Vermengd met titaanoxide levert molybdeensulfide verf je schone waterstof (afb:
Men neme een ‘zonneverf’, hebbe vochtdruppels en zie het wonder geschiedt: water splitst zich in waterstof en zuurstof. Onderzoekers gebruikten voor hun ‘zonneverf’ molybdeensulfide. Die stof is zowel een halfgeleider als katalysator. ’s Nachts vergaart de verf water en als de zon schijnt wordt het water gesplitst. Zijn we nu van al onze energiezorgen verlost? Laten we het nog even afwachten… Lees verder
Ik heb het vast eerder gelezen, maar ik weet alleen even niet waar. Dat je staal besmeert met verf en dat je daar energie mee kunt opwekken. Ik las vandaag in de e-energiegids dat Corus met een ander bedrijf, dat blijkt het Engelse Dyesol te zijn, een systeem hadden ontwikkeld, waarmee, als je alle beschikbare staalconstructies met zonneverf besmeerde je zo’n driekwart van de wereldelektricteitsbehoefte kon dekken. Zooo, dat is niet mis. Kwasten maar, dacht ik eerst.
Maar toen sloeg de twijfel toe. Is het niet zo dat heel wat staal wordt bedekt door gevelplaten, dakbedekkingen en andere barrières die het de zon moeilijk maken zijn stralende werk te doen? Het zal toch niet zo zijn dat Corus en Dyesol mikken op de Panamarenko-oplossing: die ontwierp een zonneauto met zonnecellen in de achterbak die door gasbranders of andere lampen worden beschenen. Heel zuinig, maar wat onpraktisch…