Meting van concentraties van bepaalde eiwitten zou iets zeggen over de verspreiding van die ziekte in de hersens (afb: Rosie Freer et.al)
Volgens onderzoekers van, onder meer, de universiteit van Cambridge zouden variaties in het voorkomen van bepaalde eiwitten in hersencellen een maat kunnen zijn voor de kwetsbaarheid voor de ziekte van Alzheimer. Met het vaststellen van zo’n ‘eiwitpatroon’ zou ook het risico van een individu kunnen worden voorspeld op het krijgen van die ziekte.
Lees verder
Tau-knopen (bruin, in de cel) en beta-amyloïdeplaques (rood)
De ziekte van Alzheimer blijft een belangrijk onderzoeksthema in de geneeskunde. Niet alleen treft die ziekte heel wat vooral oudere mensen (maar niet alleen), maar er is ook nog steeds geen geneesmiddel of adekwate behandelwijze voor (tegen?). Een nieuw experimenteel geneesmiddel, nog getooid met de afkonaam LMTX, zou de ziekte aanzienlijk afremmen, zo zou zijn gebleken uit een fase III-klinische test onder 891 patiënten. Het zou het eerste medicijn zijn dat de zogeheten tau-knopen aanpakt. Die neerslag van tau-eiwitten is, naast de beta-amyloïdeplaques, kenmerkend voor de ziekte. In de New York Times wordt het onderzoeksresultaat met teleurstelling en skepsis gepresenteerd. Dat is niet zo raar, want er zijn wel vaker Alzheimermedicijnen gepresenteerd. Er is er nog geen een. Lees verder
Op basis van muisproeven zijn onderzoekers van de Amerikaanse John Hopkins-universiteit er achter gekomen dat de beruchte beta-amyloïdeplaques alleen niet verantwoordelijke zijn voor de geestelijke toestand van Alzheimerpatiënten. Daarvoor zijn ook de zogeheten kluwens tau-eiwitten in cellen nodig. Ze gebruikten voor een proefneming een muismodel, zoals dat dan heet, dat lijkt op het verloop van de ziekte bij mensen. Lees verder
Een opname van een door Alzheimer aangetast brein
De ziekte van Alzheimer heeft een relatie met beta-amyloïdeplaques in de hersens. Waarom dat is en hoe doe zit, is nog steeds onduidelijk, maar nu lijken onderzoekers rond Rudolph Tanzi van de Harvard-universiteit een antwoord op die vragen gevonden te hebben: de eiwitten vormen zich in reactie op de aanwezigheid van micro-organismen in de hersens. Die doden die ‘beestjes’. Dat schijnt tenminste bij muizen en wormen zo te werken. Lees verder
Misvormde eiwitten vormen bij diverse hersenziektes plaques met een specifieke kink (afb: NeuroPhage Pharmaceuticals)
Een virus dat in het riool werd gevonden produceert een stof die eiwitklonteringen in hersens aanvat, zoals die voorkomen in de ziekte van Alzheimer, van Parkinson en van Creutzfeldt-Jakob. Bij muizen werden de met die ziektes geassocieerde plaques afgebroken, waardoor het geheugen en de cognitieve vaardigheden, duur woord voor een muisje, verbeterden. Op basis van veelbelovende proeven bij ratten en apen wil de ontwikkelaar, het bedrijf NeuroPhage Pharmaceuticals, beginnen met klinische proeven, wellicht al volgend jaar. Lees verder
Een structuurmodel van APOE (apolipoproteïne E)
De Amerikaan is 40 jaar. Hij heeft overal puisten en gezwellen, die soms pijn doen en het lopen bemoeilijken. Hij lijdt aan een zeldzame ziekte (met de onuitsprekelijke naam dysbetalipo-proteïnemie), waardoor zijn cholesterolspiegel zo hoog wordt dat vetpoelen onder zijn huid lijken op te borrelen. Een ding moet hem een troost zijn: hij krijgt zeer waarschijnlijk geen Alzheimer. Zijn ziekte is toe te schrijven aan het ontbreken van het gen voor de aanmaak van het eiwit apolipoproteïne E-gen, afgekort tot APOE. Dat lijkt bij het opruimen van de beta-amyloïde plaques in de hersens een rol te spelen en doemen er bij Mary Malloy van de vetkliniek van de universiteit van Californië in San Francisco ideeën op over een geneeswijze voor de ziekte van Alzheimer. Er is eerder een verband tussen APOE en die ziekte aannemelijk gemaakt. Malloy en medewerkers vonden dat de afwezigheid van dat gen de hersens niet deerde. Lees verder