De (omgerekende) uitstoot voor (l) en na 2012 (afb: univ. van Bristol)
Sinds 2013 is de uitstoot van chloorfluorkool-waterstoffen (cfk’s) weer gestegen met 7000 ton. Die koelstoffen tasten de ozonlaag aan en zijn wereldwijd verboden. Volgens recent onderzoek komt die toename uit Oost-China. Lees verder
Het heeft even geduurd, maar het lijkt er nu op dat de maatregelen gechloreerde chloorfluorkoolwaterstoffen (cfk’s) van de wereldmarkt te weren succes heeft. Die cfk’s werden verantwoordelijk geacht voor het gat in de ozonlaag, vooral op het zuidelijk halfrond. De ozonlaag filtert om meer dan 15 km hoogte het uv-licht uit het zonnespectrum en behoedt daarmee aardbewoners voor huidkanker. Het lijkt er dus op dat er op wereldschaal wel degelijk milieuafspraken zijn te maken en -doelen te halen.
Lees verder
Het ‘ozongat’ is nog steeds aanwezig (1 oktober 2010) (afb: KNMI)
Ooit was het gat in de ozonlaag een grote zorg. Als gevolg van een hartverwarmende eensgezindheid besloten de gezamenlijke landen de ozonlaagaantasters, de chloorfluorkoolwaterstoffen (cfk’s) die als koelmiddel en drijfgassen werden gebruikt, in korte tijd uit te bannen en te vervangen door ‘ozonvriendelijke’ stoffen. De situatie van het gat in de ozonlaag is nog lang niet opgelost, maar het lijkt dat door de hartverwarmende mondiale eensgezindheid we er een extra probleem bij hebben gekregen: een afbraakproduct van die ‘ozonvriendelijke’ stoffen, koolstoffluoride CF4 is een zeer hardnekkig broeikasgas, zo is Amerikaanse onderzoekersgebleken. Lees verder
Het gat in de ozonlaag in september 2000. Dat gat zou mede schuldig zijn aan klimaatveranderingen.
Het gat in de ozonlaag boven, vooral, het zuidelijk halfrond, wordt vooral geassocieerd met overmatige uv-straling en risico’s op huidkanker als gevolg van die overmaat. Australisch/Amerikaans onderzoek suggereert dat het ozongat ook gevolgen heeft voor het klimaat op het zuidelijk halfrond. Onderzoekers rond Sharon Robinson van de Australische universiteit van Wollongong stellen zelfs dat dat gat een belangrijke rol speelt in de klimaatontwikkeling van de ‘onderkant’ van de aarde sedert 1980.