De Carbon3D-printer trekt het voorwerp als het ware uit de vloeibare hars (onder) (afb: Carbon3D)

De grote hausse lijkt al weer voorbij. Hij verbaast niet meer, de 3d-printer, maar dit plaatje vond ik mooi. Dit schijnt de Carbon3D-printer te zijn van Joseph DeSimone, een hoogleraar aan de universiteit van Noord-Carolina. Hij gebruikte een techniek die al in de jaren 70 was ontwikkeld, de stereolithografie, om ruimtelijke objecten te maken uit vloeistof, die hardt onder invloed van ultraviolet licht. Normaal gesproken bouwen materiaalprinters de voorwerpen laag voor laag op, maar de Carbon3D trekt het voorwerp als het ware uit de vloeibare hars in een listig spel met uv-licht en zuurstof. Strikt genomen is het ding ook helemaal geen printer. De CLIP-techniek maakt de Carbon3D honderd keer sneller dan de laag-voor-laag-3D-printers. Bovendien zouden de materiaaleigenschappen van de door die ‘printer’ gemaakte voorwerpen minstens zo goed zijn als bij spuitgieten. Ford schijnt enthousiast te zijn…

Bron: Wired