Gat in de ozonlaag in september 2000 (afb: WikiMedia Commons)
Drijfgassen waren verantwoordelijk voor het gat in de onzonlaag boven de Zuidpool, maar het blijkt dat ook rookdeeltjes van natuurbranden in, vooral, Australië de meehelpen bij de aantasting van de ozonlaag. Die waren verantwoordelijk voor een vergroting met 10% in 2020, stellen onderzoeksters van, onder meer, het MIT in Cambridge (VS). Lees verder
De omvang van het Noordpoolijs op 10 september 2016. De gele lijn is het gemiddelde sinds het begin van de satellietwaarnemingen in 1981 tot 2010 (afb: NSIDC)
De situatie rond het klimaat is uitermate zorgwekkend. Niet voor de aarde, maar voor ons mensen die dat allemaal veroorzaakt hebben. Op de Noorpool verdwijnt het (zee)ijs in rap tempo. Dan hebben we de Zuidpool nog, waar het ijs vooral op het land ligt en (dus) bijdraagt aan de zeespiegelstijging. Welke rampen hebben wij over onszelf afgeroepen. Laten we eens wat rekensommetjes doen om te kijken hoe erg het is, stelt het blad Wired voor. Hier in de Lage Landen krijgen we in ieder geval natte voeten… Lees verder
We (ik althans; as) ken het gat in de ozonlaag alleen van het zuidelijk halfrond. Daar zou het de laatste jaren redelijk goed mee gaan (d.w.z. dat sluit zich langzaam), al zijn de berichten wisselend. Er zit echter kennelijk ook een ‘gat’ in de ozonlaag boven de Noordpool. Dat zou jl. maart op zijn, voorlopige, dieptepunt zijn geweest, zo melden NASA-onderzoekers op basis van analyses van satellietwaarnemingen. Lees verder
De Argentijnse onderzoeksbasis Esperanza op de Zuidpool in 2016 (afb: WikiMedia Commons)
James Smith (afb: BAS)
De aftakeling van het ijs op de Zuidpool, althans het oostelijk deel van Antarctica, zou al driehonderd jaar geleden in gang zijn gezet, stellen onderzoekers van de Britse Antarcticagroep onder leiding van James Smith. Dat baseren de onderzoekers op basis van een analyse van algenfossielen die daar gevonden zijn. Daardoor zouden ijsvelden als Larsen B extra kwetsbaar zijn geworden voor de recente door de mens veroorzaakte aardopwarming, stellen ze. Niet alle collega’s zijn overtuigd van hun conclusies. Lees verder
Een ijsberg op 16 augustus jl. voor de zuidoostkust van Groenland (afb: AP)
Het zeeijsoppervlak is na jaren groei plots sterk gekrompen (opp. in km2) (afb: New Scientist)
Decennialang is het zeeijs rond Antarctica aangegroeid, maar die ‘winst’ is tussen 2014 en 2017 geheel verdwenen, zo blijkt uit bestudering van satellietbeelden. Het is onduidelijk waardoor die plotse omslag teweeg wordt gebracht. Het zeeijsoppervlak rond Antarctica is in 40 jaar niet zo klein geweest. Er is meer zeeijs verdwenen dan landijs in die 40 jaar. Lees verder
IJslaagdikteverandering in Antarctica tussen 1992 en 2017 (rood afname, blauw toename) (afb: CPOM)
Britse onderzoekers onder aanvoering van Andy Shepherd van de universiteit van Leeds hebben op basis van satellietbeelden die tussen 1992 en 2017 zijn gemaakt geconcludeerd dat 24% van de ijslaag in West-Antarctica instabiel is, dat wil zeggen dat er door smelt afkalvend ijs meer ijs verloren gaat dan er bij komt door sneeuwval. Op sommige plaatsen is de ijslaag 122 meter dunner geworden. Het ijs smelt vijf keer sneller dan in 1992 toen de waarneming is begonnen.
Lees verder
Antarctica (afb: NASA)
Het ijs op de Zuidpool smelt de laatste jaren zes keer zo snel als veertig jaar geleden, zo hebben onderzoekers uit de VS en van de universiteit van Utrecht becijferd. De zeespiegelstijging zou tussen 1979 en 2017 bijna 1,5 cm hebben bedragen. “Dat is maar het topje van de ijsberg zegt onderzoeker Eric Rignot van de universiteit van Californië in Irvine. “Als dat zo doorgaat dan moeten we de komende eeuwen rekening houden met een stijging van vele meters.” Lees verder
Het ‘stabiele’ en lege Oost-Antarctica (afb: WikiMedia Commons)
Vier ijsrivieren in het oosten van Antarctica krimpen, terwijl gedacht werd dat de ijssituatie daar stabiel was. Lees verder