Parkinson voor een deel autoimmuunziekte (?)

alfa-synuceïne-ophoping in hersencellen bij Parkinson

Dit plaatje toont hoe alfa-synucleïne (rood) zich ophoopt in zenuwcellen (blauw)

Het lijkt er op dat het eiwit dat bij de ziekte van Parkinson plaques vormt door het eigen afweersysteem als een indringer wordt gezien en die aandoening dus in elk geval ten dele een autoimmuunziekte zou zijn. Het bleek dat bepaalde afweercellen, de militante T-cellen, van ongeveer 40% van de proefpersonen met Parkinson, werden geactiveerd door stukjes van dat eiwit (α-synucleïne). Lees verder

Varkenshersencellen geïmplanteerd bij Parkinsonpatiënten

Plexus choroideus in de hersensHet klinkt tamelijke wanhopig. Je moet wel ten einde raad zijn als je hersencellen van varkens in je hoofd laat inplanten, maar vier Parkinsonpatiënten hebben daar daadwerkelijk in toegestemd. Alle vier tonen enige vooruitgang nu anderhalf jaar na de operatie. Normaal vergaat het Parkinsonpatiënten steeds slechter. Onlangs zijn de hersens van weer achttien Parkinsonpatiënten voorzien van varkenshersencellen. Lees verder

Tau-eiwitten ‘verstoppen’ verbindingen tussen hersencellen

Tau-eiwitten verstoren communicatie tussen hersencellen

Bij een synaps zorgen de neurotransmitters voor het overbrengen van het signaal van de ene hersencel op de andere (afb: Wiki Commons)

Tau-eiwitten zijn betrokken bij meer dan twintig hersenziektes, met inbegrip van dementie. Deze eiwitten vormen, door welke oorzaak dan ook, in sommige gevallen in hersencellen knopen, die uiteindelijk tot de dood leiden van die cellen.
Onderzoekers van het Vlaams Instituut voor Biotechnologie in Leuven ontdekten dat de tau-eiwitten al hersencellen kunnen verstoren voordat ze knopen vormen. De onderzoekers rond Patrik Vertreken stellen een methode voor om in dat proces in te grijpen. Of dat echt praktisch is, is nog maar de vraag. Lees verder

Cortisol een geneesmiddel voor de ziekte van Parkinson?

Cortisol (hydrocortison) als Parkinsonmedicijn?

In het echt is het allemaal wat ingewikkelder. De stimulans van cortisol (hydrocortisone) verloopt via een aantal tussenstappen (afb: DGIST)

Onderzoekers van het Koreaanse Daegu Gyeongbuk-instituut voor wetenschap en technologie denken dat cortisol de ziekte van Parkinson zou kunnen genezen. Cortisol is een stresshormoon dat wordt aangemaakt in bijnierschors. Of ze gelijk hebben zal nog moeten worden bewezen. Het lijkt er op dat cortisol voorkomt dat dopaminecellen in de hersens afsterven. Lees verder

Kan virus in de hersens Parkinson bestrijden?

Hersencellen bij Parkinsonpatiënten produceren veel minder van de signaalstof dopamine

Hersencellen bij Parkinsonpatiënten produceren veel minder van de signaalstof dopamine (lichtblauw) (afb: Sciencephoto.com)

Het moet niet gekker worden, denk je soms als je over onderzoek leest, maar waarom zou je niet alle bondgenoten gebruiken die je kunt inzetten tegen ziektes? Neem nou virussen. Die micro-organismen, waarvan de geleerden nog niet weten of we die wel tot het ‘leven’ mogen rekenen, hebben we al in dienst genomen om allerlei klusjes te doen, zoals het afleveren van DNA aan cellen, waarom zouden we die niet inzetten tegen ziektes? Die van Parkinson, bijvoorbeeld, om hersencellen om te programmeren tot gezond. Zoiets. Bij muisjes leverde de aanpak resultaat op. Lees verder

Mitochondriën mogelijk doelwit Parkinsonmedicijn

Patrik Verstreken: onderzoek naar rol mitochondriën bij Parkinson

Patrik Verstreken (afb: KUL)

Het is mogelijk dat de mitochondriën, de krachtcentrales van een cel, een rol spelen in het ontstaan van de ziekte van Parkinson. Onderzoekers rond Patrik Verstreken van, onder meer, de Katholieke universiteit Leuven hebben een stof in de mitochondriën geïdentificeerd, cardiolipine, die mogelijk een rol speelt in de eerste fase van de ziekte. Het remmen van het eiwit FASN zou de aanmaak van cardiolipine stimuleren en de ziektesymptomen verminderen bij vliegen, muizen en menselijke cellen. FASN-remmers worden al gebruikt bij kankeronderzoek. Lees verder

Giftige hersencellen mogelijk oorzaak hersenziektes

Stercellen of astrocyten

Stercellen vervullen veel nuttige taken, maar lijken niet alleen bij MS-patiënten in de fout te gaan.

Stercellen of astrocyten komen in onze hersens veel meer voor dan de neuronen, de ‘gewone’ hersencellen. Ze doen daar allerlei goed werk, maar kunnen zich ontpoppen tot doders die aan de basis (zouden kunnen) liggen van allerlei hersensziektes, denken onderzoekers. De onderzoekers zien mogelijkheden voor behandeling. Lees verder

Stof uit hondshaai helpt mogelijk tegen Parkinson

Squalamine tegen van alles

Squalamine zou ongewenste bloedvatvorming verhinderen

Een gesynthetiseerde verbinding, squalamine, die ook zou voorkomen in de hondshaai zou bij proefdieren (wormen) de opbouw van de voor de ziekte van Parkinson bekende α-synucleïne-klonteringen voorkomen. Mogelijk dat de stof ook werkzaam is bij andere hersenziektes. Lees verder

Cactusvijg en zeewier werkzaam tegen Parkinson en Alzheimer (?)

De vijgcactus en bruinzeewier zouden helpen tegen Parkinson en Alzheimer

De vijgcactus en bruinzeewier

De Middellandse Zee zit vol onvermoede ’talenten’. Het Middellandse Zee-dieet wordt allerwegen als gezond en levensverlengend beschouwd, maar de zee en omgeving bevat, volgens onderzoekers, zelf ook ‘verjongingsbronnen’ . Zo zouden stoffen die gevonden zijn in planten als bruin zeewier en de cactusvijg, die overdadig voorkomen in het Middellandse Zeegebied, symptomen helpen bestrijden van hersenziektes als de ziekte van Parkinson en Alzheimer. Die stoffen gaan een reactie aan met de eiwitklonteringen in de hersens die karakteristiek zijn voor die aandoeningen, waardoor die minder giftig voor de hersencellen zouden worden.  Lees verder

Nanoneus ruikt ziektes

Een nanoneus voor ziektes

De 13 nanosensoren op een veldeffecttransistor zouden met 80% zekerheid zeventien ziektes kunnen detecteren (afb: ACS Nano)

De adem van zieke mensen verraadt vaak hun ziekte. Vroeger schenen artsen wel eens aan de adem van hun patiënten te snuffelen om te ruiken welke ziekte ze hadden. In een niet al te grijze verleden werden wel proeven met honden gedaan, maar honden praten wat moeilijk. Nu schijnt er een nanoneus te zijn ontwikkeld, die bedoeld is om als diagnostisch instrument te worden gebruikt. Ze maken een ‘ademafdruk’ die vergeleken wordt met ademafdrukken van bepaalde ziektes. Met 13 nanosensoren lukt dat bij 17 ziektes, met een scoringspercentage van 80%. Lees verder