog zeer de vraag. Volgens onderzoekers van de universiteit van Kopenhagen zouden er zo’n 4,5 miljard jaar geleden genoeg water zijn geweest om er zeeën met een diepte van 300 m te vormen. Lees verder
Ook in de scheikunde heeft de automatisering zijn intrede gedaan (afb: KIT)
Scheikunde heeft de ‘geur’ van een vak waarin duistere geleerden met retorten en ander griezelig glaswerk stoffen brouwen, vaak met duistere oogmerken. Die pogingen falen, gelukkig of helaas, vaak aangezien scheikunde veelal toch een proces is van gissen (en dus missen). Valt zo’n ontwikkelingsproces, het vinden van bereidingswijzen van interessante stoffen, ook te automatiseren? Onderzoekers van het KIT in Duitsland denken van wel (en waarom ook niet). Dat instituut is met chemiereus BASF is project begonnen om juist dat te bewerkstelligen of, beter gezegd, te verbeteren. Lees verder
Het ‘bos’ van nanodraden die de bacteriën van energie voorziet (afb: Yanglab)
Er zijn plannen binnenkort naar Mars te gaan. Het enthousiasme van de potentiële Marsgangers is groot, maar Mars is een kale onherbergzame planeet. Nu hebben onderzoekers van, onder meer, de universiteit van Californië zo’n acht jaar gewerkt aan een systeem dat kooldioxide en water als uitgangsstoffen neemt en met behulp van bacteriên en nanodraden organische verbindingen maakt. Op aarde zou zo’n systeem ook nuttig kunnen zijn, denken de onderzoekers. Het lijkt allemaal heel erg wat planten van nature doen. Lees verder
Een kooldioxidevanger (foto: Rogelio V. Solis/AP)
Onderzoekers van de Stanforduniversiteit hebben een elektrochemische cel ontworpen waarmee koolmonoxide vrij efficiënt is om te zetten in organische verbindingen zoals etheen of azijnzuur. Bron van de koolmonoxide zou dan kooldioxide zijn, het vermaledijde broeikasgas. Daarmee kan een last omgezet worden in een last. Lees verder