Het lijkt er op dat het mogelijk is de opslagcapaciteit van de hersens te vergroten door de productie te verlagen van het eiwit aangeduid met FXR1P. Dit eiwit zou de vorming van bepaalde moleculen blokkeren die nodig zijn voor het opslaan van ervaringen.
Lees verder
Veroudering en hoe die te stoppen of te vertragen is tegenwoordig een belangrijk thema in het medisch onderzoek. Daarbij heeft de veroudering van hersencellen de bijzondere aandacht. Dat onderzoek levert dan soms opzienbarende resultaten op. Zo zou uit Deens onderzoek zijn gebleken dat de veroudering van hersens is af te remmen met een vetrijk dieet. Lees verder
Het lijkt er op dat het, eigen, eiwit progranuline een positieve rol speelt bij het voorkomen van de ziekte van Alzheimer. Het eiwit lijkt bij muizen de vorming van amyloïde-beta-plaques, kenmerkend voor die ziekte, en het afsterven van hersencellen tegen te gaan.
Lees verder
Met röntgendiffractie is een ‘foto’ van een molecuulstructuur te maken (afb: SLAC)
Een structuurmodel van APOE (apolipoproteïne E)
De Amerikaan is 40 jaar. Hij heeft overal puisten en gezwellen, die soms pijn doen en het lopen bemoeilijken. Hij lijdt aan een zeldzame ziekte (met de onuitsprekelijke naam dysbetalipo-proteïnemie), waardoor zijn cholesterolspiegel zo hoog wordt dat vetpoelen onder zijn huid lijken op te borrelen. Een ding moet hem een troost zijn: hij krijgt zeer waarschijnlijk geen Alzheimer. Zijn ziekte is toe te schrijven aan het ontbreken van het gen voor de aanmaak van het eiwit apolipoproteïne E-gen, afgekort tot APOE. Dat lijkt bij het opruimen van de beta-amyloïde plaques in de hersens een rol te spelen en doemen er bij Mary Malloy van de vetkliniek van de universiteit van Californië in San Francisco ideeën op over een geneeswijze voor de ziekte van Alzheimer. Er is eerder een verband tussen APOE en die ziekte aannemelijk gemaakt. Malloy en medewerkers vonden dat de afwezigheid van dat gen de hersens niet deerde. Lees verder
Susan Farr van de universiteit van Saint-Louis
Onderzoek bij muizen heeft laten zien dat met behulp van een RNA-blokkerend molecuul (de zogeheten antisenstherapie), ontwikkeld aan de universiteit van Saint-Louis, de ziekte van Alzheimer een halt zou kunnen worden toegeroepen. De RNA-blokker zou, bij muizen, ook de ontsteking verminderen in dat deel van de hersens dat verantwoordelijk is voor leren en geheugen (de hippocampus). De RNA-blokker zou er voor gezorgd hebben dat het leervermogen, het geheugen en het gedrag van de muizen weer herstelden. Lees verder
Een onderzoek uitgevoerd aan de Amerikaanse universiteit van Washington suggereert dat gebruik van antidepressiva (citalopram, een zogeheten selectieve serotonineherop-nameremmer of SSRI)) de voortschrijding van het aftakelingsproces bij dementie zou remmen. De groei van de amyloïde ß-plaque (of beta-amyloïdeplaque) zou op zijn minst worden vertraagd. Dat zou uit proeven met demente muizen en met gezonde mensen zijn gebleken.
Lees verder
Niet iedereen met amyloide plaques en tau-knopen (foto) wordt ook dement.
De ziekte van Alzheimer wordt geassocieerd met amyloïde plaques, maar niet iedereen met die plaques in de hersens krijgt die ziekte. Al lang vragen onderzoekers zich af hoe dat komt. Onderzoekers van het MIT in Cambridge (Mass.) rond Bruce Yankner hebben mogelijk de sleutel van het raadsel gevonden; een eiwit dat aangeduid wordt met REST, dat normaal vooral actief is in de zich ontwikkelende hersens van ongeboren vruchten. Lees verder
Amerikaanse onderzoekers van de universiteit van Rochester rond de neuroloog Mark Mapstone hebben een bloedtest ontwikkeld waarmee met een score van 90% is te voorspellen of de persoon in kwestie de ziekte van Alzheimer zal krijgen. Tien moleculen verraden de ‘vatbaarheid’ voor deze hersenaftakeling, tien tot twintig jaar voordat de ziekte werkelijk toeslaat, schatten de onderzoekers. Dit diagnosemiddel biedt mogelijkheden de ziekte vroegtijdig te bestrijden, maar hét grote probleem is dat er hoegenaamd geen werkzame therapieën voorhanden zijn. Lees verder